نظرات کاربران درباره کتاب نایریکا؛ جلد اول

درود به همه‌ی دوستانی که تا اینجا همراهم بودند یا می‌خوان از اینجا به بعد همراهم باشند😊 . بی‌صبرانه چشم به راه نقد و نظراتتون هستم. مطمئن باشید که دیدگاه‌های شما، ارزشمندترین دارایی من به عنوان نویسنده و بزرگترین انگیزه برای ادامه دادنه. از طریق نظرات طاقچه و در اینستاگرام پاسخگوی همه‌ی پرسش‌ها، نقدها و محبت‌های شما خواهم بود. . امیدوارم "نایریکا" همنشین شادی‌هاتون باشه، بتونه لحظات خوبی رو براتون بسازه و به دلتون بنشینه.

این کتاب فوق‌العاده‌س. من قبلا چاپیش رو خوندم. امیدوارم طاقچه هرچه زودتر جلد ۲ رو هم موجود کنه. کشش داستان انقدر بالاست که وقتی شروعش کنید تا تموم نشه نمی‌تونید کتاب رو زمین بذارید. این کتاب انقدر من رو درگیر خودش کرد که تا مدت‌ها خواب شخصیت‌ها رو میدیدم.😅 بعد رفتم اینستاگرام نویسنده‌ش رو پیدا کردم و کلا درهای دنیای جدیدی به روم باز شد. نکته‌های تاریخی و داستان‌ها و متن‌ها و معرفی کتاب‌هایی که اونجا میذارن هم خیلی خوبه. چندتا پست درباره‌ی نایریکا و روند چاپ و نگارشش هم بود که باعث شد وقتی برای بار دوم سراغ کتاب رفتم بیشتر ازش لذت ببرم. قسمت‌های تاریخی و اسطوره‌ایش که حرف نداره. بخش‌های داستانی و عاشقانه‌ش هم انقدر قشنگه که با روح و روان آدم بازی می‌کنه. تو شش ماهی که از چاپش گذشته، دوبار خوندمش و فکر کنم باز هم بخونم😅 به نظرم مهم‌ترین مزیتش، منبع محود بودنه. فهرست منابعش سی تا کتابه و پاورقی ها هم خیلی کامله. با این که زبان کتاب ادبیه ولی اصلا خسته‌تون نمی‌کنه و تازه باعث میشه بیشتر تو زمان و مکان داستان غرق بشید و کلی لذت ببرید. من طرفدار دو آتیشه‌ی رمان‌های تاریخی‌ام و به جرات میگم که نایریکا بهترین رمان تاریخی بود که خوندم. یه چیز خیلی جالب تو این کتاب اسم شخصیت‌هاس که نشون میده نویسنده چقدر روی اطلاعاتی که قراره به مخاطب بده با وسواس کار کرده. نام‌های ایرانی‌ها، اسامی‌ای هست که کاملا ریشه‌های اوستایی و زرتشتی داره (مثل نایریکا، داریوش، اردشیر و...). در عوض اسم‌های تورانی‌ها همه اسامی مهرپرستی (مثل مهرداد، مهرزاد، مهرآفرین، مهردخت و...). خیلی خوشم اومد که تو این کتاب از پتانسیل‌های زبان فارسی استفاده شده و ثابت کرده ‌که بر خلاف ادعاهای یه عده، اگر کلمات عربی و انگلیسی رو حذف کنیم، زبانمون همچنان قابل فهم و دلنشینه. در آخر؛ بخونیدش. مطمئنم لذت می‌برید.

