نظرات کاربران درباره کتاب صوتی چشم هایش

عاشق کتاب خوندنم.خواهش میکنم کتاب بخونید تا سطح علمیتون بالابره.واقعا کشورمون به افراد کتابخون نیازداره.مانیاز داریم تا سطح سوادمون بالابره.پیشرفت یک کشور فقط بستگی به نیروی کارنداره بستگی به سواد هم داره

با احترام نسبت به نویسنده و زحماتش نظر شخصیه من اینه : حقیقتش اصلا جالب نبود ، خیلی زیاده گویی داشت ، کلا شخصیتهای غیر واقعی داشت ، اصلا یه نفر نیست که رفتارش طبیعی باشه تو این داستان . فرنگیس که یه آدم خودشیفتس دوقطبیه ، کل داستان داره میگه من عاشق ماکان هستم بعد وقتی ماکان زنگ میزنه بیا ، یهو خودشو میگیره ، حالا این هیچی ماکان هم که لوس ترین مرد دنیاست تا پشت تلفن تردید فرنگیس رو میبینه فازش کلا عوًض میشه مثل پسز بچه ها ، و کلا نمیشه حتی یه جای داستان یه ذره دوسش داشت ، تمام شخصیتا اغراق آمیز بود رفتاراشون . نویسنده خیلی خواسته دراماتیک کنه همه چیزو اما تلاشش بی نتیجه بود و داستان فقط حوصله سر بر شد .

چشم هایش نام رمانی از بزرگ علوی است که برای نخستین بار در سال ۱۳۵۷ خورشیدی منتشر شد. بزرگ علوی در این رمان روش استعلام و استشهاد را به کار برده، بدین‌گونه که قطعات پراکندهٔ یک ماجرا را کنار هم گذاشته و از آن طرحی کلی آفریده است که برحدس و گمان تکیه دارد این شیوه بیشتر در ادبیات پلیسی معمول است. برخی معتقدند این رمان و شخصت استاد ماکان، با الهام از زندگانی کمال‌الملک نگاشته شده است و گروهی دیگر آن را شرح حالی از زندگی تقی ارانی می‌دانند. این کتاب از آثار معدود زبان فارسی است که در مرکز آن یک زن با تمام عواطف و ارتعاشات روانی و ذهنی قرار گرفته است. خلاصه ای از داستان: استاد ماکان نقاش بزرگ که یک مبارز سیاسی علیه دیکتاتوری رضا شاه است در تبعید درمی گذرد. یکی از آثار باقی‌مانده از او، پرده‌ای است به‌نام «چشم هایش»، چشم‌های زنی که گویا رازی را در خود پنهان کرده است. راوی داستان که ناظم مدرسه و نمایشگاه آثار استاد ماکان است، سخت کنجکاو است راز این چشم‌ها را دریابد. بنا بر این سعی می‌کند زن در تصویر را بیابد و از ارتباط او با استاد ماکان بپرسد. پس از سال‌ها ناظم زن مورد نظر را می‌یابد و در خانهٔ او با هم گفت‌وگو می‌کنند و…

خطر _اسپویل چشم هایش درباره راز چشم های است که در تابلویی نقاشی استاد ماکان منعکس شده است.و آقای ناظم ساالها بعداز مرگ استاد در پی کشف این راز بر می آید... چشم هایش با خفقان سیاسی و اجتماعی زمان شاه اول آغاز میشود طوری که با کمی خواندن به این فکر خواهید رسید که با رمانی سیاسی روبه رو هستید.اما کمی که پیش میرود خواهیم فهمید این کتاب صرفا سیاسی نیست بلکه آمیزه ای از ابهام عشق سیاست درد ورنج است.... ابهام یک نگاه که در تابلوی نقاشی جاری میشود....تا نهایت فهم یک نقاش عاشق را از چشمانی که از آن میترسد نشان دهد... رمان چشم هایش شاید در کنار موضوعات بالا درباره این باشد چرا ما آدم هایی که دوستشان داریم را نمیشناسیم..واگر نمیشناسیم چرا به خودت شجاعت نمی دهیم آن را بشناسیم.... رمان چشمهایش به راستی از نظر من تاوان نفهمیدن یا نداشتن شجاعت فهمیدن معشوق است..... تاوانی که جز جدایی و درد و رنج برای هردو طرف نیست.

