کتاب صوتی یار پنهان نوشته جان. ا. سنفورد با ترجمه فیروزه نیوندی و صدای ناهید باقری است. این کتاب درباره آنیما و آنیموس صحبت می‌کند؛ بخش‌های زنانه و مردانه وجود هر یک از ما که بر روابط و زندگی‌مان تاثیرگذارند.

درباره کتاب صوتی یار پنهان

کتاب یار پنهان از مجموعه روان‌شناسی تحلیلی به یک سوال پاسخ می‌دهد؛ چگونه زن و مرد درونمان بر روابط ما تاثیر می‌گذارند؟ هرچند ما ممکن است وجود خودمان را کاملا مرد یا کاملا زن بدانیم، اما در درونمان، هم بخش مردانه وجود دارد و هم بخش زنانه. شناخت این دو بخش می‌تواند به ما کمک کند تا اولا درک بهتری از وجود خودمان به دست بیاوریم و دوما روابطمان را بهتر بشناسیم و عواملی را که بر آن‌ها تاثیر می‌گذارند، شناسایی کنیم.

کارل گوستاو یونگ در مکتب روانشناسی تحلیلی، به بخش ناهشیار یا خود درونی هر فرد، آنیما و آنیموس (Anima and Animus)، می‌گوید و اعتقاد دارد این بخش در مقابل نقاب یا نمود برونی شخصیت قرار می‌گیرد. آنیما در ضمیر ناهشیار مردان به صورت یکی شخصیت درونی زنانه جلوه‌گر می‌شود و آنیموس در ضمیر ناهشیار زنان به صورت یکی شخصیت درونی مردانه پدیدار می‌شود.

کتاب صوتی یار پنهان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر از طرف‌داران کتاب‌های روانشناسی هستید، شنیدن کتاب صوتی یار پنهان را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی یار پنهان

اغلب، شخصیت ظرف پیچیده‌تر و توسعه‌یافته‌تر از شخصیت مظروف است. به‌هرحال گاهی نقش‌ها جابه‌جا می‌شوند و روابطی وجود دارد که در آن گاهی یک فرد و گاهی فرد دیگر ظرفِ رابطه‌اند؛ یا شاید زن مظروف معنوی شوهر و شوهر مظروف عاطفی زن باشد یا بالعکس. در درون هر فرد کشمکشی وجود دارد. فرد مظروف نگران و مضطرب است، زیرا به‌طور خودآگاه یا ناخودآگاه احساس می‌کند که شریکش به اندازهٔ او درگیر رابطه نیست. فردی که ظرف است نوعی احساس محرومیت می‌کند و گاهی بر اثر آگاهی از اینکه طبق میل شریکش به او پاسخ نمی‌دهد، دچار احساس گناه یا خیانت می‌شود. هم مرد و هم زن ممکن است برای شریک خود نقش ظرف را داشته باشند. به نظر نمی‌رسد که این نقش ربطی به جنسیت داشته باشد، بلکه بسته به این است که کدام فرد شخصیت متفاوت‌داری دارد.

طبیعتاً اگر یکی ظرف باشد دیگری مظروف، این امر روابط فیمابین را مختل می‌سازد؛ این بخشی از نیرویی است که به جای نزدیک‌کردن افراد، آنها را از هم دور می‌کند. در هر رابطه‌ای عوامل خاصی برای تقویت احساس با هم بودن، یگانگی و اشتیاق با هم بودن، و همچنین عواملی مؤثر در دورکردن آنها از هم وجود دارد. بررسی عوامل اخیر از آن جهت دارای اهمیت است که به اصل فردیت تعلق دارد و کاملاً منفی نیست. رابطه، یعنی یکی‌شدن دو نفر با هم. این یک جنبهٔ زندگی است، ولی جنبهٔ دیگر زندگی، تأکید بر شخصیت فردی است، که برای رشد آن باید تفاوت‌های فردی شناسایی و تأیید شود.

یکی از خیالاتی که پیوسته در مخیلهٔ افراد متأهل رسوخ می‌کند، تصور مرگ همسر است. این تصور ممکن است صرفاً یک فکر ساده باشد، «اگر شوهر یا همسرم بمیرد؟» یا شاید به صورت تخیل صحنهٔ مرگ، و حتی آرزوی مرگ همسر یا شریک زندگی باشد. طبیعتاً چنین تصوراتی ما را شوکه می‌کند، از داشتن چنین تفکراتی وحشت‌زده می‌شویم و می‌خواهیم به‌سرعت آن را از ذهن دور کنیم. ولی در اغلب موارد، در روابطی که در آن زندگی طرفین بیش از اندازه با هم تداخل پیدا می‌کند، این قبیل خیال‌پردازی‌ها فقط جبران‌کنندهٔ این تداخل است، و در این موارد رشد بیشتر شخصیت فردی ضرورت پیدا می‌کند. همین عقیده را عیسی مسیح (ع) در عبارتی تکان‌دهنده بیان کرد، که اگر آن را روشی برای بیان اهمیت رشد روانی فرد ندانیم، به خطا رفته‌ایم. «اگر کسی نزد من آید و پدر و مادر و زن و اولاد و برادران و خواهران حتّی جان خود را نیز دشمن ندارد شاگرد من نمی‌تواند بود.»

نیاز رشد شخصیت فردی از اعتبار یک رابطه نمی‌کاهد. فقط موجودات جدا از هم می‌توانند با هم رابطه برقرار کنند. رابطهٔ واقعی فقط در صورتی میسر می‌شود که شخصیت دو طرف رشد یابد. در عین حال، هویت‌پذیری متقابل، موجب افت رشد هر دو طرف می‌شود. با این‌همه، هنگامی که اصل فردیت، خود را در رابطه نشان داد، مهم است که طرفین رابطه قادر به گفت‌وگو پیرامون اختلافات و پذیرش آنها باشند. همچنین اگر طرفین دارای مشترکاتی باشند، به مسئله کمک می‌شود. مثلاً چنانچه مرد و زن زمینهٔ پیوند قومی، مذهبی و تحصیلی داشته باشند، زندگی مشترک بیشتر حفظ می‌شود، اهداف مشترکی از قبیل هدف پرورش فرزندان یا اهداف مشترک مالی نیز به این امر کمک می‌کند. داشتن دوستان مشترک نیز معمولاً امیدوارکننده است.

هر رابطه آمیزه‌ای است از عرصه‌هایی که مردم با آن درگیرند و عرصه‌هایی که با آن درگیر نیستند، زیرا دو فرد متفاوت‌اند.