نظرات کاربران درباره کتاب بلوتوث (داستانی کوچک برای کودکان سرطانی)

داستان نسبتا خوبی بود اما کمی به نظر مصنوعی میاد. اینکه یه نفر بتونه بچه های دیگران رو مثل بچه خودش بدونه به نظرم طبیعی نیست و سخته باورش که در یه نگاه بچه دیگران رو به اندازه بچه خودت دوست داشته باشی. به علاوه نثر نویسنده چندان مناسب نیست و داستان پردازی بسیار ضعیف بوده. شخصیت پردازی ها و حتی عنوان داستان هم کمی بی ارتباط است. بلوتوث نمی تونه اصل داستان رو معرفی کنه چرا که بخش اثرگذار داستان رفتار پدر ماهور بود نه بلوتوثی که باعث جذب حمایت از مردم شد. اما از اینکه نویسنده برای چنین موضوعی وقت گذاشتن جای تشکر داره. به امید موفقیتشون.

واقعا خوب بود من همیشه تو ذهنم این بود اگر کمکی هست به بچه های بی سرپرست بشه تا شاید بتونن آینده ایرانو بسازن ولی الان فهمیدم همون بچه های سرطانی هم اگه خوب بشن و میشن میتونن چه بسا بیشتر و کارآمدتر

عالیی بد خیلی عالی بود ممنون

عااالی بود .

عالی بود

واقعا عالی بود من که عاشقش شدم

کلیت داستان خوب بود اما بهتر هم میتونست باشه, اما بازم خسته نباشید میگم به نویسنده اش بخاطر قلمش و وقتش برای نوشتن داستان

موضوعش خوب بود . ولی اگر از زبون خود ماهان بود خیلی بهتر بود . خیلی ابتدایی نوشته شده بود . ولی در کل بد نبود

خیلی خوب بود

فوق العاده بود...واقعا بغضم ترکید ...واقعا تاثیرگذار و زیبا بود..سپاس از قلم زیبای نویسنده...و با تمام وجودم دعا می کنم که خدایا همه ی مریض ها و بچه های سرطانی رو شفا بده و نور امید هیچ وقت از دل اون بچه ها و پدرومادراشون نگیره...

عالی بود

ارزش خوندن و عمل کردن بهش رو داره

سلام و خسته نباشید اول از برنامه خیلی خوب طاقچه صمیمانه تشکر می کنم. بعد هم این داستان کوتاه بسیار عالی و گیرا بود. با احترام و آرزوی موفقیت

قشنگ بود

واقعاقشنگ و تاثیر گذار بود! به جرات میشه گفت کم نظیر بود! ممنون از نویسنده ی عزیز و طاقچه ی دوست داشتنی!

خیلی عالی بود هم کوتاه هم جذاب 😀

وای خیلی خیلی عالی بود و همین طور تاثیر گذار بود اصلا شگفت انگیز بود .......!

وای خیلی عالی بود

کتاب خوب و تاثیر گذار.ممنون

جالب بود و امیدوارم که این موضوع کمکهای مردمی به بچه های سرطانی بیشتر انجام بشه. ممنون