نظرات کاربران درباره کتاب ‌‫ظرافت جوجه تیغی

کتاب دو راوی داره رنه و پالوما پالوما دختر ١٢ ساله ای که به یاس فلسفی رسیده و مطمئن زندگی هیچ معنای خاص و هدف شگفت انگیزی نداره و این نا امیدی و همچنین هوش سرشارش رو پشت شوخ طبعی و داستان های کمیک استریپ پنهان کرده و تصمیم داره روز تولد ١٣ سالگیش خودش رو بکشه اما رنه سرایدار ساختمون لوکسی که پالوما یکی از ساکنین اونه ، این زن هم مثل پالوما نیمه ی پنهانی داره و اونم اینه که خود واقعیش رو پشت یک شخصیت خنگول پر حرف کسل کننده پنهان کرده تا بتونه از چشم ادم های اطرافش نامرئی باشه و بجاش توی خلوت خودش از کتاب موسیقی و غذاهای بینظیر لذت ببره و ارامش بگیره تا اینکه مستاجری جدید به نام کاکورو وارد ساختمان انها میشود... کتاب فوق العاده ای ٤٠ -٥٠ ص اول شاید کمی ! فقط کمی گیج کننده و خسته کننده باشه اما به محض عبور نمیتونید زمینش بگذارید

زن سرایدار مسنی که برخلاف انتظاری که مردم از سرایدار ها دارن فلسفه میخونه و بسیار اگاه و روشنفکره ولی تلاش میکنه در چشم دیگران معمولی و کند ذهن بنظر برسه. و از طرف دیگه دختر بچه ی بسیار باهوشی که توی همون ساختمون زندگی میکنه، فلسفه میخونه و قصد داره به علت پوچی زندگی، خونه رو اتیش بزنه و خودکشی کنه.. ازون کتابایی که در عین مطرح کردن مفاهیم فلسفی بسیار جذاب و گیراست و از نظر داستانی هم تا لحظه ی اخر خواننده رو با خودش همراه میکنه..

من ام یک جوجه تیغی ام به عشق دیدن و خوندن رفتم دانشگاه با مدرک ام نه پولی دادن برای فیلم دیدن نه پولی برای کتاب خوندن منشی می شوم هر روز پشت میزم پناه میگیرم برای کتاب خوندن برای فیلم دیدن مخفی میکنم که میدانم مخفی میکنم که میفهمم پول دارم برای کتاب خوندن برای فیلم دیدن من ام یک جوجه تیغی ام همیشه در هرگزی وجود دارد

اینو بگم که ۳۰ درصد اول کتاب ترجمش اذیتتون میکنه اما بعدش خیلی بهتر میشه پس حتما ادامه بدین نویسنده دید جدیدی ب زندگی نشونتون میده و خلاصه بگم که شاهکاره از دستش ندید

اصلا نمی‌دونم چطور به این کتاب رسیدم. ماجرای دو خانم در دو فاصله سنی معنادار، یکی از پنجاه و چهار ساله و دیگری دوازده ساله. راوی داستان بین این دو خانم جابجا میشه. طنازی در داستان هست به علاوه فلسفه. شاید ترجمه بهتری میتونست داشته باشه. روانتر بشه. اما همین ترجمه هم به نظرم می‌تونه اثر نویسنده رو به فارسی زبانان منتقل کنه به خوبی. من از خواندنش لذت زیادی بردم. علاقه‌مند شدم از خانم نویسنده کتابهای دیگری هم اگر هست در بازار ایران بخونم.

یک رمان فلسفی فوق‌العاده. نسخه چاپیش رو دوست خوبم به من هدیه داد و چقدر از خوندنش کیف کردم.

