بریده‌هایی از کتاب حلزون های خانه به دوش

آزادی غربی توهمی بیش نیست؛ با این آزادی، بشر بندهٔ تمنیات خویش می‌شود و فراعنهٔ جدید عالم ـ که بوش و ریگان و سیاست‌مداران کنونی جهان جز دست‌نشاندگان آنها نیستند ـ فرصت حاکمیت می‌یابند. آنها بر جهان شهوات بشر حکم می‌رانند. پس این آزادی، عین بندگی و بردگی است، منتها به صورتی پنهان... و با همین رشته‌های پنهان است که فراعنهٔ یهودایی این عصر جاهلی شیرازهٔ جان افراد بشر را در کف سیطرهٔ خویش گرفته‌اند و آنان را به هر سوی که می‌خواهند می‌برند... و بشر تا خود را از این تمنیات خلاص نکند نمی‌تواند به آزادی حقیقی دست یابد و سیطره و ولایت طاغوت‌ها را انکار کند.

مشخصهٔ اصلی انسان اختیار و آزادی اوست و همین اختیار است که تاریخ را بر اساس قواعدی ثابت و لایتغیر شکل می‌دهد. اگر انسان‌هایی که مأمور به ایجاد تحول در تاریخ هستند خود از معیارهای عصر خویش تبعیت کنند، دیگر هیچ تحولی در تاریخ اتفاق نخواهد افتاد. هر دوره از تاریخ با عهد جدیدی آغاز می‌شود که متضمن شکستن عهد پیشین است و لذا، در آغاز این تحول عظیم تاریخ، ما را نمی‌توان با توهمِ امروزی‌بودن یا نبودن فریفت. اگر بنا بود ما معیارهای روز را بپذیریم، دیگر چه داعیه‌ای بود که خود را به رنج انقلاب و جنگ دچار کنیم؟ جنگ را بر ما تحمیل کردند تا این فکر تازه را به بند کشند و نتوانستند.

آقایان! این عصری که شما سنگ آن را به سینه می‌زنید یکی از اعصار جاهلیت است و تفاوت آن با دیگر اعصار جاهلی در آن‌جاست که این بار جاهلیت را تئوریزه کرده‌اند و به آن صورتی علمی بخشیده‌اند.

این عصر، چه قبول بکنید و چه نکنید، عصر خرافات است و ما مأمور به مبارزه با این خرافه‌گرایی مدرن هستیم... و یکی از بزرگ‌ترین خرافه‌های رایج در این عصر، «نظریهٔ ترقی» است. نظریهٔ ترقی بر این فرض که ارتقای تاریخی انسان سیری خطی دارد بنا شده است و از لفظ «ارتقا» نیز صرفاً ملاحظات مادی و حیوانی زندگی بشر را مراد کرده‌اند، حال آن‌که تکامل و تعالی انسان در ارتقای مادی، ولنگاری و رفاه بیش‌تر نیست. کمال انسان در قرب خداست و این قرب، خلاف تصور آقایان، با قناعت بیش‌تر ملازمه دارد تا اسراف در مصرف و تمتع دیوانه‌وار. ما کمال بشر را در تکنولوژی پُست‌مدرن نمی‌جوییم تا برای دست‌یابی بدان، خود را به غرب و شرق تسلیم کنیم... و البته از جانبی دیگر، معتقدیم که می‌توان تکنولوژی را در یک نظام هدایتی مناسب به استخدام کشید ـ با احتیاط فراوان، چرا که ماشینیسم ذات تکنولوژی است.

عارف حقیقی مست می اَلَست است و عارف دروغین مست می پلشت آب انگور.

«دموکراسی غربی، حکومتی فرعونی است که بنیان استعباد و استثمار خویش را با رشته‌هایی پنهان بر بهیمیت بشر استوار داشته است.»

آقایان! شما در میان این اقیانوس عظیم جزیرهٔ تنها و کوچکی هستید یادگار احاطهٔ غرب بر کشورمان. پشت به تاریخ نکنید و روی به فرهنگ و مردم و تقدیر تاریخی قوم خویش بیاورید و اگر نه، این دریای مواج شما را خواهد بلعید و حتی جای پاهایتان را نیز خواهد شُست

«جهان‌شهرِ هر روز کوچک‌ترشونده». اگر ظلمی به وسعت یک جهان گسترده شود آیا ضرورت مبارزه با آن از میان می‌رود؟

اگر در تاریخ جدید غرب روشن‌فکران منشأ اثرات سیاسی بوده‌اند، در این‌جا این وظیفه همواره بر گردهٔ روحانیون و رهبران مذهبی مردم بوده است. در این کشور مردم هرگز گرفتار دام انتلکتوئلیسم نشده‌اند و واکنش آنها در برابر خود شما آقایان، مؤیدی است بر این مدعا. در این‌جا آیت‌الله شیرازی (ره) حکم حرمت تنباکو می‌دهد و اگر مصدق‌السلطنه توسط آیت‌الله کاشانی (ره) حمایت نگردد، همان خواهد شد که دیدید. دیدید یا نه؟