من قبلا نسخه‌ی چاپی جلد ۱ و ۲ رو خوندم و ریویوش رو تو گودریدز نوشتم. اینجا هم براتون میذارم که بخونیدش. امیدوارم طاقچه هرچه زودتر جلد ۲ رو هم موجود کنه. ریویویی از یک تجربه ی فوق العاده کلیات داستان : تجربه ی قبلیم از رمان تاریخی انقدر بد بود که مطمئن بودم دیگه سراغ این ژانر نمیرم. نایریکا رو هم به اصرار یکی از آشنایان و با دیدی نه چندان مثبت ​شروع کردم ولی هنوز صد صفحه ازش نخونده بودم که عاشقش شدم و وقتی به صفحات آخر رسیدم، دلم از این که داره تموم میشه گرفت. همونطور که روی جلد نوشته شده، نایریکا عاشقانه ای در ایران باستانه اما نذارید کلمه ی عاشقانه گولتون بزنه و این حس رو بهتون بده که با یک داستان دخترانه و نوجوانه طرفید. این داستان پر از جنگ، پر از خشم و پر از نفرته و در کنار همه ی این ها یک عشق ناب هم داره که پیشبردش اصلا کلیشه ای و احمقانه نیست. محور اصلی کتاب، در نگاه اول ماجرای شاهزاده ی ایران و شاهدخت تورانه اما داستان بسیار گسترده تر از این حرفاست. وقتی نایریکا رو می خونید در واقع دارید تاریخ اساطیری ایران رو مرور می کنید؛ ماجرای ایران و توران و سرزمین سارومات، داستان کیخسرو و سیاوش و افراسیاب و کلی چیزهای دیگه. درباره ی ساختار داستان: به نظرم یکی از مهم ترین نقاط قوت داستان نایریکا، شخصیت پردازی بود. تمام کاراکترها فوق العاده واقعی بودند. اینجوری نبود که یکی نقش مثبت باشه و هیچ اشتباهی نکنه. یکی دیگه نقش منفی باشه و بی دلیل پلید باشه. تمام شخصیت های این کتاب، خاکستری هستن. نویسنده جوری اون ها رو آفریده که ممکنه هفتصد صفحه عاشق یک نفر باشی یهو تو یک صفحه چیزی بخونی که ازش متنفر بشی (یا برعکس). تعداد شخصیت های نقش آفرین این داستان هم خیلی زیاده با این حال هر کدوم رفتار و صدای خودشون رو دارند. مخاطب کاملا متوجه میشه که هر لحظه چه کسی داره حرف میزنه حتی اگر به این موضوع اشاره ای نشه. یکی دیگه از نکاتی که باعث شد نایریکا رو دوست داشته باشم فضاسازی ها بود. محیط و فضاها انقدر دقیق و هنرمندانه توصیف شده بودن که خواننده میتونست اون ها رو مثل یک فیلم پیش چشم خودش ببینه. تمام آدرس ها، مکان ها و فضاسازی ها درست و کاملا به جا بود. موقع خواندنش حس می کردم دارم تو هزاره ی اول پیش از میلاد زندگی می کنم و مطمئنم اگر الان به سپید ارگ برم امکان نداره گم بشم :) یکی از چیزهایی که قبلا تو داستان های ایرانی ندیده بودم سیر تحول شخصیت ها بود. این کتاب اینجوریه که شخصیت های اصلی رو از قبل از تولدشون به مخاطب می شناسونه و حدود چهار دهه همراه اون ها پیش میره. اما مهم ترین چیز اینه که خواننده این تحول رو میبینه. یعنی اگر رندوم و بدون هیچ پیش زمینه ای از داستان، یکی از صفحات ابتدایی کتاب رو بخونی و بعد بری به صفحات پایانی، کاملا متوجه میشی که سال ها گذشته و رفتار و گفتار و کردار شخصیت ها متفاوت شده. یکی دیگه از نکات خیلی خیلی مثبت کتاب، همخوانی زمان و زبان داستان بود. این رمان با زبانی نزدیک به فارسی سره نوشته شده. کلمات عربی توی اون خیلی کمه و با این حال نثرش کاملا روان قابل فهمه. پانوشت ها هم از نکات خوب کتابه. نویسنده هر جا حس می کرد ممکنه حرفش به گوش مخاطب ناآشنا باشه، توضیح داده بود یا منبعی معرفی کرده بود که بتونیم بیشتر بخونیم. در آخر: چقدر طرح جلد و پیشگفتار و پی نوشت های داستان قشنگ و به جا بود. چقدر توصیف لباس ها و چهره ی اشخاص دقیق انجام شده بود. لباس، نوع آرایش و فرم چهره ها دقیقا مطابق سنگ نگاره ها و منابعی بود که از هزاره ی اول قبل از میلاد داریم. کاملا مشخص بود که نویسنده، هوسی تصمیم نگرفته رمان تاریخی بنویسه. یکی تو ریویوها نوشته بود که این کتاب قابلیت فیلم شدن داره. من هم مواقفم. امیدوارم روزی یک سریال خوب از روش بسازن. هنگ نامه: هنگ اولم زمانی بود که به آخر کتاب رسیدم و فهرست منابع رو نگاه کردم. باورم نمیشد که نویسنده برای نوشتن این رمان نزدیک سی تا منبع و کتاب مختلف استفاده کرده. واقعا بی نظیره. تا حالا ندیده بودم یک رمان نویس اینقدر رو درستی اطلاعاتی که به مخاطبش میده حساس باشه. هنگ دوم هم وقتی بود که شناسنامه ی کتاب رو نگاه کردم و دیدم نویسنده متولد سال هفتاد و پنجه. داستان پردازی و قلمش انقدر پخته بود که فکر می کرد حداقل چهل سالشه. تتمه: نایریکا رو با اکراه شروع کردم. با عشق تموم کردم. مطمئنم حداقل یک بار دیگه می خونمش. و هیچ شکی ندارم که یکی از بهترین کتاب هاییه که تا الان خوندم. به همه پیشنهادش می کنم. فرقی نداره دختر باشید یا پسر، پیر باشید یا جوون، تاریخ دوست داشته باشید یا نه. مطمئنم که از غرق شدن لا به لای خطوط این کتاب و زندگی کردن باهاش لذت می برید.