به نظر من که صدای اقای سلطان زاده خوب نیست بلکه صدای عالیی داره واقعا به دل میشینه

شاید همین دردی ک امروز تحمل میکنی راه نجات تو باشد.برای اینکه هنرمندبشوی ،باید حتما انسان باشی. اگر بخواهی چیزی از آب دربیایی ،نباید از میدان دربروی.ملا شدن چه آسان،آدم شدن چ مشکل!

من فکر میکنم کتاب چشم هایش رو کسانی که درونگرا هستند بخونند بهتر درک میکنند ؛ نمیدونم چرا ولی حس میکنم درک کتاب برای افراد درونگرا بهتر هست:)

در موخره کتاب که بزرگ علوی احتمالا در دهه شصت نوشته و بر تاریخچه نویسندگی خودش حسرت نامه ای می نویسد، جمله ای است با این مضمون که نمایش نامه نویسی راحت تر از داستان نویسی است، زیرا بر مبنای گفتگو است. شاید این طور بخوانم این عبارت را که داستان چه می افزاید؟ فضاسازی و خلق شخصیت و چیزی بیش از روایتی خطی از داستان، حداقل انتظارات من‌اند بزرگ علوی نسبت به دهه 30 خودش که این کتاب را در آن نوشته، خود را هرگز نویسنده نمیداند. البته کم لطفی است اگر چنین حرفی را به پای فروتنی نگذاریم. با معیارهای امروزی هم به نظرم داستان انسجام خودش را دارد و البته قالبی عاشقانه برای روایتی سیاسی هم کار خودش را کرده است. یعنی حتی بیش از اینکه کتاب را عاشقانه ای فارسی بدانیم، مانیفستی سیاسی پیش روی خودمان می بینیم که روایت رمانتیکی درون خود می پروراند با این حال، آن بخشهایی که باعث شد "چشم هایش" را لزوما معیاری برای قضاوت درباره بزرگ علوی ندانم و انگیزه پیدا کنم برای خواندن آثار متاخر، در ضعف شخصیت پردازی، و البته کمی روایت عام پسند و "اسماعیل فصیح" گونه است. یعنی مثلا راوی اولیه داستان که زندگی استاد ماکان را می نویسد، در داستان حل می شود و بود و نبودش فرقی نمی کند. همین طور خدمتکار وفادار استاد با تمام شجاعتش محو روایت فرنگیس است. فرنگیسی که حتی گفتگوی "نمایش نامه گونه" داستان را تبدیل به یک تک گویی بلند می کند، اما خود نویسنده هم شاید می داند که شخصیتش را آن طور که باید نپرداخته، و گاه و بی گاه مجبور به یادآوری از زبان خودش می شود که من اصلا نتوانسته ام درونیات خودم را بروز دهم با این حال، این رمان بخشی قابل توجه از تاریخ داستان نویسی معاصر ماست. از کلاسیک هایی که باید خوانده شوند و با تمام ضعف هایی که ممکن است به چشم خواننده ای چون من بیاید، هنوز معیاری برای قضاوت درباره نوشته های دیگران است. لااقل میدانیم چطور در زمینه و زمانه خودش می نوشت، و احتمالا تاثیراتش را در نوشته های دیگران بیشتر خواهیم دید

متاسفانه طاقچه توی توضیحات کتاب آخر داستان رو لو داده!

من نمیدونم از نظر حرفه ای کتاب در چه سطحیه. سوادی ندارم. اما نظر خود من : خیلی خسته کننده شد از همون اول. نیمه کاره رهاش کردم چون واقعا نمیتونستم تمرکز کنم. همش استعارات و تمثیل های اضافه و بیهوده و تخیلات و رویاپردازی های اشخاص(عادت خیلی از نویسنده های ایرانی). فرنگیس و دوستاش تو خارج هم نتونستم بفهمم. خیلی تیپیک و تکراری بودن(عین جوون های انقلابی پرهیجان). استاد هم برام جذاب نبود و اصلا مایل نبودم بدونم چه به سرش اومده. این داستان، یه سری اتفاقات و روابط روانرنجور معمولیه که نویسنده بزور خواسته مقدس جلوه ش بده. استبداد هم که عین لوکیشن همیشه تو داستان نویسنده های اون دوره هست. اینا نظر و سلیقه ی من بود. حس من بود. و اصلا نمیگم این کتابو نخونین. اتفاقا بخونین، چون اثریه که مورد توجه خیلی از کتابخوناست.

