بریده‌هایی از کتاب طریق التحقیق

برای به آستانۀ آگاهی دیگران رساندنِ حقایق، در مباحث علمی، باید واضح و روشن سخن بگوییم و، تا حدّ امکان، از به کار بردنِ اصطلاحات و عباراتِ مبهم و پیچیده پرهیز کنیم.

آدمی در باب موضوعی می‌تواند به‌درستی اظهارنظر کند که آن را فهم کرده باشد؛ اگرنه، سخن گفتن دربارۀ چیزی که خودِ آن چیز برای گوینده مبهم است، روی در صواب نخواهد داشت.

علم ساحتِ وضوح بخشیدن‌هاست و هنر وادی ایهام و تأویل‌ها و تعبیرهای مکرّر.

هر گاه دریافتیم که چیز/چیزهایی را نمی‌دانیم؛ و سؤالی در ذهنمان خلید؛ و، در پی این سؤال، بر آن شدیم تا جوابی و پاسخی درخور بیابیم، به وادی تحقیق و پژوهش پای نهاده‌ایم. در این تبیینِ به ظاهر ساده دو بخش باید از هم تفکیک شوند: اول، شأنِ ایضاحِ سؤال؛ و، دیگر، چگونگی و فرایندِ (متدولوژی) رسیدن به پاسخِ درخورِ اعتنا، به لحاظ علمی.