من اصلا اهل کامنت نوشتن نیستم ولی این کتاب انقدر فوق العاده بود که نمی تونم بخونم و همینجوری رد بشم. یکی از بهترین رمان‌هاییه که تو عمرم خوندم و باید بگم که من یک رمان خوان حرفه‌ایم. این رمان، نه اونقدر عاشقانه‌ست که حالتون رو بهم بزنه، نه اونقدر پر از جنگه که خسته‌تون کنه و نه اونقدر تاریخیه که اگر تاریخ نخونده باشید متوجهش نشید. نایریکا همه‌ی این‌ها رو در بهترین حالت و اندازه‌ی ممکن داره. زبان کتاب خیلی قشنگه. ادبیه اما نه ادبی زمخت. یه ادبی لطیف و شاعرانه‌س که نشون میده نویسنده کارش رو بلده. گاهی دلم می‌خواست کتاب رو بغل کنم و ببوسمش. بعضی وقت‌ها انقدر احساساتی میشدم که فقط می‌تونستم چشم‌هام رو ببندم، نفس عمیق بکشم و بگم وااای عجب چیزیه. و تازه این فقط یک جلد از کتابه. بی صبرانه منتظر انتشار جلد دومش هستم و اگر طاقچه موجودش نکنه قطعا چاپیش رو میخرم چون بعیده بتونم تا مدت نامعلومی صبر کنم که ببینم آخرش سرنوشت داریوش و نایریکا چی میشه امیدوارم این کتاب به طاقچه بی‌نهایت هم اضافه بشه. واقعا ارزشش رو داره. . فقط این که کاش ناشر تبلیغات بیشتری روی کتاب می‌کرد. من اتفاقی تو اینستاگرام دیدمش و بعد خیلی سعی کردم تو سایت‌های مختلف فروش کتاب پیداش کنم اما هیچ سایت و کتاب فروشی‌ای چاپیش رو نداشت. ظاهرا فقط باید از پیج انتشارات خریدش. خیلی حیفه که چنین کتاب‌های خوبی به خاطر ضعف پخش و تبلیغات ناشناس بمونن. میدونم که خیلی‌ها دنبال رمان های تاریخی هستن و رمان تاریخی‌ای که کیفیتش انقدر خوب باشه واقعا کمه. کاش با تبلیغات بیشتر و آسون‌تر کردن دسترسی، امکانی فراهم میشد که این کتاب‌ها بیشتر شناخته بشن.

