نظرات کاربران درباره کتاب بخش D

🪄🎩🩸این شما و این میخکوب‌کننده‌ترین تردستیِ حیرت‌آورِ مک‌فادن! بعد از مطالعه‌ی کتاب‌های "هیچ‌وقت دروغ نگو" و "خدمتکار" از خودم می‌پرسیدم آیا مک‌فادن می‌تونه دست به خلق اثرِ دیگه‌ای بزنه که از این آثار هم سر و گردنی بالاتر باشه؟ و "بخش D" پاسخِ مثبتِ قاطعی بود که باهاش مواجه شدم! بدون کوچیکترین اغراقی باید بگم که موقع خوندن این کتاب سخت نفس می‌کشیدم، احساس میکردم مغزم درد میکنه، چیزی درونم گُر گرفته بود و برای رسیدن به پایانِ کتاب مثلِ اسفندِ روی‌ آتیش بودم. بعلاوه تک‌تک سکانس‌ها و اتفاقات مثل یک فیلم به‌وضوحِ هرچه‌تمام‌تر از جلوی چشم‌هام رد می‌شد و از همه حیرت‌انگیزتر اینکه تعداد پلات‌توییست‌ها (نقاط شوکه‌کننده) به حدی زیاده که وقتی مشغول مطالعه هستید دائم استرس دارید که نکنه خط ها رو باهمدیگه قاطی کنید و چیزی زودتر از موعود براتون اسپویل بشه و لذتِ سکته‌ی لحظه‌ایِ فهمیدنش رو از دست بدید :))))🫱🏻‍🫲🏽 با اطمینانِ کامل "بخش D" رو حاصلِ نبوغِ مک‌فادن و خالقِ بی‌مانندِ حیرت میدونم. کتابی که تونست ۴ ساعت تمام جوری میخکوبم کنه که حتی صدای عقربه‌های ساعت رو نشنوم.🫠 [ "ایمی" دانشجوی پزشکی‌ایه که باید یک‌ شب در بخش بیماران روانی شیفت بگذرونه، در ها قفل میشن و اون تا صبح دسترسی به آنتن یا اینترنت نداره. گرچه اساتیدش سعی دارن بهش اطمینان بدن که هیچ‌مشکلی پیش نمیاد و اوضاع کاملا تحت کنترله؛ ایمی زیاد اینطور فکر نمی‌کنه.. ] در وصف "بخش D" فقط میتونم بگم اگر عاشق ژانر معمایی - هیجانی با تم psychological thriller هستید؛ با نخوندنِ این کتاب، فرصتِ مطالعه‌ی اثری که به قلب‌تون چنگ می‌کشه و باعث میشه رگ‌های مغزتون یخ بزنه و بعد از خوندنش فضای اتاق برای بروزِ هیجان‌تون کافی نباشه و دلتون بخواد سرتون رو از پنجره ببرید بیرون و فریاد بزنید رو از دست می‌دید. :)))) ✨️در یک جمله: رسالتِ مک‌فادن و خصوصا این کتاب، زنده کردنِ هیجان و تلاطمی در شماست که مدت‌هاست در دیگر آثارِ جنایی و معمایی مانندش رو ندیدید. شاهکار پیش‌رویِ شماست! لذت ببرید..

شخصیت پردازی عالی بود پایان غافلگیری خوبی داشت یک نفس خوندم

اولین اثری که از نویسنده خوندم رمان خدمتکار بود که از همون اول منو میخکوب خوندن کرده بود. ولی خب این رمان برخلاف رمان خدمتکار به نظرم شروع حوصله سربری داشت . ولی خب یه چیزی رو میتونم بگم . این رمان فوق العاده اس . وقتی بالاخره داستان رو قلتک میوفته با سرعت دیوانه واری کتابو خوندم . و حتی در فصل های آخر قشنگ انگشت به دهن موندم . ضمن اینکه در دو رمانی که از فریدا مک فادن خوندم به نظر میرسه نویسنده عادت داره در فصل آخر حقیقتی رو آشکار کنه که برای خواننده کوبنده اس . حداقل که در این دو اثر مک فادن من این موضوع رو فهمیدم

کتاب نفس گیر و هیجان انگیزی بود. واقعا نمی‌شد حدس زد که آخرش چطور تموم می‌شه،هر لحظه هیجانش بالا می‌رفت و باعث می‌شد زودتر بخش های بعدی رو بخونم.کوتاهی فصل ها یکی از نکات مثبت این کتابه که باعث دلهره بیشتر خواننده می‌شه. ترجمه خیلی خوب بود و کمترین سانسور رو داشت.

امی دانشجوی پزشکی هست که باید یک شب رو تو بخش،بیماران روانی بگذرونه اما این شب براش تبدیل به یه کابوس میشه. داستانی پر از هیجانه که به نظرم واقعا قابلیت تبدیل شدن به فیلم رو داره. موقع خوندن کتاب میتونستم لحطه به لحظه شو تجسم کنم . در نهایت بعد از اینکه داستان تموم میشه و در حالیکه فک میکنیم همه چی برگشته سرجای خودش فریدا مک فایدن یه غافلگیری دیگه برامون کنار گذاشته

اگه به داستان پر از تعلیق و هیجان با تم جنایی و روانی علاقه‌مندین، حتما بخونینش. من که لذت بردم از داستانش. در عرض ۶ ساعت تمومش کردم.

