نظرات کاربران درباره کتاب قصر آبی

مثل تمامی آثار دیگه خانم مونتگومری خیلی خوب بود. از اینکه دیدم شخصیت داستان چطور رشد کرد واقعا لذت بردم، برای همچین کسی جسارت زیادی میخواست و خب نتیجه خوبی هم داشت. مثل همیشه، از تمام کسایی که برای این کتاب زحمت کشیدن و همچنین طاقچه ممنونم. خوندن این کتاب رو به طرفداران آثار امیلی، آنی شرلی و کلا رمان های ال.ام.مونتگومری توصیه میکنم.

رمان قشنگی بود ترجمه خوبی داشت ولی داستان تا حدودی کلیشه ای بود

انقدر جذاب و جالب بود ک در وصفش هیچیز نمیتوانم بگویم. هزاران دختر را میشناسم ک تمام زندگی شان در محاصره نظرات و انتقادات بی رحمانه اند و لحظه ای جرعت ندارند لام تا کلام چیزی بگویند.حلقه هر روز تنگ تر و تنگ تر میشود. گاه به حدی میرسه ک نفس کشیدن هم سخت میشه. و این کتاب...رهایی از تمام این حس ها... تصور اینکه قصر ابی من هم جایی همین نزدیکیست . خیال انگیز است گاهی برای شاد بودن فقط باید چند قدم از روزمرگی همیشگی دور شد

توی یک کلمه میتونم بگم فوق‌العاده است. توصیف ها از مناظر خیلی خوب و زیبا هستن و اصلا خسته کننده نیست. ترجمه خیلی روان و خوبی داره. داستان هم که عالی و فوق‌العاده است. اگر اوایل کمی براتون خسته کننده شد شک نکنید و به خواندن ادامه بدید. در نهایت اگر دوست دارید داستانی بخونید که چند بار از هیجان شوکه بشید و از سر جاتون بلند بشید حتما این کتاب رو بخونید.✨🤩

به خاطر تعریف های هیجان انگیز دوستان خوندمش ولی در کل خیلیییی جالب نبود وسطاش حوصله ام سر رفت و بالاخره تموم شد :) و یه چیز دیگه ای که خیلی مهمه اینه که واقعا چرا این کتاب انقدر بزرگ جلوه میشه در حالیکه موضوعش دقیقا مثل رمانای آبکی ایرانیه که پسر و دختر زوری ازدواج میکنن بعد عاشق هم میشن :/ تقریبا یه چیزی تو همین مایه ها بود کتابای فاخر ایرانی و برخی کتابا از نویسنده های ایرانی که خیلی بهشون توجه نمیشه خیلی قشنگ تر از اینجور کتاباست.

داستان درباره دختری به اسم ولنسی جین استرلینگه که در یک خانواده به شدت سنت‌گرا و متعصب زندگی می‌کنه. اون ناکامی‌های زیادی از بچگیش تا به حال همراهش داشته و خانواده و اطرافیانش بیست و نه سال تمام توی سرش می‌زدن و استقلال اعتماد بنفس و شخصیت ولنسی رو له می‌کردن و دوست داشتن اونو در کنترل خودشون داشته باشن. اون عملا هیچ اختیاری از خودش نشون نمیده و رندگی خاکستری و پر از عقده و حسرتی رو میگذرونه‌ و احساساتش رو همیشه درونش نگه می‌داره. به عبارتی میشه گفت آزادی عمل و خودش بودن رو از دست داده و همیشه جای خالیش رو در زندگی احساس می‌کنه.برای قابل تحمل تر شدن و فرار از این واقعیت توی ذهنش مکان خیالی‌ایی به اسم قصر آبی می‌سازه که همه چیزش اونجا ایده‌اله. ولنسی با اینکه بیست و نه سالش شده اما حتی یک خواستگار هم نداشته و همزمان مایه شرم خانوادش و کلافگی خودش شده این قضیه. حالا درست در اولین روز بیست و نه سالگیش می‌فهمه بیماری خطرناکی داره و نهایتا یکسال بیشتر زنده نیست و همون شب تمام آزارهایی که از بچگی بهش رسوندن رو به یاد میاره و میفهمه حالا نه تنها آینده‌ای نداره بلکه گذشته درست حسابی‌ایی هم نداره و تصمیم میگیره بالاخره تغییر کنه و جسورانه‌تر زندگی کنه. جدا از نثر روان و پرکشش مونتگمری، داستان هم با وجود بالا پایین‌های کم و یکنواخت بودنش کشش خوبی داشت و کسالت‌آور نبود اما باز هم می‌شد روند داستان رو حدس زد و چیزایی که نویسنده به عنوان غافلگیری در نظر گرفته بود خیلی قابل پیش‌بینی بود‌ با همه‌ی اینا یکی از بهترین و ساده ترین کلاسیک-عاشقانه‌هایی بود که خوندم. درست مثل آنشرلی در ستایش رویا نوشته شده بود و عناصر مشترک زیادی داشتن. شخصیت پردازی‌ها خوب بود و کلا هم کاراکترای این نویسنده بعد روانشناختی قوی‌ایی دارن و خوب بهشون پرداخته می‌شه. اصلا تعجب می‌کنم که چطور آثارش انقدر با ظرافت به یک‌ سری مفاهیم روانشناسی پرداخته. وقتی داستان اوضاع خانواده ولنسی رو روایت می‌کرد در اوج طنز بود و من خیلی دوسش داشتم. از ترجمه راضی بودم و اکه دنبال یک رمان آروم ساده و پرمغز می‌گردین امتحانش کنین، باعث می‌شه به این فکر کنم اگه قرار باشه چندماه دیگه بمیرم از گذشته‌ای که برای خودم درست کردم راضی هستم یا باید جسورانه‌‌تر زندگی کنم؟

