نظرات کاربران درباره کتاب قلعه‌ی حیوانات

کتابی ک هر ایرانی میتونه باهاش همزادپنداری کنه. وقایع داستان مث مرور خاطرات میمونه براشون

با وجود اینکه خیلی سال پیش این کتاب رو خوندم اما هنوز داستانش یادم مونده و به نظرم جز کتاب هایی هست که حتما باید خونده بشه. این کتاب واقعیت انقلاب ها رو به خوبی نشون میده و این حقیقت تلخ که خود انقلابی ها کم کم به کسانی که علیه اونها انقلاب کردند شبیه میشوند رو روایت میکنه. این داستان یا بهتر است بگم این واقعیت روایت شده به قدری برای من تلخ هستش که اصلا دلم نمیخواد یک بار دیگه کتاب رو بخونم ولی شاید همین نشان دهنده نبوغ نویسنده باشه. در مجموع اگه کسی کتاب رو نخونده واجب هست که براش وقت بذاره و حتما مطالعه کنه.

درسته جورج اورول این کتاب رو برای به سخره گرفتن حکومت جماهیر شوروی نوشته اما مصداق بارز اون رو در خیلی از جوامع امروزی از جمله کشور خودمون هم شاهد هستیم. من مطالعه این کتاب رو به همه ازادی خواهان جهان توصیه میکنم.

آمارو ارقام اسکوییلر مرا یاد یکی از مسئولین انداخت

الان تمومش کردم دقیقا شرح گندابیه ک توش هستیم

بسیار کتاب تلخیه ...به احترام تمام انقلاب کنندگان نگون بخت جهان سکوت میکنم چه تلاش بی ارزشی !

من این کتاب رو به شدت دوس دارم چرا که در طی یک سفر ۳ساعته کل کتاب رو با، حالِ خوب مطالعه کردم چه نثر روانی! چه محتوای زیبایی! فقط جالب اینجاست که تاریخ در حال تکرارِ هرکسی باید بعد خوندن این کتاب از خودش بپرسه آیا اگر من هم روزی رهبر جامعه ای هرچند کوچیک بودم باز هم آدم درست و با شرافتی میموندم؟یا قدرت برای هرکسی میتونه فساد آور باشه؟ بپرسید از خودتون☕

بسمه وقتی کتابی در زمره کتب "باید خواند" قرار میگیرد، ناگاه دو دسته خواننده پیدا میشود، افرادی که از عوام پسند فراری ان و دسته ای که به شدت محبوب و حتی محدود به این دسته از کتاب هان. من جزو دسته اول بودم و این کتاب از کتاب هایی بود که ناخودآگاه ازش دوری میکردم. و حالا نظر من راجع به کتاب: "لطفا بخوانید". این کتاب و کتب دیگه ای از آقای اوورل چون ۱۹۸۴، به درون مایه سیاسی معروف اند اما نکته، یا حتی نگاه جالبی که شاید کمتر به اون توجه شده؛ این کتاب داستان خود ماست، تک تک ما، نه صرفا پوزخندی به کمونیسم و... تک تک شخصیت های کتاب میتونن گزینه ای برای بودن ما توی هر لحظه باشن، و در واقع حالت های مختلفی از ما که به دنبال یک تصمیمی میتونیم داشته باشیم. توی نظرها، یکی از نظرها نظرمو جلب کرد و دوبار خوندمش. در نهایت سادگی ولی انگار حرفی برای زدن داشت. با این محتوا که " تا اتفاق سیاسی بعدی توی کتابخونتون این رو داشته باشین". یکی از بایدهای خواندن کتب تاریخی، بر اساس این جمله از ارسطو که توی کتابی از آقای دورانت آورده شده که " همه چیز بارها و بارها کشف شده و از یاد رفته. در واقع پیشرفت یک توهم است و دست آوردهای انسان مثل تلنگرهای مداوم در سطح دریاست که در عمق آن همه چیز مسکون و دست نخورده است". ما فکر میکنیم هیتلر یک فاجعه بود، اما مطمئنا هرکس توی زمان خودش یک هیتلر داره که رو به رو یا کنارش قرار بگیره. ما فکر میکنیم نسبت به افرادی که ۱۰۰ سال پیش زندگی میکردن خیلی آگاه تریم و برامون مسخرست که چطور خام طرز فکرهایی چون کمونیسم میشدن، اما آیا واقعا ما به زمان خودمون چی، آگاهیم؟

