نظرات کاربران درباره کتاب ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد

تا نیمه اول داستان همه چیز تقریبا خوب پیش می رفت. داستان اونقدر خسته کننده نبود اما از نیمه دوم به بعد کلا ورونیکا انگار شخصیت فرعی داستان شد. توضیحات راجع به شخصیت های دیگه می تونست خیلی خلاصه تر باشه. یه جاهایی از داستان انگار سانسور شده بود و چندان نمیشه در موردش نظر داد .عجیب ترین چیزی هم که وجود داشت کار عجیب غریب دکتر ایگور و نظراتش بود. توی کتاب همه اش جوری بود که انگار کسایی که توی اونجا زندگی می کنن کاملا سالم ان و دارن وانمود به مریضی می کنن تا تو دنیای بیرون نباشن. در کل کتاب اونقدری که ازش تعریف شده چنگی به دل نمیزنه.

بنظرم بهترین کتابی بود که این دوره از زندگیم می‌تونستم بخونم. اوایلش احساس می‌کردم بعد تموم شدن کتاب حس بدی خواهم داشت و غمگین خواهم بود. ولی اصلا اینطور نشد. خوشحالم که خوندمش. پیشنهاد میدم بخونین. ولی اگه حامل غمی هستید و دارید سوگواری می‌کنید بهتره که تجدید نظر کنید. کتاب های دیگه ایی هم هستن که حال شما رو خوب کنن.✨

بسیار کلیشه ای.

من که خیلی خوشم نیومد و نتونست برام تاثیرگذار باشه

این کتاب فوق‌العاده است. همه ی ما لحظه‌هایی رو با ناامیدی و بی میلی به زندگی تجربه کردیم مثل ورونیکا. خیلی وقت ها مجبور شدیم کارهایی رو از روی عادت انجام بدیم در حالیکه هیچ میلی بهشون نداشتیم ولی زندگی همیشه مثل یه معجزست که دیگه تکرار نمیشه که باید تک تک لحظاتشو زندگی کرد.این کتاب برخلاف اسمش سرشار از زندگیه

کتاب حس و حال زنده بودن دارە، با کمک گرفتن از شخصیت‌ها باعث میشه کە با تغییر نگرشمون و راه لذت بردن از زندگی رو پیدا کنیم، و چهارچوبی که بیهوده شخص برای خودش تعیین کرده رو بشکنە و زنده بودن رو در لحضه زندگی کنە. زندگی کن اگە زندگی کنی خدا هم با تو زندگی میکنە....

اولش خیلی جذبم کرد چون طرز فکر و روحیه خود ورونیکا نسبت به زندگی ، خیلی نزدیک به خودم بود و باهاش همزاد پنداری میکردم. ولی بعد از یه جایی به بعد به مسائلی پرداخته شد که انگار اضافی بودن. قصه دیگه فقط ورونیکا نبود. و قصه های دیگه هم اضافه شده بود. از نظر جذابیت برای من دیگه کشش نداشت و کلا همشو سریع زدم جلو. پایانشم به نظرم نتیجه گیری بیخودی داشت و برام منطقی نبود. ترجمه کتاب هم یه کوچولو روان نیست.

موضوع کلی و پیامی که می خواست به مخاطب برسونه زیبا و قابل تامل بود. هرچند که داستان با جذابیتی که شروع شد ادامه پیدا نکرد و بعضی دیالوگ ها و شخصیت ها به نظر من بی معنی میومد ! ولی در کل نکته ها و حرفای زیبایی داخلش بود و ارزش زندگی رو طوری متفاوت به خواننده یاد میداد. در کل بد نبود من به افرادی که احساس میکنن زندگیشون یکنواخت و کسل کننده شده چیز جالبی برای تجربه کردن وجود نداره، زندگیشون بی معنیه و افرادی که از تجربه های جدید و عجیب میترسن، پیشنهادش میکنم.

