بریده‌هایی از کتاب وسعت یا عمق؟

زاکربرگ در بیست‌ودوسالگی آن حرف‌ها را زد چون به سودش بود که چنین پیامی‌را به گوش همه برساند،

«تا آن موقع با کسی حرف نزده بودم که تا این حد با احساس شکست‌ناپذیری آشنا باشد».

تعجبی ندارد که تعداد بیشتری از دانشجویان اسکاتلندی درنهایت در رشته‌هایی فارغ‌التحصیل شده بودند که در درس‌های دبیرستانشان وجود نداشت، مثل مهندسی. در انگلیس و ولز، از دانش‌آموزان انتظار می‌رفت که از میان فهرستی محدود که در اوایل دبیرستان به آن‌ها ارائه می‌شد مسیری را برگزینند. تا حدی شبیه این است که شما را مجبور کنند در ۱۶ سالگی با عشق دوره دبیرستان خود ازدواج کنید. ممکن است در همان زمان ایده خوبی به نظر برسد، اما هرچه تجربیاتتان بیشتر شود و از آن دوران فاصله بگیرید متوجه می‌شوید که ایده خوبی نیست.

رئیس بخش مدیریت برنامه‌ریزی مدرسه کسب‌وکار دانشگاه آکسفورد، نشان داده است که ۹۰ درصد پروژه‌های عظیم زیرساختی در سراسر جهان بیش از بودجه برنامه‌ریزی‌شده هزینه می‌برند (به‌طور میانگین، ۲۸ درصد بیشتر). (۱۷) دلیل آن تا حدودی این است که مدیران بر جزئیات پروژه خود تمرکز می‌کنند و این امر آن‌ها را بیش‌ازحد خوش‌بین می‌کند.

«کندترین رشد متعلق به انعطاف‌پذیرترین مهارت‌هاست»

اخیراً در برخی جوامع سنتی یا به‌شدت مذهبی، که مدرن شده‌اند اما هنوز زنان را از فعالیت در مشاغل مدرن محروم می‌کنند، اثر فلین برای زنان نسبت به مردان در جامعه‌ای یکسان پیشرفت کندتری داشته است.

«چگونه به افراد کشف‌نکردن قوانین را یاد بدهیم». (۳۲) پاسخش این است: با ارائه پاداش برای موفقیت‌های کوتاه‌مدت تکراری که به‌وسیله طیف محدودی از راه‌حل‌ها به دست آمده است.

هرچه تصویر کلی‌نگرانه‌تر باشد، سهم بالقوه انسانی منحصربه‌فردتر است. برترین توانایی ما نقطه مقابل تخصص‌گرایی محدود است، توانایی ادغام گسترده.

سه‌چهارم آمریکایی‌ها پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، یعنی پس از تسلط بر سازوکار تنها یک رشته بخصوص، وارد شغلی می‌شوند که با رشته تحصیلی‌شان نامرتبط است، رویه‌ای که در رشته‌های علوم پایه و ریاضی بسیار متداول است.

به گفته سانتیاگو رامون ئی کاخال، برنده اسپانیایی جایزه نوبل و پدر علوم اعصاب مدرن، «به دیده کسی که آن‌ها را از دور تماشا می‌کند، آن‌ها در حال پراکنده‌کردن و هدردادن انرژی خود هستند، درحالی‌که درواقع دارند انرژی خود را کانال‌سازی و تقویت می‌کنند»(۳۹).