نظرات کاربران درباره کتاب هیچکس اینجا حقیقت را نمی گوید

ایوری، دختربچه‌ی ۹ ساله‌ی دردسرسازیه که کنار اومدن باهاش کارِ چندان ساده‌ای نیست. اون بارها توی خونه و مدرسه خرابکاری به بار آورده و گویا اختلال نقص‌توجه و بیش‌فعالی هم داره. ویلیام وولر، پدرِ ایوری و پزشکِ خوش‌نامیه که خلافِ چیزی که ازش توقع داریم؛ یک‌روز زمانیکه ساعاتِ پرچالشی رو گذرونده بوده، از رفتارهای فکرنشده‌ی ایوری به‌ سطوح میاد و با عصبانیتی مهارنشدنی به ایوری سیلی می‌زنه و از خونه خارج میشه. سیلی‌ای که بعید به‌نظر می‌رسه فرصتِ جبران‌کردنش رو پیدا کنه. چرا که دفعه‌ی بعدی که به خونه برمیگرده، به‌جای صحبت با ایوری، باید با پلیس تماس بگیره بلکه اون‌ها بتونن اثری از دخترِ گمشده‌اش پیدا کنن... در رابطه با این رمان که علی‌رغمِ امتیازِ نه‌چندان‌ مطلوبی که توی سایت گودریدز کسب کرده (3/8) خیلی منتظرِ مطالعه‌ش بودم؛ صادقانه باید بگم که توقعِ بیشتری داشتم که برآورده نشد. قلمِ نویسنده همونطور که از شاری‌لاپنا انتظار میره روانه و داستان از کشش نسبیِ خوبی برخورداره که به‌این‌واسطه میتونید رمان رو در چند ساعت تموم کنید و وقفه‌ای بینِ مطالعه‌ش نمیوفته. داستان به خوبی شروع میشه و پایان‌بندی هم رضایت‌بخشه‌. همچنین ترجمه هم مثل دیگر ترجمه‌های نشر نون بسیار خوبه. اما پررنگ‌ترین مولفه‌ای که باعث میشه کمی نسبت به کتاب دلسرد بشم و ۳ ستاره رو انتخاب کنم، اینه که نقطه‌ی شوکه‌کننده‌ی کتاب هم تاحدی از قانع کردنِ من ناتوان بود، هم میتونیم بگیم ضعیف‌تر از چیزی بود که تصور می‌کردم. چرا که داستان به خوبی میتونه ما رو با خودش همراه کنه و برای خوندنِ صفحاتِ بعدی کنجکاو نگه‌مون داره و شخصیت‌های مختلفی رو سر راه‌مون قراره بده که ذهن‌مون رو درگیر کنن؛ به‌این‌واسطه توقع از پلات‌توییستِ کتاب بالاتر میره و اگر اون نقطه نتونه باعثِ تحیرمون بشه یا دست‌کم ما رو به تحسینِ سناریونویسیِ نویسنده وادار کنه، کمی توی ذوق‌مون میخوره و این همون چیزی بود که برای من اتفاق افتاد. میتونم بگم داستان رو تا قبلِ از پلات‌توییستش، خیلی بیشتر دوست داشتم و این باگِ بزرگی برای یک کتاب محسوب میشه!! چرا که رسالتِ نقطه‌ی شوکه‌کننده‌ی یک رمان اینه که داستان رو جذاب‌تر کنه و باعث بشه برای لحظه‌‌ای چشم‌های مخاطب گرد بشه و دهانش از فرطِ ناباوری باز بمونه و در دل به نویسنده آفرین بگه. اما شاری لاپنا در "هیچکس اینجا حقیقت را نمی‌گوید" نتونسته به‌خوبی به این هدف برسه. گرچه معتقدم این کتاب احتمالا اثری نیست که جز موردعلاقه‌های جنایی‌خون‌های حرفه‌ای قرار بگیره، به دلیلِ قلم روانِ نویسنده، کششِ قابل‌توجه، شخصیت‌پردازیِ نسبتا خوب و شروع و پایانِ به‌جا، ترجیح دادم گزینه‌ی "توصیه می‌کنم" رو براش انتخاب کنم تا با اندکی اغماض توی لیست کتاب‌هایی که بهشون فرصتِ یک‌بار مطالعه رو میدید؛ قرار بگیره. اما تردیدی نیست که "هیچکس اینجا حقیقت را نمی‌گوید" در لیستِ جنایی‌هایی که برای معرفی‌کردن‌شون به دیگران هیجان‌زده و مشتاقم، قرار نمی‌گیره. بنابراین پیشنهاد می‌کنم اگر قصدِ مطالعه‌ی کتاب رو دارید، انتظارِ خیلی بالایی ازش نداشته باشید تا دلسردتون نکنه.