نظرات کاربران درباره کتاب دریاچه کلاغ

شاید سلیقه ای باشه من کتاب رو دوست نداشتم خیلی توصیفات اضافی داشت و ‌فراز و فرود آن چنانی نداشت چندین صفحه رو نخونده رد کردم چون حوصله سربر بود

خیلی وقت‌ها هنگام خواندن یک رمان، با شخصیت‌های قصه همزادپنداری می‌کنیم و ۱تفاق‌های تازه‌ای را همراه با آن‌ها تجربه می ‌کنیم. در این رمان شاید به دلیل موقعیت خاصی که شخصیت‌اصلی و خواهر و برادرانش دارند، دلیلی برای این همزادپنداری نداشته باشیم، اما واشکافی احساس‌های اول شخص قصه، در سنین مختلفش، این دلیل را بی هیچ شباهتی در اختیار خواننده می‌گذارد که از نگاه من، ویژگی برجسته و یکی از نقاط تمایز این کتاب محسوب می‌شود. حس‌هایی که مطمینی تجربه‌شان کرده‌ای اما شنیدن آن‌‌ها از زبان روایی کتاب و در قالب کلمات، آن‌چنان شفاف‌شان می‌کند که انگار تازه درون خودت را کشف کرده‌ باشی...

انسان ها حتی در خیرخواهی برای دیگران هم می توانند خودخواه باشند.

همه چیز این کتاب برای من کامل بود. اگه بخوام فقط با یک کلمه‌ توصیفش کنم، به نظرم "گرم" مناسب‌ترین انتخابه. درست مثل یه تیکه کیک شکلاتیِ داغ که دوست نداری هیچ‌وقت تموم بشه یا آغوش یه دوست که دلت نمی‌خواد ازش بیرون بیایی؛ من هم دوست نداشتم این کتاب تموم بشه و دلم می‌خواست تا مدت‌ها خوندنش برام کِش پیدا کنه. موقع خوندن کتاب انگار تو یه شب سرد، با یه لیوان شکلات داغ، پتوی گاویمو دورم پیچیدم و کنار یه آتیش گرم نشسته باشم. نویسنده، قلم ساده ولی در عین حال میخکوب کننده‌ای داشت. خط داستانی، فضای کتاب، توصیفات و دیالوگ‌ها همه و همه از نظر من کامل بودن. از همون صفحه‌ی اول میخکوب داستان شدم. نویسنده به حدی قشنگ شخصیت‌ها و احساساتشون رو توصیف کرده بود که با وجود اینکه هیچ تجربه‌ای مشابه با اتفاقات کتاب نداشتم؛ تونستم خیلی راحت درکشون کنم و باهاشون همدردی و همذات‌پنداری کنم. کتاب‌های این مدلیَن که یادم می‌ندازن چرا کتاب خوندن و دنیای بی‌نظیر داستان‌ها رو دوست دارم و موقعی که حال روحیم مناسب نیست کتاب می‌تونه چه آرامشی بهم بده. به شدت وسوسه شدم کتابای دیگه‌ی این نویسنده (مری لاسن) رو هم بخونم.

مثل وزش نسیمی خنک، زنجیره وقایع داستان دلنشین بود و واقعی. متاسفانه ترجمه خوبی نداشت.