بریده‌هایی از کتاب روزهای سرگشته در سکوت

او به درون خودش سفر کرده است.

مرد همسایه بوته‌های بزرگی خرید و کاشت و بنابراین، یک‌شبه چشم‌انداز اینجا را عوض کرد. چرا این موضوع مرا آشفته و ناراحت می‌کند؟ حتماً شیفته‌ی تداوم شده‌ام، ولی این به چه معناست. وقتی چیزی وجود دارد که نمی‌توانی بدون آن سر کنی، نیازی در کار است، غالباً بدان عشق گویند.

ماریا گفت: خانه‌های نروژی تمیزند، مثل خود نروژی‌ها. من خندیدم. اما او کاملاً جدی بود. ماریا گفت: حقیقت دارد، نروژی‌ها همیشه زیبا و تمیزند.

ماریا گفت: خانه‌های نروژی تمیزند، مثل خود نروژی‌ها

محال است بتوان همه‌چیز را باهم درک و هضم کرد.

من آدم واقع‌بینی نیستم و همیشه به کتاب‌ها پناه برده‌ام، و به خواب‌ها،

او تو را به فکر فرو می‌برد، همان کاری که یک معلم خوب باید انجام بدهد.

من به دنیا آمده‌ام که نگران باشم.

جایی نیست که بدان احساس تعلق کنی.

دلم می‌خواهد جزئی از چیزی باشم. همیشه این حس را دارم که جا مانده‌ام؛ گویی بیرون گود ایستاده‌ام.