بریده‌هایی از کتاب چگونه انسان‎ هایی موفق تربیت کنیم

من این تمرین را اول هر ترم با دانش‌آموزانم انجام می‌دهم. آن‌ها با یکدیگر مصاحبه می‌کنند و وظیفه دارند نکتهٔ بخصوصی دربارهٔ فرد مقابل‌شان پیدا کنند، نکته‌ای دربارهٔ کاری که در انجامش عالی عمل می‌کنند. اول بچه‌ها خجالت می‌کشند، هم سوژه و هم مصاحبه‌گر. برخی از آن‌ها مطمئن‌اند هیچ‌کاری را خوب انجام نمی‌دهند. این تصور خیلی دردناکی است از تجربیات‌شان در مدرسه و خانه ولی اگر مصاحبه‌گر اصرار کند و در سؤال‌هایش خلاقیت به خرج دهد، مهارت‌های ویژهٔ متنوعی کشف خواهد کرد: ژانگولربازی، خواهر خوبی‌بودن، مراقبت از بچه، خوب گوش‌دادن

را در مسیری قرار داد که عمیقاً بر باقی زندگی‌ام تأثیر گذاشت. مرا مصمم کرد تحتِ هر شرایطی، خودم فکر کنم. همیشه می‌پرسیدم چه‌چیزی منطقی است؟ حتی اگر به نظر اشتباه می‌رسید یا مجبور می‌شدم به خاطرش، پدر و مادرم یا معلم‌هایم را به چالش بکشم، احساس می‌کردم باید آن کار را انجام دهم.

در قرن بیستم، زمانی که پیروی از قوانین، جزوِ مهم‌ترین مهارت‌های زندگی بود، پدرها و مادرها کنترل کامل خانه را برعهده داشتند، ولی در قرن بیست و یک، دیکته کردن دیگر فایده ندارد. نباید به فرزندان‌مان بگوییم چکار کنند، بلکه باید نظرشان را بپرسیم و با هم همکاری داشته باشیم تا راه‌حلی پیدا کنیم.

اعتماد، احترام، استقلال، اتحاد و انس

چقدر دردسرش کمتر است اگر به‌جای اینکه کاری را به تعویق بیندازیم، آن را سرِ وقت انجام دهیم؛ مثلا می‌گفت: تعطیلات بهتر می‌گذرند اگر تکالیف‌مان تا جمعه تمام شده باشند جای اینکه بگذاریم تمام آخر هفته فکرمان درگیرشان باشد و نهایتاً آن‌ها را یکشنبه انجام دهی

کمک کنید کسی خریدهایش را از ماشین‌اش خالی کند، برای مادری که بچه همراه دارد در را باز نگه دارید، از اینکه مسن‌ترها بی‌خطر از اتوبوس پیاده می‌شوند اطمینان حاصل کنید، اجازه دهید کسی در ترافیک از شما جلو بزند، سنگ صبور مردم باشید. حتی فرستادن پیام تشکر عمل مهربانانهٔ مهمی است. به نظر کار کوچکی است و واقعاً هم همین‌طور است، ولی تاثیر فوق‌العاده‌ای دارد.

همهٔ آدم‌ها دل‌شان می‌خواهد جایی کار کنند که مدیریتش واقعاً به سلامتی و خوشحالی آن‌ها اهمیت بدهد؛ جایی که بتوانند روی علائق‌شان کار کنند. گوگل از این ایده نهایت استفاده را می‌برد و برای کارمندانش غذای رایگان و جایی برای چرت‌زدن و فضای کاری متحد تأمین می‌کند، برای همین است که سال‌ها به طور مداوم بین شرکت‌های تراز اول ایالات متحده از نظر کارمندان قرار می‌گیرد. سیاست‌های سخاوتمندانهٔ آن‌ها دیگر شرکت‌ها را هم تشویق به تغییر کرده و طرز فکر جدیدی دربارهٔ معنای کارمندبودن ارائه داده است.

دلیل اصلی طلاق فقدان احترام است و همین که احترام کسی را از دست دهید، به دست‌آوردن دوبارهٔ آن سخت می‌شود. احترام یعنی اینکه برای کسی ارزش قائل باشید و او را تحسین کنید.

وقتی زوج‌ها از هم جدا می‌شوند، همیشه به‌خاطر بمب بزرگی که همه فکر می‌کنند نیست: خیانت.

داستان‌های عشقی هالیوودی فقط مال فیلم‌هاست. این یکی از چیزهایی است که جوانان باید یاد بگیرند. ما خودمان را با این فکرها گول می‌زنیم: «فقط یک نفر برای ما وجود دارد» یا «عشق همه‌چیز را حل می‌کند.» زندگی واقعی اینگونه پیش نمی‌رود. زندگی مشترک سازش است. شاید به نظر حرف ساده‌ای باشد، ولی ارزش تکرار را دارد. در زندگی مشترک هر دو طرف باید فداکاری کنند. زندگی زناشویی شراکت است، نه رقابت