نظرات کاربران درباره کتاب قهوه استانبول نیکو می سوزد

مجموعه جالبی است از روایات مسافران ایرانی در سفر به استانبول و از آنچه در شهر دیده‌اند و انجام داده‌اند. وقایع کتاب از حدود 150 الی 200 سال پیش روایت شده‌اند. مسیر سفر معمولاً از طرف روسیه و از تفلیس با کشتی به سمت استانبول بوده است. خاطرات ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه ازساختمان ها و تشریفات دربار سلاطین عثمانی نیز در کتاب آمده. با توجه به پیچیدگی متن دوره قاجار، خواندن یکدفعه کلّ کتاب ممکن است خسته کننده باشد. بنظرم بهترین سفرنامه ی کتاب را میزا محمود خان با عنوان "پری پیکر پری سان منش" نوشته.

خوب بود مخصوصا روایت "از وحشی گری بیرون" نوشته حاج سیاح

کتاب کتاب خوبی است و جمله های با نمکی دارد،ولی کسی که مکث در هنگام خواندن،برایش ناخوشایند است، یک مقدار سنگین است. ولی با این همه خواندن اینکتاب غنیمتی است.

کتاب شامل توصیفات وتفاسیر سیاحان، حاجیان، صاحب منصبان ایران دوره قاجار از سفر به شهر استانبول دوره عثمانی و آداب و رسوم مردم آن می باشد. دید خوبی از اوضاع سیاسی ، فرهنگی و اجتماعی آن زمان امپراتوری عثمانی _ خصوصا شهراستانبول_ به خواننده می دهد. تفاوت فرهنگی و آداب و رسوم ایرانی های مسافر با کشور میزبان نیز در سفرنامه های آنها مشهود است. هدف سفر هر یک از سفرنامه نویسان با دیگری متفاوت است و از دیدگاه خود جغرافیای فرهنگی ، اجتماعی و سیاسی استانبول را به قلم ترسیم کرده اند. هدف و دغدغه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و... ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه از سفر به اروپا، استانبول و ... ؛ نیز در سفرنامه های آنها جای تامل و چه بسا تأسف دارد. به گونه‌ای که سطح دغدغه شاهان قاجار با مسافر معمولی هم دوره خود نه تنها فرقی نمی کند که بسی نازلتر و منفعت طلبانه تر نیز می باشد.