بریده‌هایی از کتاب بگذار اسبت بتازد

رسیدن، پایان راه نیست. یادت باشد، وسعت هر رسیدن به عظمت مقصد بستگی دارد. وصلی که به روی تو گشوده می‌شود، آغاز راهی تازه است. آغاز راهی در ابدیت!

لعنت به دارالاماره، آن هنگام که مسلم را از بلندای بام خود به زمین انداخت! لعنت به تیغ، آن دم که خط حائلی میان سر و تن مسلم کشید! لعنت به کوفه، آن ساعت که تن بی‌جان مسلم را در کوچه و بازارهای خود حرکت می‌داد!

وقت گریز است. تا از خود نگریزی به خویشتن راهت نمی‌دهند!

به جای آنکه دلشوره برگشتِ مرا داشته باشد، زیر لب گفت: کوفه پیش از این هم روسیاه آزمون علی(ع) شده بود. به جایی برو که از ننگ این روسیاهی درآیی، پسر! که من بیهوده اسم تو را حر نگذاشته‌ام!