عالی بود

از شبی که برای بار نخست این آوا رو شنیدم تا الان زمانی نبوده که تهران را از میان شیشه های نیمه باز ماشین ببینم و در سرم نپیچد : "شهر تهران خفقان گرفته بود" از معدود بارهایی که شنیدن برایم لذت بخش تر از خواندن بود.

یکی از بهترین کتابایی هس ک خوندم تصویرسازی فوق العادس

چند نکته دربارهٔ این کتاب: ✅ چشم‌هایش یک قصهٔ عاشقانهٔ غم‌انگیزه؛ روایتی از رابطهٔ ناموفق و ناکام یک دختر عاشق با یک مبارز بزرگ. اگر به رمان‌های عاشقانه با تم تلخ علاقه دارید چشم‌هایش گزینهٔ مطلوبیه. ✅ اثر هنری خوب، بازتاب‌دهندهٔ واقعیت‌های عصر خودشه و چشم‌هایش هم توصیف خوبی از وضعیت سیاسی-اجتماعی عصر پهلوی اول داره؛ حتی اگر رویدادهای داستان براساس واقعیت نبوده باشه. ✅ دربارهٔ آرمان سلطان‌زاده هرچی بگیم کم گفتیم اما آنچه در این کتاب صوتی من رو به وجد اورد، بازیگری گوینده بود. آرمان سلطان‌زاده فقط روخوانی نمی‌کنه، بلکه شخصیت‌ها رو بازی می‌کنه و احساس نهفته در کلمات هر شخصیت برامون محسوس می‌شه. حتی کنترل نفس‌هاش هم در انتقال بهتر حس شخصیتا تاثیرگذاره. واقعا دمش گرم. ✅ شخصیت‌ها برای من واقعی و پرداخت‌شده به نظر می‌رسیدن. ممکنه در وهلهٔ اول تصمیمات فرنگیس ضدونقیض به نظر برسه اما اگر ویژگی‌های یک عاشق جوان رو بشناسید به خوبی متوجه میشید که این تزلزل و سردرگمی خاصیت یک دختر در این سن و ساله که تازه عاشق هم شده و رفتار استاد معجونی از علاقه و نفرت و ترس رو در وجودش ساخته. شخصیت آقای ناظم و استاد نقاش هم که ثبات و یکپارچگی داشت و برای من باورپذیر بود. ❌ بزرگ علوی به توصیفات فراوان و تشبیه‌های شاعرانه علاقه داره؛ توصیف‌ها و پردازش زیاد جزییات ممکنه خوشایند نباشه. با این حال معتقدم در این رمان اگر خبری از توصیفات شاعرانهٔ نویسنده نبود، زیبایی و جذابیت و شهرت فعلیش رو نداشت. ❌ در قسمت‌های مختلف داستان راوی عوض می‌شه و زاویهٔ دید داستان انگار از اول شخص به سوم شخص و بالعکس تغییر می‌کنه. حتی با وجود اول شخص بودن راوی گاهی حضور نویسنده حس میشه و انگار با یک راوی دانای کل طرفیم. این بده!

لذت بردن بخصوص گویندگی بسیار عالی کتاب

داستان عاشقانه ای که با فضای سیاسی دوران پهلوی گره خورده. هرچند توصیف قسمت های سیاسی و شرایط زندگی مردم در دوران پهلوی نسبت به قسمتهای عاشقانه کتاب برام دلچسب تر بود. گوینده هم که مثل همیشه عالی.

فوق‌العاده زیبا بود. توصیه میکنم بخونید .خصوصا صدای آقای سلطان زاده که جذابیت داستان رو ده برابر کرده بود.

خیلی کوتاه بود،فکر میکردم خیلللی جذاب تر از این حرفا باشه...ازش زیاد تعریف میکردن ولی به اندازه تعریف ها خوب نبود

از قلم‌توانمند استاد بزرگ علوی و کشش فوق العاده داستان که بگذریم صدای اقای سلطان زاده هم خیلی گیرا و تاثیر گذار بود و لحن عالی داشت 👏👏👏

داستان جالبی بود . به نظرم می خواست بگه که همیشه فرصت نداریم حرفهامونو بهم بزنیم .شاید یه وقتی دیگه دیر بشه و سو تفاهم ها بمونه .