اولا که شخصیت پردازیا خیلی کامله؛ ینی با تمام شخصیت ها میشه ارتباط بر قرار کرد. نکته‌ی بعدی اینکه اصلا داستان کلیشه ای جلو نمیره و مثل رمانای درجه‌ی ۳ عاشقانه ای نیست که بازار رو پر کرده. خیلی خوب فضای اون زمان رو برامون تداعی میکنه و روند داستان واقعا دلچسبه. گردش داستان بی نظیره و محیط و شخصیت ها پویان. به شخصه اینکه شخصیت ها رو از قبل تولد تا زمان بزرگسالی دنبال میکنیم خیلی حس خوبی میده و حتی بار ها این فکر رو به سرم انداخت که ای کاش یه سریال از روش میساختن در حد سریالای نتفلیکس و اینو جدی میگم... آفرین و خدا قوت👏🏻

من «نایریکا» رو لحظه‌ای و بین هزاران کتابی که تو طاقچه هست پیدا کردم. ماه‌ها پیگیر بودم، اما برای خوندنش دودل بودم تا روزی که حسم عجیب روش مانور می‌داد. زمانی‌که شروع کردم به خوندن تا صد صفحه اول، ارتباط گرفتن برام سخت بود، اما امان از وقتی که رو روال اصلی داستان افتادم. کتاب رؤایتی نسبتاً حقیقی، قلمی خوش‌خوان و روان، عاشقانه‌های دلچسب (برای دوست‌داران عاشقانه) و پر از نشانه‌ها و آیین‌های باستانی (برای کسانی که آشنایی چندانی با جشن‌های ایرانی ندارد، این نکته می‌تونه خیلی دلچسب‌ترش کنه). شخصیت‌ها همون‌طور که نویسنده اول و آخر کتابشون ذکر کردن، واقعی نیستند و برگرفته از تخیل خودشون هست؛ اما وقتی به دل قصه که می‌زنید، می‌بینید که چه‌قدر محتوای داستان شبیه نیاکان‌مونه؛ نیاکانی که برخی از آن‌ها برای رسیدن به تخت و منفعت‌هاشون، حاضر بودند خون‌های رو بریزند که سهمی در جاه‌طلبی‌هاشون نداشتن و بی‌گناه حسرت و تباهی‌ها رو در دل و جونشون می‌کارن. همون‌طور که پیش‌تر گفتم، در کنار واقعی نبودن شخصیت‌ها، نویسنده طوری مخاطب رو غرق غصه و آدم‌هاش می‌کنه که راحت می‌تونید به باورپذیر بودنشان فکر کنی و به‌دنبالشون در واقعیت‌ها بگردی. این قصه، اولین قلم نویسنده‌ست و من به‌شدت عاشق قلمشون شدم. براشون سلامتی رو آرزو دارم تا دوباره از «داریوش»ها، «نایریکا»ها و «بردان»هایی بنویسند که پابه‌پاشون اشک ریختم، عاشقی کردم و لبخند زدم. این کتاب برای منی که خیلی به تاریخ علاقه‌مند نبودم، خیلی جذاب و دوست‌داشتنی بود، طوری‌که دوست داشتم لابه‌لای تاریخی که تعریف می‌شد، بیشتر از گذشته بخوانم و بیشتر از آن‌ها بدانم. اگه رمان‌های عاشقانه و تاریخی رو دوست دارید، یک‌بار خوندن این کتاب رو به شما پیشنهاد می‌کنم.

یکی از بهترین عاشقانه هااایی که خواندم ، نبض زمان همراه با نایریکا کند میشود ، با بانوی سپندارمذگان همسفر شوید تا دوستی ، عشق ، تلخی و شیرینی را در فراز و فرود تاریخ بخوانید

بی‌نظیره.

سلام یه توصیه براتون دارم معمولا اگه کسی از کتابی خوشش بیاد دنبال کتابای دیگه ی اون نویسنده خم می گرده که برای شما هم مصداق داره اما کتاب کمبوجیه تون اسم نویسنده اش با این متفاوته یکم برای همین وقتی رو اسمتون میزنیم هر سه کتاب با هم نمایش داده نمیشه. توصیه می کنم از طریق طاقچه پیگیری کنید که اسمتونو روی همه ی کتابا یکسان کنن که اگه کسی زد روش همرو ببینه حدود یک سوم کتابو خوندم و بی قرارم ببینم اخرش چی میشه پشیمونم وسط امتحانا شروعش کردم.

