کتاب زندگی با دور ریختنی های کمتر

مصرف ناآگاهانه در ظاهر، آزادی‌بخش و احتمالاً لذت‌بخش به نظر می‌رسد. مصرف ناآگاهانه، هشتگِ نانوشتۀ تصاویری‌ است که «بچه‌پولدارهای اینستاگرام» آپلود می‌کنند؛ مصرف ناآگاهانه، زیرنویس پنهانِ «ویدئوهای تبلیغاتی» است؛ اما خطر مصرف ناآگاهانه این است که ما را به‌طرز بیمارگونه‌ای مادی‌گرا می‌کند. یعنی حجم زیادی از توجهمان بر ثروت، کالاها و منزلت اجتماعی‌مان متمرکز می‌شود

کودکانتان را با واقعیت تبلیغات آشنا کنید. ۱-با یکدیگر کمی تبلیغ تماشا کنید و آن‌ها را تشویق کنید چیزی که می‌بینند را زیر سؤال ببرند، مخصوصاً اگر آنچه نمایش داده می‌شود، با‌ارزش‌هایتان همخوان نیست. ۲-توضیح دهید که هدف از تبلیغات، فروش محصولات است و آن‌ها همیشه واقعیت را نشان نمی‌دهند و درعوض از بزرگ‌نمایی، زرنگی، کلمات بامزه و آدم‌های معروف استفاده می‌کنند تا کاری کنند بچه‌ها از یک محصول خوششان بیاید. ۳-توضیح دهید که تبلیغات کاری می‌کنند که دل آن‌ها اسباب‌بازی‌های جدید بخواهد و اسباب‌بازی‌هایی که دارند را دیگر مثل قبل دوست نداشته باشند. برای مقابله با این مسئله، به کودکانتان کمک کنید برای اسباب‌بازی‌هایی که دارند، تبلیغات بامزه بنویسند، تا قدر آن‌ها را بدانند.

آدم‌های مادی‌گرا نشان داده‌اند که (نفس عمیق بکشید!) بخشندگی، سازگاری و سلامتی کمتری دارند، کمتر به دیگران کمک می‌کنند، رضایت کمتری از زندگی‌شان دارند، رضایت کمتری از شغلشان دارند، اهمیت کمتری به محیط‌زیست می‌دهند، بیشتر قمار می‌کنند، بیشتر بدهکار می‌شوند، تنهاترند، در حفظ دوستی‌ها ضعیف‌ترند و با دوستانی که دارند کمتر صمیمی می‌شوند. آهان و اینکه بچه‌های مادی‌گرا عملکرد ضعیف‌تری در مدرسه دارند.

محور زندگی، از «ما» به «من» تغییر یافته است. به‌طرز کنایه‌آمیزی، افراد خودمحور، به خودشان بیشتر از هر‌کس دیگری آسیب می‌رسانند. ازنظر من، اینکه در یک دهۀ گذشته، مصرف داروهای ضدافسردگی در ایالات متحده ۴‌برابر شده، تصادفی نیست. وضعیت این سیاره و آدم‌هایش بحرانی شده است. دیر شده، ولی هنوز وقت برای تغییر اوضاع هست.

هیچ شیئی نمی‌تواند شما را انسان ارزشمند یا بی‌ارزشی کند. زمانی‌که حقیقتاً درک کنید که دارایی‌ها چنین قدرتی ندارند، آن‌وقت خواهید توانست با راحتیِ خیلی بیشتری انتخاب کنید که‌چه اشیائی باید وارد زندگی‌تان شود. «زندگی با دورریختی‌های کمتر»، زندگیِ آسان‌تر و در‌عین‌حال زندگیِ غنی‌تری است، چون تمرکز از مصرف‌گرایی برداشته و به چیزی معطوف می‌شود که واقعاً مهم است.

عادت به خرید بیش از حد، اغلب با‌احساس خودارزشمندیِ پایین در ارتباط است.

طبق برآوردها اگر همۀ مردم دنیا مثل ما غربی‌ها زندگی کنند، برای بقا به چهار کرۀ زمین نیاز خواهیم داشت. به‌علاوه، کشورهای آسیایی، آفریقایی و آمریکای جنوبی دارند به‌سرعت به ما نزدیک شده و سبک زندگی ما را تقلید می‌کنند. ضروری‌ است که روش زندگی‌مان را طوری تغییر دهیم که دیگر به مصرف و رشد مستمر متکی نباشد، تا هم منابعمان تمام نشوند و هم اثرات گرمایش جهانی بر کرۀ زمین کاهش یابد.

هیچ‌کس نباید مجبور باشد روزش را آن‌قدر صرف دوخت‌ودوز کند تا از شدت تشنگی و خستگی از حال برود. علت ثروتمندی ما، فقر آن‌هاست _ ما می‌توانیم با ۸ دلار یک تی‌شرت بخریم، چون یک نفر گرسنگی کشیده تا ما بتوانیم آن را ارزان بخریم.

کاری که همه بتوانند بکنند، «خفن» نیست. برای‌اینکه «خفن‌ها» از بقیه جلوتر باشند، قوانین باید سریع‌ تغییر کنند. نتیجۀ آن می‌شود تغییر سرگیجه‌آورِ مدهای زودگذر که حالا گرفتار آن شده‌ایم.

گروهی از محققان با زیرورو کردن آت‌وآشغال‌های ما، متوجه شدند که ۴۰‌درصد از اشیای خانگی دورریخته‌شده، سالم هستند و به‌خوبی کار می‌کنند _۴۰‌درصد، درصد بسیار بالایی است. بنابراین مسئول این‌همه اتلاف، صرفاً طراحی بی‌کیفیت محصول و عدم امکان تعمیر نیست. عامل دیگری دارد نقش بازی می‌کند؛ کنهگی روان‌شناختی و بازی‌اش هم منصفانه نیست. کهنگی روان‌شناختی تکنیکی است که شرکت‌ها به‌کار می‌گیرند تا ما را متقاعد کنند که محصولاتی که داریم را تعویض کنیم، حتّی اگر هنوز به‌خوبی کار می‌کنند