نظرات کاربران درباره کتاب کتاب عماد مغنیه؛ یادگاران ۳۳

بخشهایی از کتاب: - خیلی ها، حتی خیلی از اعضای حزب الله هم شک داشتند که آیا اصلا شخصی به نام عماد مغنیه در حزب الله وجود دارد یا نه. نمیدانستند حاج رضوان که گاه و بی گاه به پایگاه های حزب الله سر میزند و در بعضی مراسم داخلی حزب الله شرکت میکند، هماد عماد مغنیه معروف است. - شاید آخرین روزهای جنگ 33 روزه بود که عماد و سیدحسن، ناشناس و با لباس مبدل، چند ساعتی رفته بودند داخل بیروت و قدم زده بودند. انگار نه انگار که هواپیماهای صهیونیستی داشتند کل لبنان را برای پیدا کردنشان شخم میزدند. بعدتر، سیدحسن در یکی از مصاحبه هایش گفته بود که در آن چند ساعت، از مغازه های بیروت ساندویچ و بستنی خریده و خورده بودند! - با موسیقیهای که تم عرفانی داشتند میانه خوبی داشت؛ چه عربی و چه فارسی. میگفتند چند ساعت قبل از ترور هم قطعه ای از محمد اصفهانی را گوش میداده؛ "غوغای ستارگان": امشب در سر شوری دارم ... - در همان روزهای جنگ 33 روزه، فرصتی برایش فراهم شده بود و آمده بود به من سر بزند. (...) از بیرون غذا گرفتم، مرغ بریان و خوراکی شبیه کباب که ما به آن میگوییم شیش طاووق. سفره مفصلی شده بود. لب به هیچ کدام از غذاها نزد. گفت: "بچه ها در جنوب چنین چیزهایی ندارند." یک کنسرو ماهی باز کرد و شروع کرد به خوردن

واقعا کتاب تاثیر گذاری بود .این کتاب به همه وبه خصوص جوان ها توصیه میکنم.ان شاءالله که با علم و عمل مون پیرو راه این شهید عالی قدر باشیم. حاج عماد تو هرگز نخواهی مرد.

مغنیه یه اسطوره بود