بریده‌هایی از کتاب روح تاریک برف

«بعضی وقت‌ها، زنده‌ها ترسناک‌تر از مرده‌ها هستن.»

محتاط بودن خوبه، ولی نمی‌شه تا آخر عمر با ترس زندگی کنی.

زندگی هنوز هم خوشی‌های خودش رو داره، ولی امان از غمش که هیچ‌وقت فراموش نشد.

فراموش شدن از ماندن در تاریکی هم ترسناک‌تر بود.

اگر سخت تلاش کنید و مهربان باشید، درنهایت همه‌چیز بر وفق مراد خواهد شد.

همیشه رؤیاهایتان را دنبال کنید، حتی اگر اولش سخت و ناممکن به نظر برسد.

اگر برای چیزی که از تهِ دل دوست داری از جان و دل تلاش کنی، درنهایت همهٔ توجه‌ها به‌سمت تو جلب خواهد شد.

آدم هیچ‌وقت نمی‌تواند همه را راضی نگه دارد.

لازم نیست همیشه خودت تنهایی بار شجاع بودن رو به دوش بکشی.

از قدیم گفتن تفرقه بنداز و حکومت کن.

بعضی آدم‌ها هیچ‌وقت عوض نمی‌شن، فرقی نمی‌کنه چی رو بهشون ثابت کنی. و این اعصابت رو به‌هم می‌ریزه. فقط تمرکز کن که بهترین کار ممکن رو ارائه بدی.

فقط با همین فرمون پیش برو و کارت رو ادامه بده و اون‌قدر خوب باش که نتونن نادیده بگیرنت.

چکمه‌هایش روی برف قرچ‌قرچ صدا داد. عاشق این صدای قرچ‌قرچ بود.