نظرات کاربران درباره کتاب نیم طبقه

نیم‌طبقه روایت مردی ظاهراً معمولیه که هر روز با پله‌برقی به نیم‌طبقه‌ای می‌ره که محل کارش اونجاست. داستانی بیشتر از این وجود نداره! ‌‌ ‌‌ موقعی که راوی سوار پله‌برقی می‌شه، افکار گوناگونی به ذهنش هجوم می‌آرن و خاطرات مختلفی رو هم به یاد می‌آره. افکارش عمدتاً شامل این موارد هستن: ۱. توجه و اهمیت دادن افراطی و بیش‌ازحد به اشیاء (که همه‌شون ساخته‌ی بشر هستن) مثل بندکفش، پاکت شیر، پلاستیک خرید، نی‌ نوشابه، منگنه و هرآن‌چه که راوی باهاش مواجه می‌شه. گاهی از تاریخچه‌ی اختراع این اشیاء می‌گه و گاهی با زبان طعنه‌آمیز اون‌ها رو مورد انتقاد قرار می‌ده، گاهی تمجیدشون می‌کنه، گاهی هم از تأثیرات شگرف این اشیاء روی زندگیش می‌گه؛ و ۲. توجه افراطی به ارتباطات اجتماعی آدم‌ها، البته این یکی خیلی کمتر. روابط آدم‌ها توی محیط کار، دقت به جزئی‌ترین حرکات فروشنده‌ها، صحبت‌هاش با پارتنرش و چیزهای دیگه. ‌ ‌از ویژگی‌های دیگه‌ی عجیب کتاب می‌شه به پاورقی‌های خیلی طولانیش اشاره کرد. به‌طوری که بعضی پاورقی‌ها تا چهار صفحه‌ی تمام ادامه دارن (بدون این‌که این صفحات متن دیگه‌ای داشته باشن). با این‌که خود متن اصلی شامل جزئیات خیلی زیادیه، پاورقی‌ها جزئیات حتی بیشتری دارن که خوندن‌شون گاهی سرگیجه‌آوره! ‌‌ ‌بعضی فصل‌ها خیلی برام جالب بودن و بعضی فصل‌ها کمتر. اما چیزی که در کل جالب بود، توجه وسواسی و افراطی راوی به چیزهاییه که همه‌ی ما با بیشترشون توی زندگی روزمره مواجه می‌شیم؛ با این‌حال توجه چندانی بهشون نمی‌کنیم. ‌‌ ‌ ‌خوندن این کتاب برای آمریکایی‌ها باید خیلی جالب‌تر باشه. کتاب سرشار از اسم برندهای آمریکایی و چیزهاییه که شاید فقط آمریکایی‌ها متوجه ظرایفش می‌شن. با این‌حال خوندنش خالی از لطف نبود و زودتر از چیزی که فکرش رو می‌کردم، این کتاب ۲۰۷ صفحه‌ای رو تموم کردم. ‌‌ ‌ +ترجمه خیلی خوب بود. +خوندنش حوصله‌ی نسبتاً زیادی می‌خواد.