نظرات کاربران درباره کتاب موش ها و آدم ها

امتیاز: ۴.۵ با اینکه کتاب چیزی حدود ۱۰۰ صفحه بیشتر نیست اما یک تجربه تقریبا کامل رو ارائه میده که هم از لحاظ احساسی غنی هست هم در مورد چندین موضوع مختلف مثل افسردگی(شرایط بد اقتصادی که از ۱۹۲۹ شروع شد) و نامیدی صحبت میکنه. اکثر کاراکتر ها هم خیلی خوب نوشته شدن و میشه سریع باهاشون همراه شد. توصیفات اشتاین‌بک خیلی با جزئیاته. و پایان کتاب هم ارزش خوندنش رو زیاد میکنه. از اونجایی که رمان کوتاهیه به همه پیشنهاد میکنم بخوننش.

«موش‌ها و آدم‌ها» روایت دو رفیق به نام‌های جورج و لنی در ایالت کالیفرنیاست که به دنبال کارند. لنی هیکل درشت، اما هوش کمی داره و رفتارش مثل یک بچه می‌مونه... مدام برای جرج دردسر درست می‌کنه. با همه‌ی اینها جرج همیشه ازش حمایت می‌کنه و از رؤیای «زمین شخصی» براش میگه. لنی هر چه قدر هم که دردسرسازه، اما باعث میشه که جرج تنها نباشه. این کتاب داستان آدم‌های تنهاست. آدم‌هایی که همه به امید آرزوهاشون کار می‌کنن، آرزوهایی که هیچ‌وقت برآورده نمی‌شن. همه دوست دارن روزی برسه که صاحب زمین خودشون باشن، احترام داشته باشن، ارباب خودشون باشن. اما درنهایت امیال و هوس‌ها اجازهٔ تحققش رو نمی‌ده. دلم گرفت از خوندنش. بااینکه کتاب بدی نبود، اما از اون کتاب‌ها نیست که خوندنش رو به کسی توصیه کنم.

(۷-۱۴-[۱۵۷]) این کتاب نشون میده که چگونه استثمار کارگران توسط اقلیتِ ثروتمند جامعه باعث فروپاشی درونی کارگرها میشه و تلاش هاشون برای رسیدن به آرزوهاشون راه به جایی نمیبره و صرفا در حد خواب و خیال باقی میمونه. داستانش یه سری جاها من رو یاد قلعه ی حیوانات انداخت، در کل داستان جذاب و پایان قشنگ و تراژیکی داره.

یکی از بهترین کارهای جان اشتاین بک هست. یک کتاب روانشناسی کوتاه و فوق العاده پر احساس که البته دارای محتوا و معنی ست. در این کتاب به سختی می تونیم کاراکترها رو بر اساس خوب یا بد بودن قضاوت کنیم. داستان پایانی بسیار غافلگیرانه و تاثیرگذار داشت‌. ترجمه کتاب سلیس و روان بود‌. حتما بخونید‌. و ازش لذت ببرید.

بسیار جذاب بود و خیلی زود خوندمش تنهایی آدم ها رو به تصویر میکشه و آرزو های متفاوتی که دارن اون هم بر اساس کمبود هایی که در زندگیشون وجود داره در کل عالی نوشته شده

داستان کوتاه و قشنگی بود غرق در داستان لنی و جورج و.....شدم و پایان غیر منتظره ای داشت

سلام دوستان. جان اشتاین بک ،نویسنده امریکایی که زمانی کارگر ،متصدی داروخانه و...بوده بی اندازه با قشر کارگر و بی کار و اواره حس نزدیکی داره،منظورم اینه که همدردی میکنه. اگر با قلمش در خوشه های خشم اشنایی دارید مطئنا از این کتاب هم راضی خواهید بود. داستان درباره دو دوست همراه ، با علایق و ظاهر متفاوته که در هر ناامیدی از حیث پیدا کردن کار،جای خواب،یه فرد به فکر ، یه امید کوچک و....باعث امیدوادی هم هستند . من از این طرز نوشتن خیلی خوشم میاد ، حس و فعل هایی که اشتاین بک داره و این همه با این قشر ابراز همدردی میکنه واقعا زیباست و اموزنده. امیدوارم لذتشو ببرید. از دستش ندید ولی اول خوشه های خشم رو سعی کنید مطالعه کنید که بیشتر از این کتاب مورد پسند واقع شده و جایزه نوبل داره. وقت بخیر

بسمه یکی از قشنگیای کتاب دو تا شخصیت اصلیشن...جورج و لنی وقتی شروع میکنی کم کم ارتباط گرفتن باهاشون میبینی گاهی با جورج هم دردیو گاهی با لنی؛ انگار هرکدوم از ما یه جورج و یه لنی داریم درونمون... گاهی مواظب لنی درونمونیمو گاهی لنی درونمون چشم دوخته به جورج درنهایتم نمیشه لنی بی آلایش بودو جورج درون به قول خودش "مجبور" میشه نه خودشو...که سیستمو از شر لنی خلاص کنه یکی دیگه از قشنگیاشم ترسیم ماهیت تنهایی ماست که درنهایت این تنهایی با هیچ انسانی پر نمیشه...در نهایت نهایتشم ما کنار انسان ها تنهاییم حتی یه جورجم کنارمون باشه آخرش ما از تنهایی پناه میبریم به غار درونمون.

داستان تنهایی ها و آرزوهایی که فقط در رویا و خیال میتونی بهشون لبخند. بزنی . شرایط مجبورت میکنه گاهی تصمیماتی بگیری که حتی،فکرش رو هم نکرده بودی خیلی تلخ بود اما داستان پردازی و توصیفات و فراز و فرودها عالی بود

عالی و خوندنی

قبل این که بخونم از روی اسمش‌ یه داستان جذاب تو ذهنم ساختم‌ اما اصلا ربط زیادی به موش ها نداشت حتی به ادم ها داستان جذابی هم نبود.

اولین کاری بود که از اشتاین بک خوندم و جذب توصیفات زیباش شدم. علاقه‌مندم کرد بقیه کارهاش رو هم بخونم.

کتاب خوبی بود آخرش غیر قابل پیش بینی بود واینکه وقتی ۲ نفر ۲ جور کاملا متفاوت برای زندگی برنامه دارن نمیشه تا همیشه با هم باشن بلاخره یکی خسته میشه ...

به قدرت آثار دیگر جان استاین نبود ولی توصیف جالبی بود از انسان هایی که غرق در تمایلات غریزی هستند. از آرزو های بی غل و غش کودکانه از عقده هایی که به نفرت تبدیل می شوند و ...

شاهکاره با یه پایان فوق العاده

میدونین با اون قسمتی که رویاشونو توی اون اتاق عملی شده میدیدن اشک ریختم... حسشون امید بود رسیدن به رویایی که هیچوقت فکر عملی شدن به مغزشون خطور نمیکرد... دوسش داشتم 🍃

خوب بود

واقعا چیز زیادی دستگیرم نشد. داستانهای دیگر جان اشتاین بک رو بیشتر دوست داشتم. دو نفر که مکمل هم بودند,یکی منطقی و دیگری احساسی, و ادامه ی داستان.........

نمیدونم چرا بعضی کتابها انقدر معروف شدن ؟!🤔

داستانی کوتاه و جالبی بود و پر از مفهموم🙃