بریده‌هایی از کتاب دوباره فکر کن

این درس باعث شد مثل دانشمندان فکر کنند و دانش را زیر سؤال ببرند: روایت از زبان چه کسی بود، چه کسی از ماجرا حذف شده بود و اگر صرفاً نظرات یکی‌دو سمت را داشتند از چه چیزی غافل می‌شدند؟

گفت‌وگوهای پرتنش نیازمند توجه به تفاوت‌های جزئی هستند.

با انکاری ساده چشمانش را به روی این واقعیت پیچیده بست که نژادپرستی تابع اعمال است، نه صرفاً قصد و نیت.

در گفت‌وگویی سازنده، افراد احساسات‌شان را به چشم چرک‌نویس می‌بینند

گفت‌وگوهای سازنده طیف متنوع‌تری از هیجانات را پوشش می‌دهند و از لحاظ احساسی پیچیده‌ترند.

در ۲۵ آزمایش، تصور چشم‌اندازهای طرف مقابل منجر به تولید بینش‌های صحیح‌تر نشد. حتی گاهی شرکت‌کننده‌ها از قضاوت‌های غلط خود مطمئن‌تر شدند. دگراندیشی همواره با شکست مواجه می‌شود، چون ما ذهن‌خوان‌های خیلی بدی هستیم. فقط حدس می‌زنیم.

گفته می‌شود در بحث‌های دوقطبی، باید با چشم‌انداز طرف مقابل آشنا شد. در سطح نظری، وقتی خود را به جای شخص دیگری بگذاریم، می‌توانیم قدم به قدم با هم پیش رویم. اما در سطح عملی، به این سادگی نیست.

با توجه به پیچیدگی یادتان می‌ماند هیچ رفتاری همیشه مؤثر نیست و تمام درمان‌ها و داروها عواقبی ناخواسته دارند.

اگر مشاور املاک، نمایندهٔ خدمات مشتریان یا مشاور باشید، با درک و مدیریت هیجانات می‌توانید از مشتری حمایت کرده و مشکلاتش را حل کنید. در مکانیکی یا حسابداری، نبوغ هیجانی چندان مفید نیست و حتی می‌تواند حواس‌تان را پرت کند

نمونهٔ بارز آن را در نظرات متفاوت در حوزهٔ هوش هیجانی می‌بینیم. در یک سمت نمودار، دنیل گُلِمن قرار دارد که این مفهوم را رواج داد. او می‌گوید هوش هیجانی بیش‌تر از توانایی شناختی (آی‌کیو) برای عملکرد افراد اهمیت دارد و «نزدیک به ۹۰ درصد» روی موفقیت در رهبری تأثیر دارد.

سوگیری جذبه به ما می‌آموزد انگیزه‌ها به عقایدمان شکل می‌دهند. باورهای‌مان به چیزهایی بستگی دارند که می‌خواهیم باورشان کنیم.

وقتی افراد نسخهٔ دوقطبی مقاله را می‌خواندند، بیش‌تر از دیدگاه خودشان دفاع می‌کردند و علاقهٔ زیادی به نظرات رقیب نشان نمی‌دادند. اما وقتی با نسخهٔ پیچیده مواجه می‌شدند، دوبرابر بیش‌تر به نقاط اشتراک خودشان با رقیب می‌پرداختند، کم‌تر اظهار نظر می‌کردند و بیش‌تر می‌پرسیدند. در پایان گفت‌وگو، اظهاراتی پیچیده‌تر و باکیفیت‌تر داشتند و هردو طرف راضی‌تر بودند.

اندکی پیچیدگی می‌تواند چرخهٔ اعتمادبه‌نفس کاذب را به هم بزند و چرخهٔ بازاندیشی را فعال کند. بدین شکل نسبت به دانش‌مان احساس تواضع می‌کنیم، به نظرات‌مان شک می‌کنیم و برای کشف اطلاعات بیش‌تر کنجکاو می‌شویم.

به قول والت ویتمَن شاعر افراد بعد از آشنایی با چندین چشم‌انداز، می‌فهمند خودشان هم جنبه‌های متعددی دارند.

شاید گمان کنیم با تقسیم موضوعات بحث‌برانگیز به دو روی یک سکه، پیشرفت می‌کنیم، ولی افراد در صورتی به بازاندیشی روی می‌آورند که جنبه‌های متعدد موضوع را ببینند.

حالا می‌دانیم در مسایل پیچیده، آشنایی با نظرات طرف مقابل کافی نیست. رسانه‌های اجتماعی ما را با آن‌ها آشنا کرده‌اند، ولی موفق به تغییر نظرات‌مان نشده‌اند. هر موضوعی سمت دیگری نیز دارد، ولی آگاهی از این مسئله صرفاً باعث نمی‌شود خوی واعظ به اخلاقیاتش، خوی دادستان به استدلالش و خوی سیاستمدار به جناحش شک کند.

وقتی موفق به تغییر نظر کسی می‌شویم، نباید صرفاً بپرسیم به دستاوردمان افتخار می‌کنیم یا نه. باید ببینیم به راهی که برای موفقیت در پیش گرفته‌ایم نیز افتخار می‌کنیم یا نه.

گوش دادن تنها باعث نمی‌شود افراد فضایی برای اندیشیدن به دیدگاه‌های‌شان پیدا کنند. بلکه نمایانگر احترام و علاقه نیز هست. وقتی آرنو به جای رد دغدغه‌های ماری هلن، برای درک‌شان وقت گذاشت، نشان داد واقعاً به سلامت او و پسرش اهمیت می‌دهد

«من یک گفت‌وگو را آغاز کردم. هدفم ایجاد اعتماد بود. اگر بدون اجازه اطلاعاتی ارائه کنید، هیچ‌کس به حرف‌تان گوش نمی‌کند.»

بیش‌تر پزشکان در عرض ۱۱ ثانیه وسط حرف بیمار می‌پرند، در حالی که بیماران تنها ۲۹ ثانیه زمان برای توصیف نشانه‌های خود نیاز دارند