خیلی جذاب و پرکشش بود

عااالیههه، سه روز پشت سرهم ۷۰۰ صفحه جلد اول رو خوندم چون نمیشد از فکرش بیام بیرون، و از همه قشنگ تر اینه که خیلی از ایین ها ایرانی رو طول داستان یادمیگیری😍😍😍🥺🥺🥺👌🏻👌🏻👌🏻

از داستان لذت بردم و مورد پسند من بود از اون دسته افرادم ک ب رمان های تاریخی عاشقانه علاقه خاصی دارم از نویسنده این اثر تشکر میکنم 🙌🍃 و انتقادمو پذیرا باشید نویسنده محترم با وجود زیبایی قلم و هنزتون اما این اثر کاملا اقتباس شده از کتاب؛ سه گانه ی سرگذشت آب و آتش هستش و کل روند داستانو میتونستم پیش بینی کنم اونجایی ک نایریکا به داریوش گفت ما مث یخ و اتش هستیم همیدگرو از بین میبریم دقیقا همین جملات اما ب صورت دیگه داخل کتاب سرگذشت اب و اتش بود یا اینکه جدایی و ازدواج دو تن و مردن زن و شوهرشون و در اخر ب هم رسیدنشون هم همیمطور گردنبند هدیه خرد کردنش بچه دار شدن از زن و مرد دیگه جز عشقشون مهرانه ک حکم سیمین داخل سرگذشت اب و اتشو داشت همون نقش بهرام و حتی مانداناااااا دقیق ب همون روش که در سرگذشت اب و اتش بود انتخاب شد رفتن نایریکا ب شهر دیگ و دختر خاندانی بودن ک وصلت رو براش دشوار میکنه شما قلم زیبایی دارین چهار چوب و ذهنیت خخودتون قشنگ ترش میکنه . خیلی از حرفا و خیلی از جملات داخل سرگذشت اب و اتش بودن ک‌ ادمو دیوانه وار جذب میکرد مفهوم زیبا سعی کنید با ذهنتیت خودتون داستان بنویسید و از قلم خودتون جملاتیو خلق کنید ک خواننده به حیرت بیاد تواناییشو دارید هرچند جملاتی سنگین و قابل تعملدداخل این دوگانه میدا نکردم 🙌🖐🏻🍃 روز افزون باد موفقیتتان 🔥

اگه به رمانهای تاریخی علاقه دارید حتما بخونیدش👌🏻😄😍💖

راستش کتاب جالبی نبود برام. روایت داستان عاشقانه اش (عاشقانه- تاریخی) کشش و جذابیت کافی را برای ادامه دادن نداشت ولی خواندم تا ببینم چه میشود و از طرفی شور عاشقانه های ایرانی کلاسیک را نداشت و هدف و آموزه خاصی در روایت عاشقانه آن پیدا نکردم. در باب پژوهش هم فکر میکنم هرچند بعنوان آثار ابتدایی یک نویسنده تازه کار تا حدی خوب است، اما در کل کتاب های دیگر برای مطالعه ایران باستان در الویت اند.

خانم دهقان عزیز! ممنون که از دنیای گذشته می‌نویسید برامون:)) می‌دونین که؟ گذشته در حال و آینده درجریانه... (اشتباه از ذهنِ بیمارِ من بود یا موضوع دیگه‌ای هست که هرقدمی که در کتاب برداشتم همراه حس شباهت و نزدیکی با شخصیت‌های داستان آب و آتش بود؟!)

توی مقدمه خواسته ۳-۴ بیت از شاهنامه بیاره؛ اما بیت اولش (به نام خداوند جان آفرین) مال بوستان سعدیه! اون‌وقت توقع داره باور کنیم که بخش‌های تاریخی کتابش رو بر اساس مستندات نوشته. چه آقازاده‌های بی‌سوادی با چه ادعایی میان درباره ادبیات و تاریخ این مملکت کتاب می‌نویسن و میشن نویسنده؛ در حالی که تحصیل کرده‌های ادبیات فارسی، بیکارن! حتی به خودش زحمت نداده که متن شاهنامه رو توی گوگل سرچ کنه. دیگه معروف‌تر از ”به نام خداوند جان و خرد” نداریم. امیدوارم فایل کتاب اصلاح بشه.