باکسرنباشیم 😥

کتاب خیلی ارزشمندی هست . اما زمانی می تونه مفید واقع بشه که خواننده کلیاتی از مارکسیسم و کمونیسم داشته باشه و بتونه سیستم های فردی رو از جمعی تفکیک بکنه و یکم هم از تاریخ انقلاب بلشویک ها آگاه باشه . در این صورت خوندن کتاب توصیه میشه . نکته دیگر این که تو این کتاب هر یک از حیوانات نماد برخی از شخصیت های بزرگ علمی و سیاسی هستند . بنابراین بعد از خوندن این کتاب حتما به اینترنت برای بررسی نمادها مراجعه کنین ( نه قبل مطالعه ) . نکته جالب و جذابی که ممکنه هنگام مطالعه این کتاب شما رو به فکر فرو ببره شباهت بسیار نزدیک مندرجات و نمادهای کتاب با وقایع سیاسی ایران بعد از انقلاب ۵۷ هست که می تونه محرک خواننده باشه برای مطالعات تاریخی بیش‌تر در زمینه سوسیالیسم ، کمونیسم و مارکسیسم در شوروی سابق ، بررسی اندیشه مارکسیست های مسلمان قبل از انقلاب و خیلی چیزای دیگه . یکی از جملاتی که در کتاب ممکنه عمیق شما را به خود جذب کند این است : “ همه حیوانات با هم مساوی اند با برخی مساوی ترند “