واقعا مشتاق خوندن این کتاب هستم به قدری که در کتاب تولستوی و مبل بنفش از این کتاب حرف به میون اومده ادم واقعا مشتاق میشه، کامنت ها واقعا خوب بود از طاقچه عزیز خواستارم این‌کتاب رو در طاقچه بی نهایت قرار بده 👏😊

هنوز کامل نخوندمش. شاید نظرم تغییر کنه. ولی باید بگم تنها چیزیکه باعث میشه خوندش رو ادامه بدم، محتوای فلسفیشه. نویسنده یه دانش آموخته ی فلسفه ست که به ادبیات علاقه منده. من تو این اثر، نشانه ی کمی از ادبیات داستانی میبینم. به نظرم میرسه اگه نویسنده تلاشش رو صرف این می کرد که نظریه های فلسفی رو در قالب داستان به ما بیاموزه و به این مطلب هم اعتراف میکرد، بهتر میتونستیم باهاش ارتباط برقرار کنیم و خوشحال تر بودیم تا اینکه مجبور(!) باشیم این قلمبه سلمبگی های فلسفی رو که به زور در دهان دو تا راوی غریب_ یکی سرایدار و دیگری دختر 12 ساله_ چپانده شده به عنوان رمان قبول کنیم. شخصیت پردازی سرایدار(رنه) بهتر از اون دختر هست. با اینحال هر دو به شدت ضعیف و فاقد بعدن. دو تا شخصیت تخت و نامانوس که نه فانتزی هستن نه واقعی. نویسنده برای آموخته های فلسفی و دغدغه های ذهنیش دو تا "گوینده" ساخته؛ نه "شخصیت". الحق که لفظ " مقوا" ی مسعود فراستی اینجا خیلی به کار میاد. البته نویسنده تلاش کرده با انتخاب یه سرایدار و یه دختر دوازده ساله ی باهوش به عنوان این "گوینده" ها، مقوا هارو از بی شکلی و بی حالتی دربیاره و خواننده رو شگفت زده کنه و موقعیت های خاصی خلق کنه، ولی افسوس که یه مقوا همیشه مقواست! در مورد ترجمه هم که بگم افتضاحیست در دنیای ترجمه! خدابیامرزه مترجم رو ولی واقعا لفظ افتضاح هم برای این کار کمه. وقتی رمان فلسفی قراره ترجمه بشه، مترجم باید یه دستی بر فلسفه داشته باشه حداقل یا اگه نداره، تلاش کنه در حد متن به دستش بیاره یا حداقل تر(!) خودش یه دور بخونه، ببینه چی میفهمه؟ به وضوح مترجم از پس ترجمه ی اصطلاحات روتین فلسفی هم برنیومده و دشواری خوندن این کتاب رو_ حتی برای کسی که با فلسفه آشنایی داره_ دوچندان کرده!

داستان دارای دو شخصیت است ۱.روایت یک ؛ خانم سرایدار پنجاه وچند ساله که نوع نگاه ورفتار اهالی ثروتمند آپارتمان محل کارش رو تشریح میکنه نگاهی مملو از بی محتوایی و خود پسندی ۲.دختری شانزده ساله ساکن همان ساختمان که او نیز خانواده ای ثروتمند دارد وهمچون سرایدار محل آپارتمانش ،بیزار از رفتار دیگر اهالی ساختمان و همچنین خانواده خود میباشد انتهای داستان پیوندهای انسانی دلنشینی بین برخی از افراد پیش میاید که جالب و دوست داشتنی است در آخر : متن در ابتدا سخت پیش میره ولی به نظر من ارزش تا انتها خواندن را دارد .

در میانه داستان، نویسنده درباره ریابینین، یکی از شخصیت های رمان آناکارنینای تولستوی می‌گوید "به پیش داوری هایی که درباره اش بر سر زبان هاست ابدا اهمیتی نمیدهد، باهوش به دنیا آمده و به پایین ترین قشر اجتماع تعلق دارد و افتخار برایش جاذبه ای ندارد". این جملات، چکیده وضع این داستان است. نویسنده تزهایش درباره زندگی را در قالب شخصیتی شبیه به ریابینین درباره سایر آدمهای اجتماع به ظاهر رمانی درآورده و برای اینکه از سایر طبقات اجتماع هم حرفی به میان آید، شخصیت نچسب دختربچه ای دوازده ساله را انتخاب میکند که به طرزی استثنایی غریب و فیلسوف مآب است و این گونه می‌تواند حرفهای خودش را در دو دسته جای دهد. این کار باعث میشود که با جملات شعارگونه گل‌درشت در سراسر رمان روبرو باشیم که با نخ نحیفی از روایتی ساده به شکل داستان به هم پیوسته اند و برای اعتبار بخشیدن به این جملات قصار هم انبوهی از اسامی افراد و کتابها و فیلمها ردیف شده اند بدون آنکه ارجاعات معانی روشن داشته باشند به نظرم این کار برابر با نوعی تبختر در نگارش است، یعنی دقیقا کاری که نویسنده ادای مخالفت با آن را در سطح اجتماعی درمی‌آورد.

