بریده‌هایی از کتاب چگونه انسان‎ هایی موفق تربیت کنیم

حالا که بزرگسال شده‌ایم، می‌توانیم به گذشته نگاه کنیم و بفهمیم چقدر بعضی از حرف‌های پدر و مادرمان پر ایراد بوده و چقدر در کمبودهای عاطفی دیگران اسیر می‌شدیم.

هیچ برنامهٔ زمانی‌ای برای رشد بچه‌ها وجود ندارد، به‌جز در کتاب‌های فرزندپروری؛ بچه‌ها هم که آن کتاب‌ها را نمی‌خوانند.

وقتی بچه‌ای از روند عادی رشد عقب می‌ماند، پدر و مادرش عذاب می‌کشند. خیلی مهم است که در چنین حالتی تحقیق کرده و سؤال کنید. بااین‌حال، حقیقتی ساده است که بعضی بچه‌ها دیرتر از دیگران به برخی مهارت‌ها دست پیدا می‌کنند. بعضی از ما آدم‌بزرگ‌ها هم همین‌طوریم. در بیشتر موارد، این مسئله ربطی به هوش یا توانایی ما ندارد. فقط همین‌گونه است.

شما متخصص‌ترین فرد در مورد خانواده‌تان هستید، یعنی بهتر از هر متخصص فرزندپروری، از جمله خودم، می‌دانید باید چه‌کار کنید

اصلاً نباید به فرزندان‌تان بیاموزید که مردم غیرقابل اعتمادند؛ یا تا جایی از آن‌ها محافظت کنید که استقلال لازم برای رشدشان از آن‌ها گرفته شود.

رفاه انسانی در دو قرن گذشته، همچنین در چند دههٔ گذشته، بهبود یافته است.

در صنعت رسانه، اخبار بد از اخبار خوب فروش بهتری دارد.

امریکایی‌ها بیشتر از بقیه می‌ترسند.

اگر بچه‌ای نتیجهٔ بدی بگیرد فرض بر این است که ایراد از معلم است نه از برنامهٔ درسی قدیمی یا کمبود منابع. پدرها و مادرها احساس می‌کنند به هیچ‌کدام از افراد مدرسه نمی‌توانند اعتماد کنند؛ مدیران، معاونان، معلمان، دانش‌آموزان و حتی پدر و مادرهای دیگر.

تحقیقات پیو نشان می‌دهد فقط ۵۲ درصد مردم امریکا به تمام یا اکثر همسایگان‌شان اعتماد دارند.