نظرات کاربران درباره کتاب چرا از من می‌پرسی؟

نکته اساسی کتاب اینه: هر چیزی شنیدی باور نکن ، به واقعیت‌های عینی توجه کن. همه میگن کلاه رو ندیدن، اما اونی که بیشتر از همه خودش رو به اون راه میزنه دقیقا همون کسیه که کلاه رو برداشته. در نهایت وقتی که خرس با تاکید فراوان میگه اصلا خرگوشی ندیده و هیچ وقت خرگوش نخورده در حالی از اول قصه میدونیم خرس خرگوش رو دیده، کلاهش رو ازش گرفته و خرگوش هم غذای خرس هست، طبق الگوی کتاب ، پس نباید به حرف خرس توجه کنیم، واقعیت ها داره میگه خرس خرگوشو خورده. رفتار خرگوش نزدیکه به همون حکایتی که خودمون داریم دزده از مردم فرار میکنه و همزمان داد میزنه آی دزد! بگیریدش! خواننده رو در معرض ماجرایی قرار میده که در اون واقعیت با چشم دیده میشه، اما گفتارها خلاف واقع هستند، بعضی از افراد دروغ میگن. اینطوری کودک وادار به قضاوت کردن میشه تا درک کنه از چه راهی باید واقعیت رو درک کرد: دیدن حقایق یا باور کردن ساده لوحانه گفته ها؟ به نظرم کتاب برای بچه های زیردبستان که هنوز نمی تونن فرق واقعیت و خلاف واقع رو تشخیص بدن مناسب نیست. اما برای دبستان خوبه. یه نکته هم پایان داستانه، اینکه بقول معروف زمین گرده و هیچ کس مصون از این نیست که همون خطایی رو که در دیگران می بینه، خودش هم انجام بده. خرس هم انکار میکنه، مثل خرگوش. در کتاب من صندلی نیستم هم همین وضعیت بین زرافه و لاک‌پشت بوجود میاد. این در حد پیام اخلاقی خوبه که خودمون رو مصون از خطا و اشتباه ندونیم. اما باید مواظب باشیم در خواندن کتاب برای بچه ها این مفهوم تو ذهنشون شکل نگیره که تلاش برای بهتر بودن بی‌فایده است و هر خطایی در دیگران می بینیم حتما و لزوما خودمون هم وجود داره و هیچ راهی برای خطا نکردن نیست.

#۱۰۶ کتاب را که خواندم، قیافه‌ام دقیقاً شبیه همین خرسه شد :/ بعد از دقایقی محو افق بودن، وقتی دیدم سه‌گانه‌ی "کلاه" برنده‌ی چند جایزه ادبی هم شده است، با تمام توان به ذهنم فشار آوردم که مفهوم داستان را درک کنم. به هر حال یا من متوجه آن نشدم، یا این که انتظارم از درون‌مایه‌ی یک داستان طنز کودک بیش از اندازه بود. اما ترکیب داستان و تصویر، انصافاً طنز جالبی درست کرده بود و خنده به لبم آورد، مخصوصاً پایان غیرمنتظره‌اش که به قول بچه‌ها خیلی دارک بود :)

علاوه بر نظرات دیگران، دروغگویی هم یاد می‌دهد.

اصلا انتظار این پایان بندی رو نداشتم خوشحالم بالاخره یه چیز متفاوت و به‌شدت بامزه خوندم میشه گفت برعکس پایان بندیای کتابای بچه ها اصلا آموزنده نبود ولی همین خوب بود چون هیچوقت انتظارشو نمیکشی این شکل بشه :)))))

تصویرسازیش رو خیلی دوست داشتم. متن کوتاهش هم از نکات مثبتش بود اما محتواش برای بچه‌ها مناسب نیست.

کتاب جالبی هست. موضوع عالیه ولی نویسنده درست منظورش رو نرسونده از روی نظرات دوستان متوجه محتوای اصلی کتاب شدم وگرنه پس از خوندن کتاب اصلا معنای صحیح واضح نیست. با توجه به گروه سنی کتاب، کتاب باید خیلی شفاف تر باشه.

موضوع رو من نفهمیدم چه برسه دخترم😐

کسی فهم اساسی ای از کتاب داره؟دنبال نکته ی اساسی مدنظر نویسنده میگردم ولی پیداش نمیکنم

باحال بود من که خوشم اومد

بر خلاف نظراتی که این کتاب رو برای بچه ها مفید میدونن به نظرم اصلا اینطور نیست. متن کتاب برای بچه ها نمیتونه جذابیت داشته باشه و مفهوم کلی کتاب هم اصلا آموزنده نیست. هیچ نتیجه گیری مفیدی برای بچه ها نداره و اصلا داستان نیست چون اول و آخرش معلوم نیست. بچه ها نیاز به کتابهایی دارن که داستان مشخص داشته باشه ، یک نتیجه ی آموزنده داشته باشه و بهشون یک اصل مهم رو به زبون ساده آموزش بده، نه همچین چرت و پرتی که هم احساساتشون رو جریحه دار کنه و هم دروغگویی رو یاد بده که در نهایت هیچ نتیجه ی منفی هم برای دروغگو نداشته باشه. این کتاب از جمله کتابهایی هست که خوندنش برای بچه رو اصلا به پدر و مادر ها توصیه نمیکنم. تنها نکته مثبتش تصویر سازی کتاب هست

من با خوندنش یاد مثل "دم خروس را باور کنیم یا قسم روباه را" افتادم. و مفهومش به طور خلاصه همینی بود که دوستان هم گفتن، توجه به نشانه های عملی برای کشف واقعیت نه گفتار مردم.

کتاب چهل و هشتم