نظرات کاربران درباره کتاب ببر سفید

(کتاب را با ترجمه‌ی دیگری خواندم ) کتاب را با ذهنیت این که یک طنز تلخ است ،شروع کردم اما ته دلم منتظر یک اتفاق شاد ،مثل تمام فیلم های هندی بودم که با وجود فقر زیاد باز هم از رقصیدن دست نمی‌کشند ،اما هر چی بیشتر پیش می‌رفتم کتاب بیشتر تلخ می‌شد. "ببر سفید" نوشته‌ی "آراویند آدیگا" ،داستان پسری به نام بالرام حلوایی است، او در این کتاب تعریف می‌کند که چگونه از یک روستای عقب افتاده در کثیف ترین منطقه‌ی هند از طریق فساد و جنایت به بالاترین ثروت دست پیدا می‌کند به قول معروف از رعیتی به اربابی می‌رسد. "آدیگا" در این کتاب چهره‌ی واقعی هند را به تصویر می‌کشد، از مردم و فرهنگ هند،تبعیض، فقر ،فساد حاکم بر کشور هند و سیاست و پلیس های فاسدِ هند صحبت می کند.او به زیبایی از مردمی که ظلمت و سرنوشت خود را پذیرفته اند نقد می‌کند. کتاب با نامه نگاری بالرام به نخست وزیر چین شروع می‌شود، اوایل ارتباط گرفتن با کتاب سخت بود اما با گذشت ۵۰ صفحه، داستان به قدری جذاب می‌شود که کنار گذاشتنش آن دشوار می‌شود. شخصیت اصلی داستان بالرام حلوایی شخصیت پیچیده‌ای دارد او در قالب یک فیلسوف_ خدمتکار_کارآفرین_قاتل نقش آفرینی می‌کند.گاهی از هوش و ذکاوتش او را تحسین می‌کنید گاهی از شدت ناعقلی‌هایش دندان هایتان را روی هم فشار می‌دهید. او داستان زندگی خود را در هفت روز از طریق نامه تعریف می‌کند. فضاسازی داستان به قدری خوب است که خودتان را در کنار بالرام در جای‌جای کتاب تصور می‌کنید . وقتی کتاب را شروع کردم هرگز فکر نمی‌کردم کتابِ محبوبِ من بشود.اگر دوست دارید کتابی با طنز سیاه بخوانید که از چهره‌ی واقعی هند بگوید،"ببر سفید"را از دست ندهید.

بنظرم جای تأسف داره کار به این خوبی کمتر بین کتابخوان ها شناخته شده، خیلی بی پرده نشون میده داشتن و نداشتن پول از آدما چی میسازه اطلاعات زیادی هم از واقعیت جامعه هند به خواننده میده

کتاب در مورد نوکری باهوش است که از نادیده گرفته شدن نیازهای ابتدایی طبقه خودش خسته شده . و برای فرار از این موقعیت هیچ چاره ای به جز دزدی و قتل و ... نمی بیند.طنز سیاهی دارد و بسیار روان و خواندنی است.البته برعکس انچه همیشه از پذیرش و صبر هندیهای فقیر گفته می شود این کتاب به خشم خفته در لایه های پایین اچتماع و فساد موجود دراحزاب و حاکمیت می پردازد.

کتاب خیلی قشنگی بود. به نظرم موضوع نوشته های هندی خیلی به مشکلات کشور ما نزدیک هست و بخاطر همین ملموس تر و قابل درک تر هستتد. البته کتاب خیلی روان بود و خواننده رو خیلی خوب با خودش همراه میکرد.

یک کتاب فوق العاده عالی درباره شرایط زندگی یک نوجوان که او را به سوی بزرگترین خلافکار هند شدن،هدایت میکنه.بسیار خواندنی و قابل تامله.

یه داستان جذاب که دربطنش اوضاع اجتماعی وسیاسی هند روتوضیح میده و استعاره ای از استعمار هند وقیام مردمش هست.همه به دنبال کتاب هایی میگردیم که خیلی معروف هستن درحالیکه باخوندنشون چیزخاصی عایدمون نمیشه داستان های جذابی هم ندارن،اماکتاب های این چنینی فقط به خاطراینکه معروف نیستن موردبی مهری قرارمیگیرن. این کتاب تاثیر فوق العاده ای روی من گذاشت.نظریه قفس خروسش عااالی بود