و قلعه حیوانات؛نمادین ترین کتابی که خوندم تا حالا.برای هر کاراکتر می شه قشر یا آدمی رو مثال زد و هر اتفاق توی کتاب یادآور یه اتفاق واقعی. در واقع جرج اُرول قصد داره به زبانی خیلی ساده و داستانی،پیچیده ترین و فاسد کن ترین چیز دنیا «سیاست» رو به معنای کلمه به مخاطب عام معرفی کنه که کار هرکسی نیست و این ارزش قلم جرج خانو می رسونه. خیلی کوتاه در 100 صفحه روی هم و اینقد معنی دار و ملموس. اول می خوام یخورده به هدف و طرز فکر جرج اُرول فکر کنم.اُروِل رسما برای همه انقلاب های اجتماعی نسخه پیچیده و ما در طول تاریخ شاید با تخفیف پایان همه انقلاب ها رو مثل نسخه اُروِل نبینیم،اما اول همه انقلاب های مردمی قطعا شبیه همین نسخه بوده.با شوق و ذوق و فداکاری و سرشار از حس آزادی خواهی.آغاز انقلاب یعنی همون وقتی که با وجود همه تفاوت های فکری و مکتبی فقط به براندازی نظام امپریالیستی شوروی فکر می کنی(جرج ارول با این کتاب انقلاب کمونیستی شوروی رو نشون داده که البته چون موقع جنگ جهانی دوم بوده و ارتباط انگلیس«محل زندگی ارول»با شوروی خیلی خوب بوده چاپ نشد تا اتمام جنگ) در واقع اوایل انقلاب همه اتحاد داشتن ولی کم کم بعد از مرگ نظریه پرداز و کسی که اونا رو متحد کرد برای انقلاب شوروی یعنی لنین (مثل میجر پیر)،سر و کله شاخای دو حزب اون زمان یعنی استالین و تروتسکی(ناپلئون و اسنوبال داستان ما)پیدا می شه. اسنوبال که یه جورایی قربانی انقلاب می شه اما ناپلئون و حیوانات برابر تر، با شستشوی مغزی،چیزی که حیوانات برابر با چشم دیدن رو زیر سوال و درنهایت از یادشون می برن. درکل نویسنده خیلی ملموس تاریخ چندین ساله انقلاب ها رو اومدو تو 100 صفحه تمثیل،خلاصه کرد. بریم سراغ داستانمون.همه حیوونا بلافاصله بعد از انقلاب قوانینی رو خیلی خوشگل و لاکچری و بهشت طور تبیین می کنن که البته به مرور زمان به همون زیبایی و خوشگلی هم تحریف می شه که اصلا انگار خبری نشده و ما همونطور خوبیم. حالا خوبه قوانین عوض هم می شدن بعضی جاها قوانین همونقد خوشگلن و دزدی و فساد و دروغ و.... برای خوک و گوسفندش اَخ و پیفه که بگذریم. جرج هم پرحرفی دوست نداره از صفحات کتابش معلومه. قلعه حیوانات پس از روی کار اومدن ناپلئون( استالین) و حذف و فراری دادن اسنوبال(تروتسکی)، رنگ دیکتاتوریِ انقلابی(از سری واژه های من درآوردی)می گیره.راستش رو بخواید ناپلئون هم فرق چندانی با مثلا موریل و باکسر تا قبل از چشیدن طعم قدرت نداشت بجز اینکه ذاتا باهوش بود اما خب وقتی طعم قدرتو چشید مثل 90 درصد سیاستمدار ها با تموم وجودش بلعید همه چیو و خب ما که بخیل نیستیم نوش جونش اصلا ولی اون دقیقا شد نسخه حیوانی و باهوش و مدعی اقای مانر.اونم یروز از جنس طبقه کارگر بود و انقلاب کرد با سایرین. اولین قدم های دیکتاتوری اش هم جالب بود.مثلا همه می توانند *داوطلبانه* در ساخت آسیاب بادی کمک کنند اما اگر داوطلبانه کمک نکنند جیره غذایی آن ها نصف می شود..... سکوییلر و سگ های تحت تربیت خودش هم نون خورش بودن و اون ری اکشن ها ازشون کاملا طبیعی بود. باکسر نماد طبقه کارگری بود که یروز علیه نظام سرمایه داری انقلاب کرده بودن و وقتی چیزی ریشه ای تغییر نکنه روز از نو روزی از نو. شاید بیشترین گاردم اواسط کتاب به گوسفند های بدون اندیشه و فقط شعار تکرار کن بود اما بعد از حس غلظتشون خیلی وقتا توی خودم راحتتر پذیرفتمش.باکسر هم شعار می داد هرچند غلط اما حداقل عملگرا بود و این موضوع اون رو از گوسفندا تمییز می ده. جملات پایانی داستان خیلی قابل درک بودن:«حیوانات دیگر خوک ها را از آدم ها و ادم ها را از خوک ها تشخیص نمی دادند» «آن ها نمی دانند از خوک ها بهراسند یا از آدم ها؟؟» (باتوجه به تغییری که از انقلاب شوروی انتظار می رفت برای بهتر شدن وضع کارگرا و ایجاد عدالت) اما جرج جون به همینا بسنده نکرد و در نهایت زهر خودش رو مستقیم تر ریخت و زیر لب گفت:(اصلا گور بابای داستان و حیوون بذار بگم چیزی که اینجام مونده رو راحت شم،اصلا چرا اینقد طولانی شد، 100 صفحههه، از نون خوردن افتادیم) و ما از زبان آقای کنیگتون خطاب به ناپلئون می شنویم:اگر شما دردسر حیوانات طبقه پایین را دارید ما هم درگیر دردسر مردم طبقه پایین هستیم»و تق.تمام. در نهایت؛هیچکس اصلا دوست ندارد از خودی ها بخورد.حیوانات اگر از مانر می خوردند در حالیکه او انسان بود و وعده ی زندگی با کیفیت بهشت فول HD نمی داد مشکلات را هضم می کردند اما وقتی از ناپلئونِ حیوان،که روزی با خودشان کار می کرد و با دشمن می جنگید خوردند،علاوه بر خشم،شرمسار هم بودند و این یعنی شکست. اگر بخواهم برنده ای را از بین حیوانات برابر نام ببرم او بنجامین است.او همچنان اعتقاد داشت شرایط ما همیشه یکسان است بدبختی و خوشبختی همانگونه که بوده همیشه هست و خر 40 سال عمر می کند. کاری به درست و غلطی عقایدش ندارم اما حداقل تکلیفش با همه مشخص بود و کار می کرد اما داوطلبانه هیچوقت نه. خلاصه خر بودن هم عالمی دارد. یکی از مفاهیم جالب داستان معنی واژگانی بود که کم کم تغییر کردن برای حیوانات:داوطلبانه،برابری و عدالت،انقلاب و.....خلاصه ما هم حواسمون باشه کلمات رو دارن چطور برامون معنی می کنن و چقد خودمون معنیشون کردیم. در آخر:میانه و انتهای هیچ انقلابی مثل اولش نیست حتی اگر دووم داشته باشه به اون قدرت و عزت و حس و حال نیست و کمتر انقلابی بوده که طبق معنای لغوی کلمه *انقلاب* ، تغییر و دگرگونی ریشه ای در ملت و حکومتش رخ داده باشه. بقیه اش بماند.....جرج هم که دوست نداره طولش بدم و بقیشو خودش گفته :))