دو شخصیت اصلی داستان، زن سرایدار مسنی که وانمود می کند نادان است تا در خلوت خود از خواندن کتابها لذت ببرد و دختربچه دوازده ساله باهوشی از ساکنان ثروتمند ساختمان که به پوچی رسیده و قصد خودکشی دارد تحت تاثیر علاقه یکی از ساکنان جدید، پیر فرزانه ژاپنی، با هم دوست می شوند و این دوستی هر دوی آنها را تغییر می دهد. نویسنده دانش آموخته فلسفه است و داستان فرصتی است تا حرفهای فلسفی اش درباره معنای زندگی و روابط اجتماعی طبقاتی را از زبان دو راوی کتاب با طول و تفصیل بیجا بیان کند، یک سوم اول کتاب کند و کشدار و شبیه مطالب وبلاگی فلسفی است. اگر سخنوری درباره ادبیات روسیه و بحث های فلسفی را از کتاب برداریم یک خط داستانی ضعیف باقی می ماند که فقط به خاطر پایان معقول کتاب ارزش توجه دارد. کلا مطالعه این کتاب با هدف سرگرمی و لذت بردن از داستان پردازی مناسب نیست. اگر کنجکاو و علاقمندید و می توانید با ترجمه ناخوب کنار بیایید، به عنوان یکجور سخنوری پر آب و تاب فلسفی و نقد ادبی بخوانیدش. امتیاز من 2.5 از 5

کتاب ظرافت جوجه تیغی خوندش یکم طولانی شد به خاطر ترجمه اش من زیاد نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم دنبال ترجمه دیگه ایی بودم ولی متاسفانه پیدا نکردم ولی درکل کتاب خوبی بود

لطفا این کتاب رو به بی نهایت اضافه کنید.

بی نظیر بود😍😍 مارو با بخش فراموش شده ای به نام سادگی آشنا می‌کنه🤩🤩 یک همیشه در هرگز

واقعا عالیه. خیلی گیراس و نکات اخلاقی خوبی داره. براستی که لذت بردم از خواندنش. سپاس نویسنده و مترجم و تیم طاقچه.

شاید اگر ترجمه ای روان تر داشت بهتر بود .ممکن است خود نویسنده هم مغلق و دشوار نوشته باشد.آن‌طور که می‌گفتند، نیست. اما خب دارم می خوانمش هنوز.

