نظرات کاربران درباره کتاب چپ داروینی

این کتاب سعی می‌کنه که بگه چپ به جای پافشاری بر ارزش های متعالی آنچنانی، بهتره که سرشت انسانی رو بشناسه و در نظر بگیره و درنتیجه بتونه با واقع بینی بیشتری، انسان رو هم در جایگاه فردی و هم در جایگاه اجتماعی به مراحل بالاتر برسونه. ولی به نظرم چیزی که در نقد این کتاب میشه بهش اشاره کرد، اینه که در بحث ایثارگری، چیزی رو از ریچارد داوکینز مطرح می‌کنه با عنوان «پرورش عمدی ایثارگری ناب و بی‌غرض» ولی دیگه برای این پرورش عمدی ایثارگری ناب و خالصانه، هیچ پیشنهادی نمیده و همینجا بحث رو به اتمام میرسونه. فقط میگه باید این کارو بکنیم ولی اینکه چجوری اینکارو بکنیم و چه امکان هایی وجود داره رو دیگه نمیگه. به نظرم اگه این چگونگی رو هم بیان میکرد، خیلی بیشتر می‌تونست تاثیرگذار و مفید در ساحت عملی باشه.

نمیدونم چی بگم. کتاب دقیقا به همون موضوعی پرداخته که دوست داشتم یه چیزی درموردش بخونم: راهی برای آشتی دادن ایده‌های چپ با داروینیسم. یاد شاید بحث درمورد سوالات اساسی مثل مواجهه‌ی داروینیسم با ایده‌هایی که شاید برای این زمین خاکی زیادی متعالی باشن. هرچی که هست، کتاب اصلا نتونسته به خوبی به این سوالات دشوار بپردازه. حقیقتا کتاب بیشتر از اینکه چپ جدیدی معرفی کنه، چپ رو جلوی راست تسلیم میکنه که البته از نویسنده گرامی انتظاری جز این هم نداشتم. هدفم پیدا کردن آرگومنت‌های جون‌دار بود که نیافتم. کتاب زیادی لاغر هست و گزافه‌گو.