‌تا اتفاق سیاسی بعدی فعلا قلعه حیوانات رو بذارید تو کتابخونه...!

خواندن این کتاب واجبه! فوق العاده بیدار کننده است

متاسفانه از این کتاب بیشترین استفاده رو حکومت های دیکتاتوری میبرن( همه حکومت ها) . داستان به شکل جذابی مردم رو از هر حرکتی نا امید کرده . مطمئنا با گذاشتن وقت کافی میشه ماجرا هایی کاملا عکس این رو هم نوشت ( و زیاد هم نوشته شده) حتی ما در فرهنگ خودمون واقعیش رو هم داریم یعنی عاشورا ! بله همه حکومت ها به این سمت میرن ولی اوضاع وقتی بدتر میشه که مردم مثل این داستان حالت منفعل و نا امید بگیرن . مهم نیست انقلاب بده یا بد نیست مهم اینه تا وقتی ترس از انقلاب باشه حکومت ها بهتر کار میکنن ! حاکمان آمریکا چرا به مردم اهمیت میدن؟ چون از رسانه میترسن! فکر میکنم خوب باشه به این هم فکر کنیم چرا این داستان اینقدر مشهور شده .

برای اکثر شخصیت های این کتاب میشه از دوران ما مصداق اورد.و این شبیه بودن باعث میشه کتاب برات حکم یه آشنا رو داشته باشه که راحت تر میشه حرفاش رو خوند

هر ایرانی با خوندن این کتاب خیلی مسائل براش تداعی میشه

این کتاب رو باید منقضی کنن باید کتاب جدید بنویسن بجاش نمونش حال روز ما

در قالب پروپاگاندای بلوک غرب بر ضد بلوک شرق بوده امثال این کتاب در جهت دهی افکار و جنگ روانی غرب علیه شرق نقش خوبی رو نمایش گذاشتند

اگر می خواهید کسی را بشناسید به او قدرت دهید...

در قلعه حیوانات "جورج اورول" توانسته بصورت نمادین تمام واقعیات یک حکومت مستکبر رو مطرح کند وبه حکومت به عنوان اشخاصی که با گذشت زمان اصول اصلی رو فراموش کردن توجه شده ظلم و ستم آشکار و دور زدن قانون (در طبقه بالا) و در مقابل آن عدم آزادی بیان و حق اعتراض (در طبقه پایین) رو بیان کرده که مصداق خیلی از حکومت هاست حقیقتا تاریخ تکرار میشه در آخر این جمله از کتاب خیلی برام جالب بود "همه برابرند اما برخی برابرترند!!"