در کتاب ظرافت جوجه‌‌تیغی، ما در مرکز پاریس هستیم. در آپارتمانی زیبا که محل زندگی خانواده‌ای مرفه است. رنه، سرایدار این آپارتمان، شاهد زندگی مجلل اما توخالی کارفرمایان خود است. او به لحاظ ظاهری با همه‌ی کلیشه‌های یک سرایدار مطابقت دارد: چاق است، دل آدم را به درد می‌آورد و معتاد تماشای تلویزیون است. رنه بی‌آن‌که کارفرمایانش بدانند فردی باسواد و خودآموخته است؛ هنر، فلسفه و موسیقی می‌داند و شیفته‌ی فرهنگ ژاپنی است. او با شوخ‌طبعی و هوش زندگی ساکنان ساختمان راکه هرکدام به نوبه‌ی خود ندرتا متوجه وجود او هستند بررسی می‌کند.شخصیت دیگر کتاب ظرافت جوجه‌تیغی پالوما، نابغه‌ی دوازده‌ساله است. او دختر یکی از نمایندگان مجلس است؛ کودکی بااستعداد و صریح که تصمیم دارد در شانزدهم ماه ژوئن ، سیزدهمین سالگرد تولدش، به زندگی خود پایان دهد. تا آن زمان او همان‌گونه که از او انتظار می‌رود رفتار می‌کند: مثل یک نوجوان معمولی، دانش‌آموزی خوب اما نه برجسته، و دختری مطیع و سرسخت. پالوما و رنه هردو استعدادها و ویژگی‌های خود را از جهانی که به نظرشان از قدردانی از آن‌ها عاجز است، پنهان می‌کنند تا آنکه مرد متمول ژاپنی به نام اوزو، وارد ساختمان می‌شود. اوزو تنها کسی است که می‌تواند اعتماد پالوما را جلب کند و از راز سربه‌مهر رنه پرده بردارد. ظرافت جوجه‌تیغی رمانی است تکان‌دهنده، خنده‌دار و موفق که پیروزی‌های آرام و نامرئی میان ما را می‌ستاید. زیبایی کتاب ظرافت جوجه‌تیغی به حقیقت پنهان در آن است: اینکه همه‌ی ما لایق عشق هستیم، عشقی که اگر خود باور کنیم که شایسته‌ی آنیم، مطمئنا به ما داده خواهد شد. اگر هنردوست، متفکر، یا در طلب چیزی بیشتر هستید، اگر زیبایی‌شناس، رویاپرداز یا جستجوگر هستید، رمان ظرافت جوجه‌تیغی را بخوانید. این کتاب اشکتان را در می‌آورد، به گریه‌تان می‌اندازد و می توان گفت اثری است خوش‌ساخت، خوش‌عشق و خوش‌نوشت که مطالعه‌ی آن لذت‌بخش خواهد بود.🙂🦋

تا صفحه ۱۰۰ بیشتر نخوندم واسه من خیلی سخت و سنگین بود ☹ چطور همه اینقدر تعریفش رو میکنن؟

یک کتاب فوق‌العاده :)))

اوایل کتاب خوندنش سخته و محتوا سنگین و فلسفی.از اواسط ش دیگه میخواین تموم نشه و جذاب میشه.و بعد پایانی غیرمنتظره.