ترجمه خوب و روانی داشت اما حقیقتاً انتظار محتوای تاثیرگذارتری داشتم، جاهای زیادی میتونست حذف بشه و چیزی که اذیتم کرد فضای تاریک و مه‌آلود کتاب بود که حس افسردگی و مرگ رو تداعی میکرد.

خیلی جالب و جذاب بود واقعا بین عاقلی و دیوانگی فقط یه مو فاصلست:)) عاالی بود

ترجمه خوب پیشمهاد میکنم بخونید

شروع خوبی داره و پایانش هم برای من جالب بود در حین بیان داستان پیام های قشنگی هم داره توصیف بیماری های روانی مثل پنیک اتک خیلی دقیق انجام شده و این باعث شد داستان منو بیشتر درگیر خودش کنه اواسط داستان یکم کشش کتاب برای من کم شد

خیلی خیلی خیلی خیلی مزخرف بود .زندگی رو توی لذت محض بردن از هرچیزی حتی چیزهای خارج از عرف خلاصه کرد.ب اسم دیوونگی هر چی خواست گفت.نخونید

داستان اصلا جالبی نداشت چند صفحه از کتاب خوانده ام دیگه منو جذب نکرد بقیه داستان بخونم

بهترین کتاب

داستان خوبی داشت و در کل موضوعش مربوط به دوست داشتن خود و علایق پنهان هر شخص و امید به زندگیه. فقط اینکه اولش خیلی گیج کننده بود ولی بعدش داستان خوب شد. نمیدونم مشکل از ترجمه بود یا خود آقای کوئیلو اینطور نوشتن ولی خب اولش من زیاد نمیتونستم با کتاب ارتباط بگیرم ولی تقریبا از وسطاش دیگه خوب و روان شد.

این کتاب رو در ۲ روز خوندم و انقدر جذاب بود که نمی تونستم بذارمش زمین، مفاهیم عمیقی رو در بر داشت و دیدگاه جدیدی بهم داد در مورد مرگ و زندگی و احساسات و... .

زندگی یک معجزه هست،بیاییم از تک تک لحظات زندگیمون لذت ببریم،شاد باشید،بخندید،جیغ بزنید،فریاد بکشید و مهمتر از همه شکرگزار باشید.حسرت هیچیو نخورید،خودتون رو مقصر مشکلات ندونید و به خودتان زندگی رو سخت نگیرید🤍🌱

جزو کتاب های عجیبی بود از نظر من که جذابیت زیادی نداشت اما درون مایه و محتوای بسیار خوبی داشت از کتاب قبلی نویسنده که من خوندم کیمیاگر بسیار بهتر بود به نظر من، ولی ضعفش به نظرم این بود که شخصیت پردازی ها کامل و جامع نبود، مخصوصا شخص اول داستان، به ماری و ادوارد بیشتر پرداخته شده بود و من بهتر تونستم درکشون کنم تا ورونیکا، ولی در کل کتاب بدی نبود

آدم فقط زمانی شاده که خودش باشه؛ نه اون‌چیزی که دیگران انتظار دارن. وقتی که احساساتش رو بشناسه و اون‌ها رو سرکوب نکنه، وقتی که خودش رو بپذیره و برای خودش چارچوبی در نظر نگیره؛ غیر از این‌که نباید به دیگران آسیب بزنه. و مهم‌تر از این‌ها این‌که آگاهی از مرگ، آگاهی از زندگیه. همون‌طور که دکتر ایگور میگه «شناخت مرگ ما را بیشتر به زندگی دلگرم می‌کند.» این اولین کتابیه که از کوئلیو می‌خونم؛ ولی تقریبا با دنیای کتاب‌هاش آشنام و حدس می‌زنم همه‌شون ارزش خوندن دارن. ترجمه‌ هم خوبه. فقط ای‌کاش بخش‌های مربوط به خدا و داستان آفرینش حذف نمی‌شدن. (50)