تا قبل از فصل ۲۱ کتاب جذاب و گیراییه بعد دیگه معلومه توی داستان دست برده شده. از اول برام سوال شده بود که چطور شده که همچین کتابی توی ایران نوشته و منتشر شده که خب آخرش معلوم شد چرا! این نسخه ی کتاب هم مشکلاتی داره، فصل ۲۲ تکراریه و فصل ۲۶ قسمت ملاقات با صاحب واضحه که قسمتیش جا افتاده. برخی کلمات هم که نیاز به ترجمه و توضیح داشتند در متن توضیح داده نشده بود. که بعد در پایان کتاب دیدمشون ولی بهتر بود ابتدای متن اشاره ای به بودن واژه نامه آخر کتاب میشد چون اینجا کتاب چاپی نیست که چشم آدم به صفحه آخر بیوفته.

به نظر من فصل اخر کتاب رو خیلی خلاصه تموم کرده باید بیشتر داستان باز میکرد بخشی از داستان با لحجه افغانی بیان شده بود و بخشی دیگر با لحجه فارسی بیان شده بود

کتاب بسیار عالی و گیرا بود، فقط فکر نمیکردم داستان به سمت و سوی مذهبی و شهادت و....... اینا کشیده بشه، هرچند پایانش رو کمتر از بقیه کتاب دوست داشتم ولی در کل خوب بود. در ضمن، یک واژه ای که خیلی تکرار شده بود و معنیش هم متاسفانه نگفته بود، واژه کتی‌ بود.یعنی چی؟؟؟

عالی.

حوصله سر بر بود نخوندم. اصولا داستان کسی رو می‌نویسند و کتاب میکنند ک با بقیه مردم فرق داره. من توی صفحات ابتدایی جز تظاهر ب ناله و فقر و... چیزی ندیدم. انگار طرف میخواست بگه ب خدا ما بدبختیما...

انقدر زبان متن دوست داشتنی هست بااصطلاحات قشنگ افغانستانی که دلت نمیاد زمین بذاری... اصلا فکر میکنی یه زندگی نامه ی خودنوشت هست

من این کتاب رو تازه تموم کردم خیلی قشنگ بود و احساسات معنوی که شخصیت ها آخر رمان داشتند از زیبایی های رمان بود✨

کتابی زیبا....توصیه می کنم

جذاب نبود برایم, نویسنده تکلیفش با خودش معلوم نیست متن قصه با فارسی دری یه بعد یکدفه با لهجه ی ایرانی قصه ادامه پیدا میکنه .یاکلا دری یا لهجه ی ایراتی ,بعدتو بامیان وبهسود قاشق کجابود که عمه سرسفره باقاشق بازی میکنه توخودکابلم بندرت خانواده ها ازقاشق استفاده میکنن