نظرات کاربران درباره کتاب ۱۹۸۴

خیلی از افراد وقتی این کتاب و قلعه حیوانات رو میخونند ، پیش خودشون میگن که انگار وضع کشور خودمون رو این کتاب بررسی کرده . این کتاب بعد از انقلاب کمونیستی نوشته شده ، انقلابی که با آرمانهای بسیار زیبایی شکل گرفت اما آرمانهاش فراموش شدند و انقلاب از مسیر خودش خارج شد و سرنوشت خیلی از انقلابها هم همین شکلی میشه . اما به نظر من انقلاب ایران رو نمیشه با این کتاب انطباق داد ،گرچه شباهت هایی هم داره. انقلاب های زیادی مردم همین مناطق اطراف کردند به اسم بهار عربی اما هیچ کدوم درست جواب نگرفتند و وضع بدتر شد کشورهایی مثل مصر و لیبی و ... . و در دوران انقلاب کمونیستی در شوروی دیکتاتوری عجیبی حاکم بود به خصوص در زمان استالین که این وضع در کشورما به اون شکلش رخ نداده. در ضمن جورج اورول حرفهای عمیق دیگه ای هم داره ، که خوبه روش تفکر کنیم: جورج اورول میگه رژیم های زیرک و واقعا ترسناک دنیای مدرن اونایی نیستند که اسمشون دیکتاتوریه بلکه اوناییند که ظاهرا دموکراسی اند و به مردمشون حس آشکار آزادی میدن ولی در واقع با قلقلک دائمی جنسی و حواس پرت کن های هوس انگیز کورشون میکنند.

- امتیاز: ۴.۵ - ژانر: داستان ادبی - پیشنهاد میشه به کسانی که به اتوپیا و دیستوپیا و نظام های فکری مختلف علاقمندن. - لحن اثر خیلی جدی و تاریک و تهی از هر گونه امیده. روایت بصورت سوم‌شخصه و شیوه روایت نویسنده هم طوریه که متن روان و توصیفات گویا هستن. سیر اتفاقات هم بصورت خطی و به کندی دنبال میشه. - این اثر دیستوپیا(ویران شهر) مورد نظر جورج اورل رو به تصویر میکشه؛ به نحوی نسخه خیلی گسترده‌تر مزرعه حیوانات هست. جامعه ای که درش توتالیتاریسم بر پایه های نظام سرمایه‌داری شکل گرفته و گروهی کوچک خواستار حفظ کردن《قدرت》مطلق، از طریق کنترل کردن جسم و مهم تر از اون، ذهن مردم هستن. یکی از موضوعاتی که خیلی دوست داشتم موضوع《زبان جدید》بود؛ ما به وسیله کلمات فکر میکنیم. وقتی که کلمات ناقص و ناکارآمد و محدود بشن، بدنبالش تفکر هم محدود و تضعیف میشه. بشخصه بیشتر از چیزی که انتظار داشتم از اثر لذت بردم.

در اقلیت بودن، حتی اگر یک نفر باشی موجب نمی شود خود را دیوانه بپنداری. اگر بین حقیقت و دروغ قرار گرفتی و حتی در مقابل تمام جهان ایستادی و حق را زیر پا نگذاشتی، دیوانه نیستی.