در معرفی کتاب میتونم بگم رگه هایی از سیندرلا و ناطوردشت در آن جریان دارند. دو داستان موازی و همزمان دربارهٔ دو خانم از دو نسل متفاوت که یکی از آنها (رنه) متعلق به طبقات پایین و دیگری (پالوما) متعلق به طبقات بالای یک ساختمان مسکونی هستند. نقش سیندرلای داستان رو رنه بازی میکند، خانم سرایدار مسن این ساختمان مسکونی با ساکنان ثروتمند، که مثل سیندرلا زندگی سخت و پرمشقتی دارد اما بیخبر از آنکه شاهزادهٔ مرموز داستان که تمامی ساکنین مجتمع خواهان آشنایی با او هستند، به او علاقه مند میشود. در این داستان سیندرلایی، رابط بین خانم رنه و شاهزاده، لنگ کفش جاماندهٔ رنه نیست بلکه آنچه باعث میشود این دو همدیگر را پیدا کنند علاقهٔ مشترک هر دو به ادبیات است (مخصوصا رمان آنا کارنینا). از این جهت این داستانو دوست داشتم، اینکه افکار و شخصیت یک خانم را مهمتر از جذابیتهای ظاهریش معرفی کرد. رنه یک خانم سن بالا، با وزن زیاد و به گفتهٔ خودش نازیباست اما زنی باهوش ولی گوشه گیر است که برخلاف تصویر جاافتاده از سرایداران، به خواندن کتابهای ادبی و فلسفی و موضوعات دیگر و تفکر دربارهٔ پدیده های مختلف علاقه دارد و همین ویژگی باعث جذب شاهزاده به سمت او میشود. نقش هولدن کالفید داستان ناطور دشت را، پالوما بازی میکند. دختر نوجوانی که فرزند یکی از خانواده های ثروتمند ساکن در ساختمان است. پالوما هم مانند رنه باهوش و اهل مطالعه است. پالوما از جامعه ای که در آن زندگی میکند، از آدمهای متظاهری (مثل خانواده اش) که تمایل دارند ثروت و دانسته های خود را به رخ دیگران بکشند، و آنچه بر زبان می آورند با آنچه در عمل انجام میدهند تناسبی ندارد خسته شده و زبان به شکایت میگشاید. درست مثل هولدن کالفیلد در ناطور دشت و یا مثل هانس در کتاب عقاید یک دلقک. راستش درسته که این دو تا کتاب مشهوری در حوزهٔ ادبیات هستند و نویسندگان آنها هم آثار گرانبهایی خلق کرده اند، ولی من از آدمایی مثل هولدن و هانس یا بهتر بگم آدمای پولداری که مدام درحال شکایت از وضع جامعه و انتقاد از ریاکاری و دورویی افراد دیگر هستند، خوشم نمیاد. نظر شخصیم اینه که بین این آدمها که تلاشی برای بهتر شدن جامعه یا آگاه کردن مردم برای تغییر دیدگاه خود انجام نمیدهند و اونایی که ازشون انتقاد میکنند تفاوتی نیست. نمیدونم اما بنظرم یکجور اگوئیسم و خودبزرگ بینی در این داستانهاست. دو آدم از خانواده های ثروتمند که ناگهان متوجه ابتذال نسل بشر و تمدن انسانی شده و سر به عصیانگری و حرکت بر خلاف هنجارهای دیکته شدهٔ جامعه زده و اگرچه تصمیم به آغاز زندگی جدا از خانواده های ثروتمند ولی متظاهر خود میگیرند اما درواقع توان دل کندن از حمایت مالی خانواده های خود را ندارند. داستان پالوما هم در چنین فضایی روایت میشود. تفاوت پالوما و رنه این است که پالوما ازنظر مالی مشکلی ندارد ولی مدام روی نقاط تاریک زندگی تمرکز کرده اما رنه با آنکه تنگدستی مهمترین ویژگی است که با آن توصیف میشود اما نقاط روشن زندگی را میبیند. در پایان داستان پالوما متوجه اشتباه بودن افکار خود میشود، جایی که اعلام میکند:«رنج میکشیدم بی آنکه دردی در میان باشد و درنتیجه، تمام طرحهای کوچک من نوعی تفنن نوجوانی بود که هیچگونه مسئله ای نداشت. عقلگرایی دختر کوچولوی پولداری که میخواست جلب توجه کند» و این مسئله باعث میشود که نگاه پالومایی را بر نگاه هولدنی ترجیح دهم. با این حال شخصیت پردازی پالوما چندان خالی از اشکال نیست. در پردازش این شخصیت کمی زیاده روی شده، دختر نوجوانی که چنان عقل کل است که میتواند حتی بزرگسالانی که تجربه و سواد بیشتری از او دارند را هم زمینگیر کند. اما فارغ از این نقص قابل چشم پوشی و در کل، ظرافت جوجه تیغی کتاب شیرین و دلنشینی است. داستان هیجان انگیزی ندارد اما نویسنده طوری از پس خلق افکار و زندگی روزمرهٔ آدمهای داستان برآمده است که خواندنش مخاطب را به دنبال خود میکشاند. در کنار همهٔ اینها ترجمهٔ آقای کلانتریان واقعا خوب از آب درآمده و به جذابیت کتاب کمک کرده است.

اول کتاب یکم سخت هست فهم اینکه چی داره میگه و روند داستان بعد از ۳۰ درصد کتاب دستتون میاد ولی واقعا ارزش خوندن رو داره، اینکه نتونی آخر داستان رو حدس بزنی و از جذابیت کتاب نتونی بزاریش زمین و غرق بشی تو داستان به نظرم یه امتیاز مثبت برا اون کتابه که این کتاب داشت و واقعا ارزش خوندن این کتاب رو چند برابر میکرد :) بخونید، از دستش ندید من دوسش داشتم

ترجمه میتونست بهتر باشه

ترجمه واقعا افتضاحه

کتابی معروف و البته نه چندان خوشخوان(خصوصا در ابتدا).من کتاب را دوست داشتم اما احتمالا باز هم باید بخوانمش.به نظر من دغدغه اصلی کتاب متفاوت دیدن و البته عمیق تر دیدن بود در وانفسا جمعیت کلانی که سطحی و ظاهر بین هستند.