کتاب روایت زندگی یک انسان از کودکی تا بزرگسالی در هندوستان است. روایتی که خیلی تلخ است و جای تامل دارد. این کتاب تاثیر زیادی روی من گذشت. بارزترین پیامی که از این کتاب توی صورت من خورد این بود که ارزش آزادی یک انسان چقدر است؟ چه بهایی برای آزادی یک انسان گزاف است؟ حالا در جهانی که هیچ انسانی آزاد و به معنای واقعی انسان نیست چطور؟ آن وقت ارزش آزادی یک نفر چقدر است؟ اگر آزادی بتواند مثل مهره‌های دومینو پخش شود و آزادی یک نفر آزادی عده‌ی بیشتری را فراهم کند چطور؟ کتاب مفهوم با ارزش، روایت داستانی جذاب و خواندنی و شخصیت پردازی باورپذیری داشت. شخصیت پردازی کتاب مخصوصا شخصیت پردازی شخصیت اصلی یکی از بخش‌های خیلی ماندگار کتاب است. شخصیتی خاکستری که بالاتر از همه چیز در دنیایی که انسان بودن غیر ممکن است سعی می‌کند انسان باقی بماند. کتاب طنز سیاهی هم دارد که لذت بخش است و در عین حال توی ذوق هم نمی‌زند. روایت داستانی کتاب هم به خودی خود جذاب است و تعلیق خیلی خوبی دارد( با این وجود که از همان ابتدا کتاب رخداد نهایی را برای شما بیان می‌کند، این مورد از جذابیت اتفاق نمی‌کاهد). تنها مشکلی هم که من با ترجمه کتاب داشتم این بود که بعضی از اشعار بیان شده به نظر می‌رسید که اصالتا فارسی بودند اما به جای آوردن اصل شعر از متن ترجمه شده بودند( هر چند در این مورد کاملا مطمئن نیستم). این کتاب دومین کتابی بود که من از ادبیات هندوستان خواندم و شگفت‌زده‌ام کرد. از جهت آشنایی با ادبیات این کشور که احتمالا اکثریت ما کمتر از آن مطالعه کرده‌ایم نیز گزینه بسیار مناسبی است. در نهایت اگر دنبال کتابی می‌گردید که دید شما را به جهان به چالش بکشد و شما را با سوالاتی جدی مواجه کند این کتاب را بخوانید. #چالش_کتابخوانی_۱۴۰۳

کتاب بسیار جالبی بود و ترجمه خوبی داشت. کشش داستانی قوی داشت

در بعضی کشورها اختلاف طبقاتی به حدی زیاده که هیچ راهی برای پیشرفت وجود نداره جز ورود مستقیم به یکی از خانواده های ثروتمند که نویسنده خیلی خوب این اتفاق رو در جامعه ی هند نشون داده. دغدغه ی خانواده های فقیر(بسیار زیاد) کاملا محدود و مربوط به خودشونه، اگر کمکی به یک نفر میشه اون طرف باید عوضش رو به همه ی اعضا فامیل پرداخت کنه. یکی از جذابیتهای این کتاب برای من خبرنگار بودن آدیگا به عنوان نویسنده هست، کتاب به نظر من جنبه ی بررسی اجتماعی زیادی داره، بالرام به نسبت موقعیت های کمی که داشت بهترین تصمیم رو برای خودش گرفت و نشون داد افراد در اون جایگاه بهترین تصمیمشون مثل بمب ساعتی چه جوری جامعه رو تکون میده. خیلی واضح نشون میده ترکیب بی پولی و نداشتن احترام اجتماعی در باطن چه اثرات عمیقی روی افراد میزاره، شاید شنیدن خبرهای وحشتناک از هند برای هر کسی این سوال رو به وجود بیاره که ریشه ی این کارها از کجاست و در کتاب ببر سفید خیلی راحت توضیح میده که این ها رسم های ریشه دار در بین هندیهاست( حتی کشورهای اطراف هم بی بهره نیستند) وهنجارهای یک قشر خاص رو شکل میده. عملا هر کس باید شغل ابا و اجدادیش رو پیش بگیره و جای پیشرفت وجود نداره. شخص اول کتاب از اول نمیخواست کار خلافی انجام بده ولی موقعیتهایی که داشت انقدر محدود بود که در اخر ساده ترین راه و وحشتناکترینش رو انتخاب کرد. در طول کتاب لحن طنزش رو از دست نمیده- میشه یک کمیک مشابه مجله ی گل آقا درآورد- عملا تمام بد بختی هاش رو با خنده بیان میکنه. کارفرماش صاحب کل هویتش میشه و این رو بهش یادآوری میکنه که هر چقدرهم پیشرفت کنه باز هم به جامعه ی جدید تعلقی نداره، جامعه ای که خودش هم ذاتا خلافکاره و مشروعیت نداره. در آخر هم که مسیر جدیدی رو انتخاب میکنه باز هم یکی از فامیلهاشون رو نگه میداره که گذشته رو با ترس بهش نشون میده آینده رو در گرو. کتاب قشنگیه ولی مثل بادبادک باز سراسرش غمه. با فرهنگ بخشی از هند آشنا میشین مثل استخدام آشنایان، تاثیر محل تولد در احترام اجتماعی، باز پرداخت بدهی به شکل های کاملا بدوی. نبض کتاب از دست نمیره ولی انتظار پایان خوش نداشته باشین، اگر از میلیونر زاغه نشین خوشتون میاد اینهم تقریبا به همون صورته. #چالش_کتابخوانی_۱۴۰۳