این یک تحلیل زیباست که بنظرم خوبه شما هم بخونید : امروز رسانه‌ها برای ما همزمان نقش وزارت حقیقت، وزارت عشق و باقی ارکان حاکمیت دنیای ۱۹۸۴ را ایفا می‌کنند. رسانه‌ها تصویری را که تمایل دارند از تاریخ به خورد ما می‌دهند. آنها تصمیم می‌گیرند که ما صلاحیت آگاهی از کدام بخشهای تاریخ را داریم و کدام را نه. رسانه‌ها می‌توانند با سیاست یک بام و چند هوا حقایق پیرامون ما را تحریف کنند. رسانه‌ها باعث می‌شوند که ارزش جان آدمیان به جبر اقلیم جغرافیایی متفاوت از هم باشد. امروز رسانه‌ها هستند که به ما القا می‌کنند چه چیز و چطور بپوشیم. آنها هستند که الگوی زیستی را که تمایل دارند در میان ما رواج می‌دهند. روابط خصوصی ما، شکل زندگی ما، عادات غذایی ما، تصویر ما از جهان و تاریخ، سلیقه زیبایی‌شناسی ما و … همه و همه امروزه با اختیار مطلق رسانه‌هاست که شکل می‌گیرد.پسچرا امروزه هیچ کس حس وجود یک" برادر بزرگ "را ندارد با این همه چرا هیچ کس امروز احساسی را ندارد که وینستون اسمیت و معشوقه‌اش جولیا از تحت نظر بودن و سلطه “برادر بزرگ” داشتند. پاسخ در یک راز نهفته است: رسانه‌ها پنهانگرند. رسانه‌های امروز برخلاف حاکمان ستمگر دنیای ۱۹۸۴ اجازه نمی‌دهند تا دیگران از سلطه و قدرت آنها آگاه شوند. رسانه‌ها آموخته‌اند برای دیکته کردن خواست صاحبانشان به مردم باید این احساس را به آنان القا کنند که در حال انتخاب کردن‌اند. رسانه‌ها امروز به ما دارویی خورانده‌اند که باعث می‌شود هیچ‌گاه به اندازه وینستون اسمیت ۱۹۸۴ آگاه نباشیم؛ آنها ما را در این افسون غرق کرده‌اند که آزادیم. "توهم داشتن آزادی، بی هیچ تردید، از نداشتن آزادی دردناک‌تر است…"

این کتاب بی شک یکی از بهترین هاست داستان غم انگیزی داره ولی به زندگی روزمره ی ما شباهت داره با کمی پیاز داغ بیشتر!

اگه زیاد اهل کتاب خوندن نیستید اصلا توصیه نمیکنم ولی اگه اهل مطالعه هستید حتما بخونید عالیه

به نظر من کتاب واقعا خارق العاده بود...روایت دنیایی که کنترل ذهن برش غلبه کرده و مردم رو تحت کنترل خود قرار داده واقعا جذابه..دنیایی که برای برخی سودمند و برای بسیاری درد آور است...دنیایی که در آن طبقات فرهنگی بسیار واضح و آشکار هستند ...و دنیایی که در آن حتی کودکان هم به جای عروسک بازی، جاسوسی می‌کنند و تفنگ بازی..و در این میان مخالفانی هم هستند که میخواهند دولت را سرکوب و دنیایشان را زیباتر کنند و..واقعا توصیه میکنم بخونیدش

بسیار لذت بردم از خوندن کتاب. مثل قلعه حیوانات قابل تعریف هست. آدم وقتی کتابهای اورول رو میخونه‌ احساس میکنه که دودول داره درباره همون جامعه ای که توش زندگی میکنی حرف میزنه ‌ و این احساس همذات پنداری بی نظیره.

فوق العاده و بینظیر

به نظرم کتاب عالی بود. خلاقیت نویسنده در تشریح جامعه ای که وجود خارجی نداره اما تمثیلی از مجموع ویژگی های جوامع دیکتاتوریه اعجاب انگیزه. نقاط عطف داستان یعنی آشنایی با جولیا و دستگیری، کاملا غافلگیر کننده و سر بزنگاه رخ میدهند. بعضی از ویژگی های دیکتاتوری اوشینیا الان کاملا در نظامی که در ایران حاکمه دیده میشه مثل آماری که هر روز صدا و سیما از بهبود وضع مملکت میگه، مثل اون انقلابیونی که بعد انقلاب برچسب خائن بهشون زدن یا محصورینی که فتنه گر نامیده میشن و بسیاری از شباهتهای دیگه. اما از جهتی هم وقتی کتاب رو میخونی از اینکه هنوز نسبت به اوشینیا آزادی هایی در ایران باقی مونده احساس خوبی بهت دست میده.کلا به نظرم این کتاب رو لازمه که همه بخونن، بعضی از قسمتهاش سخت بود اما در کل روان و فصیحه.