کتاب ظرافت جوجه تیغی : بعضی کتاب ها مثل یک باران بهاری است که ناگهان تند می شود و به همان سرعت تمام ، یعنی به یکباره بر سر زبان‌ می آیند و بعد از مدت کوتاهی از تب و تاب می افتند. ظرافت جوجه تیغی برای من از همین کتاب ها بود. آنقدر در موردش شنیده بودم که برای خواندنش به دنبال فرصتی بودم و با یک گروه همخوانی شروع کردم. ظرافت جوجه تیغی کتابی است که ماجرای زندگی روزمره چند شخصیت در یک ساختمان را بیان می کند با چند راوی که خواننده با تمرکز بر صحبت هایی که هر راوی دارد باید متوجه بشود حالا کدام یک از شخصیت ها در حال صحبت هستند که گاهی در اوایل کتاب کمی گیج کننده است اما اگر صبور باشید رفته رفته داستان روان می شود و سرعت میگیرد که ای کاش از اول به همین روانی بود . شخصیت ها هر کدام به درستی در جای خود قرار گرفته بودند و یکی از نکات مثبت این داستان تضاد شخصیت ها در کنار هم بود که با وجود تفاوت ها چه از نظر سن و‌چه از نظر طبقات اجتماعی با صلح و سازگاری در کنار هم بودند و این نکته ی حائز اهمیتی بود . شخصیت محبوب من در این کتاب پالوما بود که با وجود سن کم پختگی و نگاه درست و عمیقی به زندگی داشت که در طی داستان رشد پیدا کرد. کتاب من از نشر کند و کاو ( مترجم مرتضی کلانتری ) بود که از نظر ترجمه کمی ضعیف بود که این نکته در کشش و‌جذابیت داستان خیلی تاثیر دارد شاید ترجمه های بهتر و روان تر و بدون ابهام داستان را از اول جذاب تر نشان دهد. به طور کل این کتاب برای خواندن داستانی نسبتا ساده که در لا به لای آن چاشنی فلسفی گنجانده شده است مناسب است و در انتها با یک گره گشایی خوب و متفاوت تمام میشود. ____________ پ.ن: این کتاب من رو به یاد جز ازکل انداخت که چند جمله ی فلسفی خوب رو در دل یک داستان جا داده بود که میتونست مختصر تر باشه. به طور کل جزو لیست پیشنهادی من به بقیه نیست.

بسیار لذت بخش و روح نواز است. آهسته، آهسته شما را درگیر خودش می کند و تا انتها می برد.ترجمه هم مقبول و پسندیده است.

کتابی زیبا با دو راوی که یکی رنه به عنوان سرایدار ساختمان و دیگری پالومای کوچک که قصد خودکشی دارد داستان حول اتفاقاتی که در ساختمان می‌گذرد و ذهنیتی که دو راوی نسبت به زندگی دارند می چرخد و دوستی مهربان به نام مانولا که به نوعی نشانه ای از حس خوب زندگی کردن هست و در ادامه یک مرد ژاپنی وارد داستان می‌شود که به خاطر نکات مشترکی که در رنه و خود میبیند از بین همسایگان تمایل به برقراری ارتباط و ادامه آن دارد ...

کتاب خیلی قشنگیه اولش شاید کسل کننده باشه ولی هر چی جلوتر میره جذاب تر میشه🙏🏾🙏🏾

بنظرم همین که این کتاب در برنامه کتاب باز سروش صحت و توسط دکتر شکوری برای مطالعه پیشنهاد شد انگیزه لازم رو برای خوندنش ایجاد کرده. داستان از زبان دو راوی نقل میشد، به شخصه دنیای پالوما رو بیشتر دوست داشتم. کتاب نسبتا جذابی بود پر ار جملاتی که ذهنت رو به پویش وا میداشت، هر چند ترجیح میدم با ترجمه بهتری، دوباره بخونمش.

به نظرم میتونست کتاب خوبی باشه ولی اصلا روان و قابل فهم ترجمه نشده.

