نظرات کاربران درباره کتاب هیوا و مرنگ جادوگر

بی نظیر، جذاب و فوق العاده😘💐

جالب بود

عالی بود منکه انگار با شخصیت رمان بودم در همه جا ..👍🤞

خیلی عالیه توصیه میکنم بخونید

به نظرم داستان از شیوه تخیلی بدون سبکی پیروی می کرد و در چاچوب داستان تخیلی گنجانده نشده بود روایت و شیوه داستان خوب نبود و برهه های نامعلوم و غیر زمانی را نشان می داد

قشنگ بودارزش خوندن داره

کتاب خوب عالیی بود 👌👌

خیلی قشنگ بود بین داستان های تخیلی که خوندم این جز بهترین ها بود 👍

کاش آخرش انقدر سریع تموم نمی شد

برای گروه سنی تا ۱۲ سال تاحالا کتابی نخونده بودم اینقدر مزخرف بهم بافته باشه حتی کتابداول درمقایسه با این قابل تامل تر بود. انگار یه کارتون را به تحریر درآورده باشن! در نگارش کتاب حتی تخیل هم نقطه قوت نویسنده محسوب نمیشد. تا آخر خوندم که بتونم نظر درست بدم. در یک کلام چرت

خیلی بچه گانه بود

به نظرم، این مدل داستانهای خیالی با فرهنگ ما جور درنمیاد... اگر خارجی هم بود، بیشتر به درد دخترای ۱۴،۱۵ ساله میخورد اینهمه تفاوت در اسامی هم عجیب بود! ژاکلین، رحیم، هیوا، داوود، مرنگ، دنی! خیلی بی ربط به نظر میرسن کلا فضای داستان جوری بود که بیشتر از ده صفحه‌ش رو نتونستم بخونم

خیلی خوب بود 👌👌

دوستان، این کتاب ربطی به ژانر عاشقانه و خیالی نداره. حتی نمیشه بهش گفت ”داستان”. فقط چند صفحه دلنوشته‌ی شخصی و آبکیه. متأسفانه همین چیزا به اسم ژانر عاشقانه و خیالی چاپ میشه و بعضی از مردم هم فکر می‌کنن تمام آثار این ژانر، یه چیزی توی همین مایه‌هاست. بزرگترین مشکل کتاب اینه که پیرنگ نداره. یعنی وقایع، روی مسیر مشخصی سوار نیست. چند جمله درباره گریه و دلداری دادن میگه... یهو میره یه شعر در وصف استقامتِ کاراکتر اصلی میگه... یهو فکرش میره به سمت جادوگر سوار بر جارو (همون تخیل مسخره شاهزاده سوار بر اسب سفید). خانم توکلی اولین چیزی رو که به ذهنش رسیده، نوشته. یه چیزی توی مایه‌های دفتر خاطرات، یا شبیه افکار دلتنگی هرکدوم از ما، توی آخرین ساعات شب. اما چون این افکار، کاملا شخصیه، فقط خود آدم ازش خوشش میاد و حال دیگران رو به‌هم می‌زنه. البته مرفه‌های بی‌درد -به‌خاطر حس خوب ناشی از رفاهشون- حتی با چیزای سطحی مثل این کتاب هم خوشحال میشن. دوستانِ اهل دعا و نذری هم چون فقط کتاب‌های دعا خوندن، اطلاعات کمتر و بدون تنوع توی ذهنشون دارن؛ پس ممکنه از هر چیزی -حتی آثار سطحی- خوششون بیاد. خانم توکلی حتی یه کتاب درباره عناصر داستان نخونده. کتابی که به آدم یاد بده فرق داستان، با دفتر خاطرات یا افکار بچگانه آخر شب، چیه. خانم توکلی حتی کتاب هم زیاد نمی‌خونه؛ اینو از مقدمه کتاب فهمیدم. فقط بشمارید و ببینید چند بار از کلمه ”اینجانب” استفاده شده. همین تکرار کلمه‌ها و تنوع نداشتن توی جمله‌بندی، نشون میده که ایشون کلمه‌ها و جمله‌های خیلی کمی توی ذهنش داره؛ که نشون میده کتاب‌های کمتری خونده. در آخر، به خانوم توکلی پیشنهاد می‌کنم قبل از اینکه آینده نویسندگی خودشون رو بیشتر از این تباه کنن، اول کتاب عناصر داستان اثر جمال میرصادقی رو بخونن تا متوجه بشن به چه چیزی میگن داستان، و به چه چیزی میگن دفتر خاطرات. تا وقتی اون کتاب رو تموم نکردین، سمت نوشتن کتاب دیگه‌ای نرین. وگرنه اگه همین‌طور ادامه بدین، مانع پیشرفت خودتون می‌شین. اون‌طوری هیچ‌وقت اثر خوبی نخواهید نوشت؛ و هیچ‌کس هم به شما نخواهد گفت: نویسنده!

کتاب خوبی بود و داستان جالبی داشت ولی تهش باز موند توقع داشتم دو داشته باشه کمی داستان بچه گانه بود ولی ریشه و اساس خوبی داشت ولی هر کسی از این داستان خوشش نمیاد با تشکر از طاقچه

کتاب بسیار خوبی که در حیطه های عاشقانه و ماجراجویی هست

اینم مثل کتاب عاشق بارانی من (اگه درست نوشته باشم)همچین جالب نبود به دلم ننشست

پیشنهادم اینه ک وقتتونو با خوندن این کتاب هدر ندید واقعا مزخرف بود و تخیلی و ب درد نخور

اصلا برای سلیقه من جذاب نبود و بعد از حدود 20 صفحه اول فقط آخرش را دیدم تا بلکه ترغیب شوم داستان را. ادامه بدم ولی واقعیت اینه که حتی اونم جذبم نکرد .

دنیای جدیدی بود خوشم اومد