بریده‌هایی از کتاب راهنمای مدیریت احساسات در محیط های کاری

روان‌شناس، نیک ویگنال، هر روز پنج تا پانزده دقیقه وقت می‌گذارد تا همهٔ موارد نگرانی‌اش را روی کاغذ بنویسد. بعد این موارد را در متن پررنگ می‌کند: ۱. مشکل واقعی؛ ۲. اضطراری (که باید در یکی‌دو روز آینده انجام شود)؛ و ۳. در محدودهٔ کنترلش باشد

توجه‌کردن به «تمام» احساساتتان به شما اجازه می‌دهد به‌جای این‌که احساسات شما را کنترل کنند، شما آن‌ها را تحت کنترل خود دربیاورید.

برای کنترل صحیح اضطراب، باید بفهمید از چه‌چیزی ناشی می‌شود. جاستین میلانو، مربی اجرایی، دراین‌باره می‌گوید: «اضطرابْ ترسیدن از ترس‌های بیش‌تر است. ریشهٔ آن در نیازِ ما به کنترلِ چیزهای اطرافمان است تا واقعیتِ موجود را برایمان آشنا و امن کند.»

عوامل اضطراب به دو بخش تقسیم می‌شوند: چیزهایی که می‌توانید کاری درموردشان انجام دهید (در محدوده) و چیزهایی که خارج از کنترل شما هستند (خارج از محدوده)

غرزدنِ دائم وقتی همان مشکلاتِ قبلی را تکرار می‌کنید و برای درک یا حل‌کردنشان هیچ تلاشی نمی‌کنید، باعث می‌شود به شما و کسی که به درددلتان گوش می‌کند احساس بدتری دست بدهد

«بهترین شخصیت» «بی‌نقص‌ترین شخصیت» نیست. بهترین شخصیتِ شما ممکن است هنوز با بی‌فکری عمل کند، از حسادت به خود بلرزد، یا از درماندگی به‌سادگی به گریه بیفتد. ولی بهترین شخصیتِ شما تشخیص می‌دهد کدام‌یک از این احساسات حاوی علائمِ مهم و کدام‌یک بی‌اهمیت‌اند. بهترین شخصیت شما می‌داند چطور از این احساسات درس بگیرد و درموردشان حرف بزند، «بدون این‌که احساساتی بشود». لازم نیست دیگران را تخریب کنید، شخصیت شما بدون انجام این کار هم اعتبار دارد.

پردازش مؤثرِ احساساتْ بیش‌تر از حاضرکردن تمامِ ابعادِ شخصیتی‌تان در کار به شما قدرت می‌دهد: با این کار، شما قادرید «بهترین» شخصیتتان را با خودتان به محیط کار ببرید

وقتی اولین شغلمان را شروع کردیم، فکر می‌کردیم آدم‌های حرفه‌ای شکست نمی‌خورند، بی‌جهت نگران نمی‌شوند و اصلاً احساساتی نمی‌شوند. ولی خیلی زود متوجه شدیم چنین دیدگاهی خلاف واقع است و مانع احساس رضایت و درنهایت موفقیت ماست.

کاترینا فِیک، یکی از بنیان‌گذاران فلیکر، می‌گوید: «احتمالاً کارکردن روی مورد درست مهم‌تر از سخت کارکردن است.»

از شما می‌خواهیم کم‌کم احساسات را طوری در نظر بگیرید که می‌شود با احتیاط و علاقه با آن‌ها روبه‌رو شد.