بریده‌هایی از کتاب می خواهم چه کاره شوم؟

غالب اوقات این علاقه به این شکل خود را نشان می‌دهد که: «امم، ممکن است جالب باشد.» خیلی چیزها در ما علاقه ایجاد می‌کنند، اما چیزی نیست که بسیار بیشتر از دیگر امور دوستش داشته باشیم.

رقابت در دنیای مدرن تنها به کسانی مجالِ بقا می‌دهد که حداکثر انگیزه و بیشترین قدرتِ مداومت و پایداری در برابر شرایط سخت را داشته باشند

اولین و مهم‌ترین این دردها رنج و مشقت ناشی از انتخابِ اشتباه است.

ممکن است بگویید که این کتاب جواب همهٔ سؤالات را به من نداد، اما دستاورد مهم‌تری داشت: «باعث شد که به مسئلهٔ کار خوب فکر کنم.»

به خودتان یادآوری می‌کنید که جهانِ کار چقدر جهان بزرگ و متنوعی است و چه گزینه‌هایی که خانواده‌تان اصلاً اسمی از آن‌ها نبرده‌اند.

پس اگر فرد بزرگسالی را دیدید که کارش را خسته‌کننده می‌داند و نمی‌داند برای جذابیت بیشتر زندگی‌اش چه کند، یکی از بهترین پرسش‌هایی که می‌توانید از وی بپرسید این است که «در کودکی از انجام چه کاری لذت می‌بردید؟»

در آنچه دوست دارید چه‌چیزی برایتان جالب است و آن را می‌پسندید؟ به عبارت دیگر سعی کنید لذت‌هایتان را خوب بکاوید

یکی از ضروریات اصلی کار احساس افزودن بر چیزی است، چیزی که بتوانید بایستید و بدان افتخار کنید؛ اینکه شما تأثیری، هرچقدر هم کوچک، بر جهان داشته‌اید، اینکه چیزها را بهتر از اولشان کرده‌اید.

حقوق‌ها را بر مبنای اهمیت کار تعیین نمی‌کنند، حقوق صرفاً نتیجه این معادله است: با در نظرگرفتنِ تعداد کسانی که توانایی انجام یک کار را دارند، مردم با چه شدت و تمایلی می‌خواهند آن کار انجام شود. اگر افراد زیادی بتوانند یک کار را انجام دهند، این کار هرچقدر هم که مهم باشد (مثل کمک در بخش سرطان بیمارستان)، باز درآمد این کار کم خواهد بود. اما اگر تنها معدود کسانی بتوانند کار را انجام دهند، و تقاضای کافی هم برای آن وجود داشته باشد، کار هرچقدر هم که کم‌اهمیت باشد (مثل فوتبالیستِ خوبی بودن)، درآمد آن بالا می‌رود

هرچه مشکلی [مسئله] که باید حل شود فوری‌تر و حادتر باشد، تمایل به پرداخت پول بیشتر می‌شود (به‌ویژه اگر تعداد کسانی که می‌توانند این مشکل را حل کنند کم باشد)