کتاب‌هایی که در مورد کره شمالی نوشته می‌شن، هیچ‌وقت تکراری نمی‌شن! و هر بار که یکیشونو می‌خونم، بیشتر از قبل دچار ترس می‌شم. زندگی توی کشوری که حول محور رهبر عزیز، رسانه‌ها فقط می‌تونن در مدح رهبر عزیز بگن، مردم اجازه دارن چیزهایی رو استفاده کنن که بهشون اجازه داده شده، لباسی رو بپوشن که براشون تعیین شده و... خانم سوکی کیم، نویسنده این کتاب، اهل کره شمالی نیست. ایشون متولد سئول در کره جنوبیه و در سیزده سالگی با خانوادش به آمریکا مهاجرت می‌کنن. کتاب پیش رو، حاصل تجربیات ایشون طی شش ماه زندگی در کره شمالیه. اون به عنوان یک مدرس برای دانشگاه بین‌المللی پیونگ یانگ درخواست کار میده، اما در واقع یک نویسنده و خبرنگاره. در واقع همین نکته، وجه تمایز این کتاب با کتاب‌هاییه که نویسندگان اون‌ها، فراریان کره شمالی بودند. چیزی که توی این کتاب برجسته دیده میشه، دو رویی دائمی‌ایه که همه باید داشته باشن تا بتونن دوام بیارن. زندگی دوگانه تبدیل به بخش ابدی زندگی‌ها شده . انگار هیچ روزنه‌ای وجود نداره.

من کتاب رو نخوندم اما میترسم از اینکه روزی ایران من هم تبدیل به چنین کشوری بشه

عنوان کتاب کمی گمراه کننده است. فعالیتی که نویسنده داشت، در عرف ما، جاسوسی محسوب نمیشود. کتاب روند یکنواخت و بدون فراز و نشیبی داشت. نویسنده، همانند نویسنده ی کتاب "نیم دانگ پیونگ یانگ" موفق نشده با مردم معمولی کره تماس بگیرد و کتاب، بیشتر شرح ارتباطات نیم بندِ او با شاگردانش است. چیزی که بنظرم جدید و ترسناک آمد، این بود که بقول نویسنده حتی "آقا زاده ها" که احتمالا رهبران آینده خواهند بود، روش تحلیل مسائل و تفکر انتقادی را نمیدانند؛ و حتی نمیدانند که نمیدانند. با تشکر از مترجم، ترجمه خوب و روان بود.

راستش تازه شروع کردم برخلاف سایر کتاب‌های مربوط به کره شمالی، یه مقدار شروعش تو ذوق زنه. امیدوارم جلوتر که میرم بهتر و جذاب‌تر شه