انتخاب این مخاطب خاص که نویسنده انتخاب کرده برای داستانی که داره توی کتاب تعریف میشه بسیار ایده هوشمندانه‌ای بوده ضمن اینکه تصویری اگرچه تلخ اما بسیار واضح از نوع زندگی و روابط اجتماعی در کشوری به پهناوری هند بدست میده که قابله ستایشه. اگر به هند سفر کرده باشین و از نزدیک برخی از این تصاویر رو دیده باشین بهتر متوجه میشین که استفاده از این لحن برای نشان دادن این تصاویر اصلا آسون نیست. اگرچه یه جاهایی انقدر تصاویر چرکه که ترجیح میدین از خوندنش دست بکشین و یه دوری بزنین یا حتی یه دوشی بگیرین بلکه قدری احساس بهتری پیدا کنید اما همین هم نشان از توانایی نویسنده است

کتاب راجع به فردی از طبقه ی پایینه با دشواری قصد دارد خودش را کمی به طبقه ثروتمند نزدیک کند. اما برای این کار باید از یه چیزایی دست بکشد و داستان راجع به همینه. اینکه چطور باید در جامعه ای با این حجم از اختلاف طبقاتی، به بالا رسید. آخرش از خودتون می پرسید آیا راهی دیگه ای هم داشت.؟ شخصیت اصلی معتقده که نداشت و من امیدوارم که راه دیگه ای به ذهنم برسه که نمی رسه.. پ.ن : اگر این کتاب را خواندید کتاب انسان در جستجوی معنا را هم بخوانید و با این کتاب مقایسه کنید. من جواب سوالی که قبلا در این نظر نوشته بودم را در آن کتاب پیدا کردم: راه دیگه ای هم حتما بوده😌

چرا کتاب دویست و یازده صفحه داره؟ آیا شب سوم حذف شده؟

داستان ببر سفید روایتی بسیار روان از جامعه هندوستان احتمالا از حدود ۴۰ تا ۵۰ سال پیش تا کنون است که به شیوایی تمام از زبان اول شخص روایت می شود. به علت نزدیکی فرهنگی ،جامعه‌‌ای که به تصویر کشیده می شود بسیار ملموس است و مابه ازای وطنی شخصیتها بسیار دم دست است. به گمانم میتوان این کتاب را دستورالعمل موفقیت (از لحاظ مادی) در جوامع جهان سوم نامید.

نیمه‌ی نخست کتاب را بسیار دوست داشتم. طوفانی، جذاب و همراه طنزی برنده. ادامه‌ی کتاب قدری خسته‌کننده بود و کم‌جذبه. ولی در کل کتابی بود خواندنی خصوصا برای یک هندی. هرچند برخی مطالب و اشارات کتاب به کشور خود ما هم قابل اطلاق بود. ترجمه خوب بود. برخی اشتباهات نگارشی البته به چشم می‌خورد... مثل عدم حذف «ه» از کلماتی که با «گان» جمع می‌شوند. مثلا «بچه‌گان» که نگارش صحیحش «بچگان» است. گهگاه ردهایی از سانسور در نوشتار به چشم می‌خورد و خواننده را می‌آزرد. در کل خواندن این کتاب را به دوست‌داران رمان‌های اجتماعی توصیه می‌کنم.

کتاب خوبی بود من از خواندنش واقعا لذت بردم در هند ادمها یا خیلی پولدارند یا خیلی فقیر متاسفانه فاصله طبقاتی بین این دو هم زیاد است. ولی از ترجمه خیلی راضی نبودم روان نبود و بعضی قسمت ها انقدر ثقیل ترجمه شده بود که قابل فهم نبود.

چرا بین این ترجمه و ترجمه‌ی خانم مژده دقیقی انقدر تفاوت وجود داره؟؟؟ من حدود بیست صفحه از کتاب رو‌خوندم و بعد ترجمه‌ی خانم دقیقی رو گرفتم، مقایسه‌ی دو ترجمه، تفاوت‌های عجیبی رو نشون داد. ظاهرا در این ترجمه، بخش‌هایی از کتاب هم سانسور شده.

به نظرم بیشتر از اینکه درمورد داستانی که درجریانه بحث بشه اصل وهدف داستان درمورد پذیرش ظلم ودرنهایت عصیان درمقابل ظلم که در جامعه در جریانه صحبت میشه موضوع قابل لمسی که در بیشتر جوامع دیده میشه داستان کلیشه ای که شاید بشه گفت از نخستین زمان تشکیل جامعه انسانی وجود داشته وهمچنان ادامه داره درنهایت موندم از اینکه آدمی تا کی این سر خم کردن درمقابل انسان دیگر بندگی در مقابل هم نوع خودش ادامه خواهد داد

داستان طنز تلخی درباره نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی سال‌های دور هند دارد. خیلی خوب بود.

کتاب خوبی بود غیر از آنکه با روابط اجتماعی پیچیده هند و سنت‌های طبقاتی کهن آن بیشتر آشنا شدم، از زبان ساده و طنز تلخ کتاب لذت بردم و بیشتر از پیش دانستم ستم و فساد در همه جای دنیا یک واقعیت ریشه‌دار است اگرچه در رنگ‌ها و شکل‌های متفاوت.

فوق العاده