بریده‌هایی از کتاب دین در جهان امروز

از آنچه گذشت درمی‌یابیم که ادیان یکی هستند، بر خلاف مذاهب که مختلف‌اند. «مذهب» راه یا رفتاری معین برای افرادی معین است

امروزه، نیازها برخاسته از طبیعت انسان‌ها نیست، بلکه، برساختهٔ رسانه‌های وابسته به ابزارهای تولید است. این‌گونه است که هر روز نیازی تازه بر انسان تحمیل می‌شود و توان و قابلیّت او را مستهلک می‌کند

اگر برای خود،‌ یعنی علمای دین،‌ اوضاع و احوالی چون اوضاع و احوال اهل دنیا پدید آوریم، آخرین امیدِ آینده را نابود کرده‌ایم، آخرین امیدِ باقی‌مانده از زندگی ملت‌ها.

قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلاَّ إِحْدَی الْحُسْنَیینِ. ‌ این شعار مجاهدان صدر اسلام بود که پیروزی از آن ماست، چه پیروز شویم، چه در راه رسیدن به هدفِ خود کشته شویم.

رسالتِ تاریخی در این عصر بر دوش مراکز دینی نهاده شده است، به‌حدی که در گذشته نظیر نداشته و در آینده نیز نخواهد داشت. چون اگر دین این‌گونه پیش رود، تنها امیدمان را برای آینده به‌زودی از دست خواهیم داد. بر علمای دین است که به خود آیند و از خود طاغوت‌هایی نسازند که نسخه برابر اصل حکام باشد و از سیاستمداران و دولتمردان در رفتارها و فخرفروشی‌هاشان پیروی نکنند، چراکه بشر از این حکام و تفرعن و خودنمایی‌هایشان خسته شده است و از این بزرگان و دربان‌ها و سازمان‌ها و ماشین‌ها و کاخ‌هایشان در عذاب است.