بهترین کتابی که تاحالا خوندم 💗

نمیدونم چرا کتاب به این معروفی ،از نویسنده ای به این خوبی اصلا منو جذب نمیکنه ، چندین بار تصمیم گرفتم این کتابو بخونم ولی متاسفانه نتونستم کامل بخونمش 😞😥

کتاب مملو از سیاه نمایی های اغراقی ولی قابل درک هستش و میتونه حاکی از نا امیدی و یا شاید مطلبی انتقادی به زمامداران زمان خودش باشه ولی نکته سنجی در اغلب جاهای کتاب از نویسنده دیده میشه... در جاهای معدودی جذبه کاسته شده و در جاهای دیگر اضافه میشه،،به نظرم برای یک بار خواندن ارزش داره... غلط های تایپی و استفاده از جمع مکسرهای غیر متعارف و کلمات ناملموس کمی ترجمه رو سبک کرده که اعصاب رو تحت تاثیر قرار میده... به نظرم اونقدر که تعریف شده بود خوب نبود البته ترجمه هم در این نظر کم مقصر نیست.

نصف شب بود که کتاب قلعه حیوانات رو تموم کردم و با ذوق و شوق منتظر بودم صبح بشه و برم ۱۹۸۴ رو بخرم اما وقتی این ترجمه رو خریدم و خوندم خیلی حالم گرفته شد و کتابو نصفه ول کردم😐

ترجمه روون نیس..‌و واژه هایی که نباید ترجمه میشد ترجمه شده مثل واژه تله اسکرین ترجمه صالح حسینی بهتره

اون قسمتش که داخل وزارتخانه حقیقت، تاریخ و گذشته توسط حکومت تغییر داده میشه آدمو یاد عکس پیاده شدن امام از هواپیما می ندازه. از این نظر که هرسال تعداد ادمایی که امام رو موقع پیاده شدن از هواپیما همراهی می کنن کمتر میشه!!!!

این کتاب از نویسنده ای بزرگ که احتمالا همه برای کتاب قلعه ی حیواناتش میشناسنش کیفیت باللی داستان اون کتاب متن ساده اما جذاب و گیرای اون کتاب که حای یک بچه ی دبستلنی میتونه بدون خستگی بخونش و در حد خودش بفهمش من رو وادار به خوندن این کتاب کرد کتاب به صورت جالبی شروع میشه و مارو وارد فضای تاریک داستان میکنه و به خوبی پیش میره تا این که به وسط کتاب میرسیم و کتاب متاسفانه تبدیل به یک شعار میشه و فقط بیانیه صادر میکنه و داستان به شدت کسالت بار میشه و دلتون میخواد پرتش کنید اون طرف و به مرور شخصیت ها صرفا برای حرکت داستان استفاده میشن و این که اصلا در بخش دوم شخصیتی وجود نداره که بخواد پرداخته شه ولی قسمت آخر کتاب به شدت زیباست و میتونه مخاطب رو دوباره جذب کنه و با یک اختتامیه زیبا که میتونه ساعت ها به فکر کردن وادارتون کنه به پایان میرسه

1984 به نظر من یه بیانیه رمان گونه خسته کننده و بسیار طولانیه که شخصیت اصلیش پوشالی و بدون شخصیت پردازی رها شده و پیرنگش در بیشتر مواقع، خشک و بدون عامل جذب کننده مخاطبه.

من کتاب زیاد میخونم ، ولی جذب این کتاب نشدم. بهر حال رهاش نکردم و دارم ادامه میدم. کتاب مزرعه حیوانات بسیار من رو تحت تاثیر قرار داد و تا مدتها ذهنم درگیرش بود. فکر میکردم اینم همون طور باشه که نیست

من خوندمش من دوسش داشتم یه جورایی بعد از خوندنش تا چند وقت درگیر کتاب بودم