نظرات کاربران درباره کتاب کلارا و خورشید

کلارا یک "ای.آف" هست که دنیا رو از پشت پنجره‌ی فروشگاه می‌بینه. آ.ف‌ها همیشه منتظرن تا یکی بیاد اون‌ها رو بخره و بتونن وارد دنیای بیرون بشن. اون‌ها به عنوان دوستان مصنوعی هوشمندی عمل می‌کنن که وظیفه همراهی انسان‌های کم سن و سال رو بر عهده دارن. کلارا کمی با بقیه متفاوته. اون دقت زیادی به روابط دیگران داره و می‌تونه احساسات بیشتری رو متوجه بشه. اما زندگی کردن بین آدم‌ها خیلی هم راحت نیست. هرچند زندگی بین آدم‌ها، برای خود آدم‌ها هم راحت نیست. درک احساسات آدم‌ها و اینکه با هر حرکت اشتباه، ممکنه باعث ناراحتی دیگران بشی یا بهشون آسیب بزنی چندان ساده نیست. دنیای پاد‌آرمان‌شهری‌*ای که ایشی گورو متخصص اونه، در عین سادگی، ترسناکه. این‌که چه کارهایی از عهده‌ی آدم‌ها برمیاد. داستان کلارا و خورشید، ابتدا ممکنه کمی مبهم به نظر بیاد، ولی کافیه با ادبیات و انتخاب کلمات کلارا آشنا بشید تا وارد فضای ترسناک و بُرنده‌ی داستان بشید.🙂🤍📚

حتی اگه لازم باشه ۱۰ ستاره بهش میدم. فوق‌العاده احساسی و زیبا. دنیای انسانی و رباتی رو به زیبایی تلفیق کرده بود. از نظر من موضوع بسیار بکر بود. ترجمه خیلی خوب و کاملا میتونستی خودت رو جای تک تک شخصیت‌ها بذاری. بسیار لذت بردم.

کتاب در مورد داستان دختری که با یه دوستی آشنا میشه.داستان کلارا داستان بچه های امروزی است که چگونه با تکنولوژی در ارتباط هستند و رفتار آنها را در آینده بیشتر بیان می کند.این قصه را جزو قصه های تخیلی علمی هم می توان تصور نمود. شاید نویسنده خودش به نیروی دعا درخواست خالصانه از خدا اعتقاد نداشته بلکه امیدش به نیروی جادویی کائنات و خورشیده است و از نیروی اصلی غافل مانده است.

در یک کلمه محشر. کازوئو کلا محشره.

ایده داستان درباره جهانی که رباتها در ان کارهای بسیاری انجام می دهند جذاب است و راوی، رباتی که برای دوستی و همراهی نوجوانان طراحی شده، دلنشین است، عشق نوجوانانه، روابط انسانی و تنهایی آدمها به خوبی داستان پردازی شده در عین حال مثل بقیه کتابهای نویسنده پایان بندی معنادار و شسته رفته ای ندارد و در کل این عرفان رباتی و یا حتی روایت بازیافتن زندگی پس از دوره سخت بیماری جای کار زیادی داشت و شتابزدگی در پایان داستان به دلم ننشست.

ترجمشو دوس نداشتم

داستان کودکانه و تین‌ایجری بود و فاقد عمق کافی. کشش لازم برای ادامه‌ی مطالعه در من ایجاد نشد.

کتاب کلارا و خورشید کتابی فوق العادس ... زندگی ما انسان ها با کلی پستی و بلندی رفتارهایمان از نظر و دید یک ربات ک به دست خود انسان ساخته شده .. رباتی ک در تمام زندگیش از بدو تولید تا انتها به دنبال عشق و زندگی و تمام هدفش میگردد و چقد این رابطه قشنگ است... واقعا ذهن جناب ایشی گورو قابل تحسین و ستایش است بابت این همه خلاقیت و زیبایی🦋

نسخه ی چاپی رو خوندم. داستان قشنگیه اما متن کتاب از نظر ترجمه به نظرم اشکالاتی داره و باعث میشه خوندنش اونقدر که باید روون نباشه. من رمان "باقیمانده ی روز " ش رو بیشتر میپسندم.