متاسفانه کتاب را نمی‌توان دنبال کرد. بسیار سخت و نا منسجم نوشته یا ترجمه شده.

خیلی خوب بود

عالی بود...چقدر بهم خوش گذشت با این کتاب 😍😍😍👍🏼

جذاب بود

شماره 63 : یک رمان فرانسوی با تم فلسفی که اوایل کتاب چند بار‌ میخواستم بذارمش کنار...، ولی صبر کردم و هرچی رفت جلو هی بهتر و جذاب تر شد. الان که تموم شده میگم واقعا خوب بود! اوایل کتاب در مورد هرچیزی دو ساعت بحث فلسفی میکنه (مثلا باز و بسته شدن در) جوری که هی داستان از دستتون در میره ولی هرچی میره جلو خوندنش راحت تر میشه.

هیچ محتوای خاصی ندارد فقط شاخ و برگ

کتاب خیلی خوبی بود توصیه میشود که بخونین .

کتابی که با پرداختن به مفاهیم فلسفی از جذابیت خوبی هم برخورداره و رنه و پالوما شخصیت های جذاب داستان که دوست داشتنی هستن

یکی از کتابهای خوبی که خوندم👌

کتاب فوق العاده ایه داستان پردازیش فوق العاده است، فلسفه کنار جریان زندگی و پایان عجیبش ، کتاب از نظر نثر کمی سنگینه و اینکه مترجم و ویراستار یکم کم لطفی کردن نسبت بهش برای همین سخت تر هم شده ، برای همین به عنوان کتاب های اولیه توصیه نمیکنم

کتابی با بن مایه فلسفی، عمیق اما دلچسب. کتابی سخت خوان که به مرور آسان میشود! و در مورد زیبایی هاییست که در نگاه اول از چشم ما پنهان اند ، شاید هم می بینیم اما نادیده می گیریم . می دانیم ، اما درک نمی کنیم . طنز ظریف کتاب ، در قرار دادن اغراق آمیز شخصیت ها روبروی هم است. در یک طرف شخصیت هایی که از خیلی جوانب مشابه اند اما پیوند و ارتباطی با هم ندارند و در طرف دیگر شخصیت های اصلی که از بسیاری جوانب با هم متفاوت اند اما عاملی قوی آن ها را به هم پیوند می دهد . ارزش گذاردن به چیزهایی که واقعا ارزشمندند.

این کتاب سبک خاص و طرفداران مخصوص به خودش را دارد . حدود ۱۰۰ صفحه ی اول کاملا کسل کننده و گنگ است اما به بعد بهتون قول میدم بعد از آمدن اقای ازو به ساختمان دلتان نمیخواهد کتاب رو رها کنید در ضمن پایان شوکه کننده ، غیر منتظره و غمگینی داشت کلی لذت بردم از خواندنش

این کتاب فوق العاده شیرین بود. خوندنش حس آرامش بهم میداد. هرگز طعم شیرین این کتاب رو فراموش نمیکنم. کتاب طنز ریزی داره که خوندنش رو لذت بخش تر میکنه

سلام من واقعا از کتاب خوشم نمیومد یعنی اصن روان نیست وقتی میخونم نمیتوانم تصویر برداری کنم تو ذهنم داستان ها یک‌جوذ ناهماهنگی کنار هم آمد انگار هیچ ربطی بهم ندارن

میشه صوتی کنید

بسیار لذت بردم از خواندن کتاب و بخصوص قلم هنرمندانه و فلسفی خانم باربری... داستان کتاب شایسته خواندن دقیق خواندن است. حتما توصیه می‌کنم.

اگه احساس پوچی و ناکافی بودن داری؟ یا احساس میکنی خودتو گم کردی؟ این کتاب بدردتون میخوره. موضوع این کتاب با موضوع فیلم untouchables محصول فرانسه در یک راستا هستند

لطفا در طاقچه بی نهایت قرار بدید

بنظرم یکی از بهترین کتاباییه که تو سالهای اخیر خوندم.روایت سه ادم در ظاهر متفاوت که با علاقه شون به کتاب دور هم جمع عجیبی رو شکل میدن