داستان سوژه متفاوتی داشت؛ اینکه رفتار آدمها بعد از دانستن زمان مرگشون چقدر متفاوت میشه و در کنارش اینکه از دل خیالپردازی هایی که برای فرار از سردی روزگارت بهش پناه میبری یه آبی بی انتها و واقعی که متعلق به توئه سر بزنه یه روی دیگه‌ی قصه‌ست...

فوق العاده به جرات میگم یکی از بهترین کتاب هایی که تا الان خوندم .خیلی از انتخاب این کتاب راضیم . از اون دست کتاب هایی هست که تاثیرش رو تا همیشه یه گوشا ذهنمون خواهیم داشت

سلام آی که چقدر این داستان شیرین بود. لذت بردم بسی . "بیشتر چیزها مقدرشده، اما بعضی هاشان از سر خوش شانسی محض اند." . تا انتها با شوق خواندم دلم خواست. خداییش این داستانهای کلاسیک هم عجیب دل آدمیزاد رو می شکنند. دخترک تا ۲۹سالگی خوشحال نبود.نه دوران کودکی نه سالهای بعدش. گرفتار مقایسه و یکسری آداب و شئون بیخود. بدتر اینکه بیشتر از نزدیکانش آزار دید حتی مادرش. ولی عاقبت بخیر شد. خب من چه کنم که چنین خوش شانس نیستم؟😭 نبودم!

کتاب خوبی بود فقط آخرای داستان کمی هندی شد..ولی درکل اموزنده بود و لذت بردم از خوندنش

یک جاهایی طولانی میشد،کاش داستان را تو اوج تمام میکرد...

در کل خوب بود. از صفحات دویست به بعد جذاب میشه. ترجمه خوب بود و متن روان بود. عاشقانه خوبی داشت.

امتیاز: ۴ از ۵ بهرحال واس یبار خوندن بد نیست و کشش لازمه رو داره

من داستان عمارت میسالونگی را خواندم که بسیار شبیه این داستان بود،واز هردو خوشم نیامد،زیادی رویایی بود برعکس دیگر آثار مونتگمری.

خیلی جذاب و دلنشین بود توصیفاتش دقیق و زیبا و ملموس بود حس تازگی میداد با هر نفسی ک ولنسی تو جنگل و جزیره میکشید عطر گل ها و محیطشو حس میکردم بادی ک به صورتش میخورد سرمای زمستون یا نسیم بهاریش تمامش قابل لمس بود وقتی دید زندگی نکرده تصمیم گرفت از قفسش بیرون بیاد و جواب تک به تک اعضای رومخ خانوادشو داد وقتی اهمیت نداد به حرف مردم و کاری ک دوست داشتو کرد :) خیلی خوب بود

کاش میشد بیشتر از ۵ ستاره بدمش😭 با این کتاب عاشق مونتگمری شدم. خیلی این کتاب قشنگه حتما بخونید

یه کتاب دوست داشتنی و رویایی و دلنشین و دخترانه

من نسخه چاپی کتاب رو ازنشر افق خوندم. به جرعت میتونم بگم یکی از بهترین کتاب هایی بود که تا به حال میخوندم . دقیقا جایی که فکر میکردم پایان داستان برام قابل حدس هست نویسنده کتاب به طور اعجاب انگیزی غافلگیرم کرد !

واقعا از خوندن این کتاب لذت بردم اولش کمی کند پیش میره اما پایان خیلی دلپذیری داره، طوری که تصمیم گرفتم حتما کتاب چاپیش رو هم تهیه کنم تا دوباره و چندباره هم بخونمش😍👌

توضیحات لازم که درباره‌ی کتاب داده شده توصیفات و تصویر سازی های نویسنده خیلی عالی و دقیق بود جوری که میتونستی واسه خودت یه فیلم سینمایی توی ذهنت بسازی. بنظرم آخر کتاب غافلگیری داشت ولی نه آنچنان ! و قسمت های جالب و قشنگش بیشتر در طول خود کتاب بود. در کل کتاب دوست داشتنی و شیرینی بود ^_^ یه ستاره کم کردم چون نیمه‌ی دوم داستان به آخر تقریبا یکنواخت بود و توصیفات و تصویر سازیا دیگه داشت حوصله سر بر میشد