بریده‌هایی از کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها

«اگر شما در اسارت بزرگ شوی، بقیه زندگی‌ات نمی‌توانی آن‌طور که باید و شاید از آزادی‌ات استفاده کنی.»

خمرهای سرخ مدعی بودند که انقلابشان برای همه فراوانی غذا به همراه داشت. اما به‌خاطر آن‌ها، همه گرسنه شدند

اسمش را بتهوون گذاشته‌ام، زیرا اگر چیزی به مذاقش خوش نیاید، تظاهر می‌کند که نمی‌شنود

متناسب کردن همه چیز کمتر از ۱۵۰۰ کالری برای مردی پیر بی‌نهایت دشوار بود. خوجه گنده بود؛ او تقریباً ۱۹۸ سانتی‌متر قد داشت. به‌علاوه اینکه او هر روز خیلی سخت کار می‌کرد. به‌نظرم، به‌خاطر این رژیم، خوجه بیشتر زندگی‌اش احساس گرسنگی می‌کرد، و برای همین معمولاً پریشان بود. این موضوع چطور می‌توانست در تصمیماتش اثر بگذارد؟ فقط فکر کنید اگر گرسنه باشید و خلق‌وخوی‌تان مدام بد باشد چه تصمیماتی می‌گرفتید.

یوووان سرش را تکان می‌دهد و می‌گوید: «مادرم تمام زندگی‌اش از همه چیز ترسیده است. ترجیح می‌دهم بمیرم تا آن‌طور بترسم.»

مادرم قبل از من ۱۳ بچه به دنیا آورد، اما همه‌شان به ترتیب مردند. از آبله، مالاریا، سیاه‌سرفه.

«اگر شما در وسط خیابانی در ایالات متحد حمله قلبی کنی چه اتفاقی خواهد افتاد؟ اول می‌پرسند که آیا پول بیمه را پرداخت کرده‌ای؛ بعدش جانت را نجات می‌دهند. اگر بیمه نداشته باشی، همان‌جا ول‌ات می‌کنند تا بمیری. اینجا همه در کوبا مراقبت پزشکی دریافت می‌کنند.» آیا می‌شود این را به آن‌ها حالی کرد؟ شک دارم.

او پرسید: «امیدوارم موافقت کنی برای کار کردن بیایی.» تعظیم کردم و بدون مکث گفتم: «قطعاً آقای رئیس‌جمهور.» آیا می‌توانستم جواب رد به صدام بدهم؟ نمی‌دانم، اما ترجیح دادم امتحان نکنم.

دقیقاً همین‌طوری است؛ سوار قطار می‌شوی و از جنگ به خانه برمی‌گردی. غیرمعمول بود و سال‌ها بعد وقتی برای صدام کار می‌کردم، همچنان مبهوت بودم که می‌توانستیم در امنیت در بغداد سوار ماشین شویم و چند ساعت بعد در منطقه جنگی باشیم، که هر لحظه آدم‌های زیادی کشته می‌شدند.

براساس گزارش سازمان امریکایی خانه آزادی، ۴۲ کشور را دیکتاتورها رهبری کرده‌اند، این اطلاعاتی حیاتی است. نکته دیگر اینکه، این تعداد در حال افزایش است. شرایط امروز به‌نفع دیکتاتورهاست، و ارزش‌اش را دارد که همه‌مان چیزهایی درباره‌شان بدانیم.