بریده‌هایی از کتاب کوری

در کشور کورها، یک چشم پادشاه است.

- فکر نمی کنم ما کور شدیم، ‌فکر می‌کنم ما کور هستیم، کور اما بینا، کورهایی که می‌توانند ببینند اما نمی‌بینند.

زن دکتر پیش خود گفت: گندش بزند‌، من هرگز نخواهم توانست از این جا بیرون بروم و اصطلاحی را به کار برد که از واژگان مورد استفاده معمولش نبود و یک بار دیگر ثابت کرد که فشار و ماهیت شرایط، تاثیر قابل ملاحظه‌ای در کاربرد زبان دارد.

اگر نمی‌توانیم مانند انسان‌ها زندگی کنیم‌، لااقل سعی کنیم مانند حیوانات زندگی نکنیم

بین شخص کوری که خوابیده و شخص کور دیگری که بی جهت چشم می‌گشاید تفاوت زیاد نیست.

همان طور که لباس زیبا نشان آدمیت نیست، با داشتن عصای سلطنت هم نمی شود پادشاه شد.

دختری که عینک دودی داشت گفت از کجا معلوم پدر و مادرم بین این اجساد نباشند‌، آن‌وقت من از کنارشان می‌گذرم و آنها را نمی بینم‌، زن دکتر گفت گذشتن از کنار اموات و ندیدنشان از رسوم دیرینه است.

پیداست که پروردگار نسبت به تشنگی ابر می‌فرستد

چه بسا هیچ کس تاکنون متوجه نشده باشد که نعره‌ی نابینایان چه قدر وحشتناک است.

اصلاً مهم نیست، احمقانه است که بپرسند کسی از چه مرد؟ بعد از مدتی علت مرگ فراموش می‌شود.