بریده‌هایی از کتاب در فراز و فرود زندگی از خلاقیت های انگیزه بخش استفاده کنید

«گرد هم آمدن سرآغاز است، کنار همدیگر ماندن پیشرفت است و کار کردن باهم موفقیت».

نگرشمان نسبت به یک مشکل گاهی باعث ضعفمان می‌شود. لازم است همۀ انسان‌ها بیاموزند در شرایط سخت مانند عقاب رفتار کنند. به این دلیل که وقتی باران می‌بارد، همۀ پرندگان پناهگاهی پیدا می‌کنند؛ در حالی که عقاب برای نجات خود از باران بالای ابرها پرواز می‌کند. پس مردم باید با تغییر نگرش، به شهروندانی مسئولیت‌پذیر تبدیل شوند، چون این کار اولین قدم برای زندگی بهتر است.

«در زندگی‌تان ریسک کنید. اگر بردید که رهبر بقیه می‌شوید و اگر هم باختید راهنما می‌شوید. ریسک و چالش‌ها نقاط قوت پنهانمان را نشان می‌دهند و شخصیتمان را رشد می‌دهند.

همه‌مان می‌دانیم افکارمان مانند روحمان جاودانه است؛

«افکار متعالی زمانی به ذهن شما می‌آیند که روحِ به‌خواب‌رفته با خودآگاهی بیدار شده باشد».

اگر امروز می‌گوییم مضرات رسانه‌های اجتماعی بسیار زیاد است، به‌دلیل تصور غلطی است که همه‌مان درمورد رسانه‌های اجتماعی در ذهن داریم. همه‌مان گمان می‌کنیم رسانه‌های اجتماعی فقط فیسبوک، توییتر، اسنپ‌چت، اینستاگرام و... است؛ اما رسانه‌های اجتماعی چیزی بیش از این‌هاست.

«ثابت شده رسانه‌های اجتماعی در خانواده برای جوانان بیشتر ضرر دارد تا سود.»؟ من به‌شدت مخالف این موضوعم، چون معتقدم دیدن زشتی و زیبایی در همه‌چیز به نگاه ما بستگی دارد و دید ماست که تفاوت ایجاد می‌کند. معتقدم شبکه‌های اجتماعی برای جوانان مضر نیست، بلکه ابزاری قدرتمندی است که می‌تواند کمکشان کند تغییرات بزرگی در کشور ایجاد کنند. شکی نیست که جوانان یک کشور پایه و اساس ملت‌اند. انرژی و نور ذهن جوانان به‌مثابۀ مشعل برای آن ملت عمل می‌کند. جوانان مشکلات را می‌شناسند و می‌توانند مؤثرانه مسائل را حل کنند.

بی‌معنی است بگوییم فقط نخست‌وزیر و سایر وزرا یا مقامات دولتی دولت را اداره می‌کنند؛ مردم‌اند که دولت را می‌سازند و می‌توانند آن را خوب اداره کنند. به همین دلیل است که می‌گویند شهروند مسئولیت‌پذیر دولتی مسئولیت‌پذیر می‌سازد. ازاین‌رو، همه باید از پدرِ ملتمان، ماهاتما گاندی، پیروی کنیم که می‌گوید: اگر می‌خواهید تغییری مشاهده کنید، باید خودتان تغییردهنده باشید.

باید همه را در دنیا دوست داشته باشیم، چون عشق قانون زندگی است. یگانه قدرتی که می‌تواند ویوکاناندا را مبهوت کند عشق است. ویوکاناندا لذت‌های ازلی را رها کرد و فقط به‌خاطر عشق الهی به معبودش به این دنیا آمد. عشق فقط «احساس» نیست، «تعهد» و مهم‌تر از همه «فداکاری» است. عشق احساس فداکاری در ما ایجاد می‌کند و شجاعمان می‌کند.

باید روحمان را الگو قرار دهیم، چون روح ما کمکمان می‌کند از درون رشد کنیم. می‌دانیم هرقدر از بیرون قوی باشیم، بدن ما تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد؛ اما اگر از درون قوی باشیم، هیچ‌چیز نمی‌تواند بر ما تأثیر بگذارد. همه از بیرون رشد می‌کنند، اما فقط تعداد کمی از درون رشد می‌کنند، چون این امر به آموزش و تمرکز زیادی نیاز دارد که ما از روح خودمان به دست می‌آوریم. و به همین دلیل است که ویوکاناندا گفته: «افکار متعالی زمانی به ذهنتان می‌آید که روحِ به‌خواب‌رفته با خودآگاهی بیدار شود.»