بریده‌هایی از کتاب ظاهر خود را دوست داشته باشیم

حقیقتآ ما آن‌قدر که برای محصولات آرایشی خرج می‌کنیم، برای خواندن مطالب مفید هزینه نمی‌کنیم.

وقتی باوری در ذهن شما شکل گرفته باشد، هر گاه بخواهید به چیزی فکر کنید یا موضوعی را به‌یاد آورید، ذهن شما فورآ به چیزی توجه می‌کند که آن باور را تأیید کند و موارد مخالف آن را نادیده بگیرد. درنتیجه، آنچه به‌یاد می‌آورید، رنگ و بوی باورتان را می‌گیرد. این امر مانند آن است که در مقابل چشمانتان فیلتری قرار گرفته باشد. بنابراین اگر باور شما این باشد که «من زشت هستم»، آنگاه هر چیزی که با این باور همخوانی داشته باشد و به شما بگوید که جذاب نیستید، سریع از این فیلتر رد شده و وارد مغز شما می‌شود؛ اما اگر آن چیز موافق و همخوان با باور شما نباشد، یا به آن توجه نمی‌کنید یا به نحوی توجیه‌اش می‌کنید که با باورتان همخوانی پیدا کند. فرض کنید یک نفر از شما تعریف می‌کند؛ پیش خود چه فکری می‌کنید؟ آیا فکر می‌کنید آن شخص واقعآ خواسته است از شما تعریف کند یا فقط به شما دلخوشی بدهد، چون می‌داند چقدر برای قیافه‌تان با خود درگیری دارید؟

اگر خیلی نگران چهره خود باشید، احتمالا تصور می‌کنید که اولین چیزی که دیگران در شما می‌بینند نقص‌هایتان است؛ دیگران به شما خیره می‌شوند و همه تعامل منفی که با دیگران رخ می‌دهد به دلیل معایب شماست.

درواقع، پژوهشگرانی که درباره آثار تمسخر تحقیق می‌کنند، دریافته‌اند که مسخره کردن موجب نارضایتی از بدن می‌شود.

آنچه باعث غم و اضطراب شما می‌شود موقعیت‌ها نیستند، بلکه تفسیری است که شما از آن موقعیت‌ها دارید.

خانواده‌هایی که بیش‌ازحد به ظاهر فیزیکی اهمیت می‌دهند، ناخواسته تصویر بدنی منفی را در ذهن فرزندشان شکل می‌دهند. این موضوع تأثیری مستقیم بر عزت‌نفس آن‌ها می‌گذارد و آن را تضعیف می‌کند. در این خانواده‌ها فرد هرگونه ظاهری داشته باشد (خوب، نسبتآ خوب یا عالی)، همواره فکر می‌کند باید جذاب‌تر شود. والدینی که توقعات خیلی بالایی دارند یا اصولا خیلی انتقاد می‌کنند، به کودک احساس ناامنی می‌دهند؛ بنابراین گاه یک ایراد خیلی جزئی یا اظهارنظری درباره یک موضوع ظاهری کاملا آن‌ها را به هم می‌ریزد.

طبق آمار منتشرشده انجمن جراحی پلاستیک آمریکا، نه میلیون و دویست فقره جراحی پلاستیک در سال ۲۰۰۴ انجام شده که هزینه‌های آن هشت میلیارد و چهارصد میلیون دلار بوده است. برنامه‌های تلویزیونی آن‌قدر توجه به جراحی پلاستیک را افزایش داده‌اند که این روزها داشتن چند جراحی درآنِواحد نه‌تنها امری عادی جلوه می‌کند، بلکه دیگر مخصوص افراد پول‌دار و معروف نیست و برای مردم عادی هم به امری جاافتاده تبدیل شده است.

هر بار که مجله مُدی را دست می‌گیریم، احساس می‌کنیم کلی کار داریم که برای بهتر شدن ظاهرمان باید انجام دهیم. هر سانت از بدنمان نیاز به عطر، اسپری یا لوسیونی از این نوع یا نوعی دیگر دارد؛ باید دندان‌هایمان صاف و سفید، ابروهایمان برداشته‌شده، مژه‌هایمان پرپشت و بلند، لب‌هایمان برجسته و ران‌هایمان لاغر باشند.

اگر شما پیام‌های صنعت زیبایی را باور داشته باشید، برای زیبا کردن خود اضطراب شدیدی را متحمل می‌شوید و اگر نخواهید این پیام‌ها را دنبال کنید، احساس تنبلی و زشتی می‌کنید

زمینه نگرانی افراطی شما درباره ظاهرتان ممکن است ریشه در کودکی‌تان داشته باشد، در تعریف‌ها و اظهارنظر والدینتان، نوع اسباب‌بازی‌هایی که با آن‌ها بازی می‌کردید، پیام‌های فرهنگی و تبلیغی که دریافت کرده‌اید و صفات شخصیتی که در شما شکل گرفته است؛ مانند کمال‌گرایی و ترس از تأیید نشدن. همچنین عوامل زیستی مانند بیوشیمی مغز و ژن‌هانیز امکان دارد که در این امر دخیل باشند. تمام این عوامل می‌توانند بر تفسیر شما از ظاهر و دنیای اطرافتان تأثیر بگذارند.