ابتدا بگم داستان درمورد یک ربات هست و اسم این نسل از ربات ها ای اف هست ... "اینکه بدونید داستان درمورد یک ربات هست باعث میشه با داستان زودتر ارتباط برقرار کنید" و به طورکلی داستان خوب و سرگرم کننده و دوست داشتنی ای هست و البته بخشی از داستان که شاید بشه گفت اوج رمان هست ، کمی ترسناک وگنگ هم میشه 👌🤖🕹

داستان جالبی داشت

قشنگ بود

بد نبود

فکر کن توی دنیایی زندگی می‌کنی که آدما نه تنها سعی می‌کنن ژنتیک خودشون رو ارتقا بدن، که برای تنهایی بچه‌هاشون ربات‌های هوشمندی به شکل انسان بسازن که همدم بچه بشه. دنیای داستان کلارا و خورشید چنین دنیاییه، و کلارا ربات هوشمندیه که از دریچه چشم خودش دنیا رو می‌بینه و داستان رو روایت میکنه‌. به خاطر همین، در کنار اینکه اوایل این داستان خیلی ساده به نظر میرسه، هرچی جلوتر میریم و کلارا با هوشمندیش چیزهایی رو متوجه میشه و دیگران نسبت بهش توقعاتی نشون میدن، بیشتر باعث شگفتی‌مون میشه. کلارا و خورشید کتابی نبود که بهش ازش جملات قصار هشت ریشتری با مفاهیم عمیق کشید بیرون! یا حتی شاید کتابی نباشه که بخوایم یه زمانی دوباره‌خوانیش کنیم. ولی دنیایی که کلارا می‌بینه در خاطرمون می‌مونه، و احتمالاً تا مدت‌ها بعد از خوندن این کتاب کلارای مهربون رو فراموش نخواهیم کرد‌. ۹ آذر ۱۴۰۲

الان که صفحه ی ۲۰۰ هستم و تا اینجا فقط درگیر روابط رباطی به نام کلارا با دختری به نام جوزی هستم اصلا لذت نبردم. برعکس غول مدفون که رفته رفته جذاب تر می شد. یعنی تا آخر ما درگیر روابط خواهیم بود؟اصلا دوستش ندارم

داستان جذابیه و به نظرم طوریه که عموم میپسنده ولی از وسطای کتاب انگار مترجم عوض میشه و ترجمه خیلی بد میشه، من به شخصه دیگه دوست نداشتم خوندن کتاب رو ادامه بدم

چه کتاب زیبایی بود و چه داستان بخصوصی داشت. نویسنده های ژاپنی یه لول دیگه‌ن

اگر میدونستم داستان در این ژانر هست هیچ وقت شروعش نمیکردم... خوشحالم نمیدونستم ژانرش چیه و خوندمش!

اولین کتابیه که هیچ حس و نظری راجع بهش ندارم. اوایل کتاب برام یکم گنگ بود اما دیدم داستان ساده تر از اون چیزیه که فکر میکردم. چون کتاب نوبل برده بود خیلی سطح توقعاتم بالا بود اما دیدم انچنان گیرایی و کشش نداره که بتونه منو درگیر خودش بکنه.

من عاشق جزئیات زیبایی هستم که از مشاهداتش میگه، اینکه چقدر لذتبخشه دیدن محیط اطراف به صورت فرم و رنگ و نور و این جَو چقدر جذاب و شگفت انگیزه، چون کلارا یه ربات هوشمند هست همه چیز براش جالب و تازه هست اینطور با دقت از مشاهداتش حرف میرنه اما آخر کتاب به شدت دلگیر و ناامیدکننده بود برای من و یه جورایی حس بی معنایی و پوچگرایی بهم منتقل کرد.