دومین کتابی بود که از مک فادن میخوندم و کتاب قبلی رو یعنی یکی پس از دیگری رو بیشتر دوست داشتم...تم داستان من رو یاد فیلم های فریدون جیرانی انداخت و فضا سازی کتاب واقعا عالی بود ، بازی ذهنی و کنکاش درونی شخصیت اصلی خیلی خوبه اما در شخصیت پردازی الکنه به معنای واقعی الکنه و به خاطر این الکن بودن شخصیت هایی به وجود اومدن که در ظاهر راز آلودن و تمام بار داستان روی دوش همین شخصیت های راز آلودش بودن؛ / با اینکه نصف کتاب در گذشته و برای ساخته شدن شخصیت جیدِ ولی اون شخصیت هم برای ما چندان آشنا نیست و بخش های گذشته اش هم حذف میشد هیچ لطمه ای به کتاب نمیخورد... پایان واقعا بده چه حل معما و چه فصل بعد معما واقعا بده ( نه اینکه حل شدن معماش منطقی نباشه اتفاقا منطقی ولی اتفاقات بعد از حل معما و چگونگی نجات شخصیت اصلی خیلی تخیلیِ )

کتابِ فوق العاده خفنی بود. از اون دسته کتاب‌هاست که وقتی شروع به خوندنش می‌کنی دوست نداری لحظه ای کتاب رو رها کنی. نویسنده به خوبی خواننده رو با امی همراه کرده بود و ترس،هیجان و اضطراب امی رو به خوبی حس میکردی.... و یه جاهایی طوری از استرس ضربان قلبم می‌رفت بالا که انگار نه انگار این فقط یه داستانه؛شدیدا پیشنهادش میکنم.

خب فریدا مطمئنا یکی از بهترین جنایی‌نویس‌های عصر حاضره ولی باید بگم این کتاب رو به اندازه هیچوقت دروغ نگو دوست نداشتم. چرا؟ داستان گُند شروع شد و اولش زیاد جذبم نکرد ولی خب چون کارهای مک فادن رو دوست داشتم رفتم جلو. بعدش همه چیز باز هم کُند پیش رفت، اون پیچش‌ها و هیجانات داستان همش آخر کتاب رخ می‌ده. البته مثل همیشه آخر داستان حسابی غافلگیرکننده بود اما خیلی تا به آخرش رسیدن سخت بود. شاید چون این کتاب خیلی جنبه‌ی روانشناختیش قوی بود، یا شاید هم چون بیشتر روی بیماری‌های روانی تمرکز شده بود. به‌هرحال کل داستان توی ۱۴ ساعت رخ می‌‌ده و ماجرای امی برنز هستش، یه دانشجوی پزشکی که برای گذروندن واحدهاش باید یه شب توی بخش دی، که بخش بیمارای روانی هستش کشیک وایسه. اما امی به دلایلی از این بخش وحشت داره و فکر می‌کنه از این بخش زنده در نمیاد.

عالی بود . چند ساعته تموم کردم . فقط آخر داستانو نپسندیدم.نویسنده آخر داستان برای اینکه شبیه فیلمای اسرارآمیز بشه صحنه اضافی گذاشته بود که هیجانمو تا حد زیادی سرکوب کرد . کاش همونطور واقعی و نزدیک به عقل با یه پایان خوش تموم میشد نه دور از ذهن و غیر واقعی .

کتاب خوبی هست ولی نه به اون صورتی که دوستان میگن و ازش تعریف میکنن، همچین میگفتن آخرش سورپرایز میشی که من گفتم چی داره، اول که روایت داستان به کندی پیش می‌ره و ۲ بخش آخر هست که یکم هیجان داره و این که کسی که کتاب های جنایی زیادی میخونه متوجه حرفم میشه خیلی هم داستان و هیجانی نیست ولی در کل خوبه. تو این ژانر هنوز کتابی بهتر از بیمار خاموش نخوندم

کل کتاب رو توی یک روز تموم کردم و وقتی میگم توی یک روز اغراق نمیکنم دقیقا یک روز واقعا عالی بود

واقعاً کتاب جذابی بود که توی یه روز همرو خوندم نویسنده بشدت قلم قوی داره و کامل همه چیو بهم ربط داده توی این کتاب باید به جزئیات دقت کنید به همه اعتماد کنید و به هیچکس اعتماد نکنید فوق العاده دوستش داشتم و جزو مورد علاقه هامه قطعا خلاصه که توی خوندنش شک نکنید.🫀🍷✨🪄

بین این ترجمه و ترجمه نون این ترجمه بهتر بود اما عالی نبود می‌تونست خیلی بهتر باشه ولی نشر نون تو‌ خودت اول کتابت رو بخون یه بار ببین معنی میده؟ ترجمه نون اصلا راضی نبودم‌. خود کتابم چنگی به دل نمیزد زیاد جالب نبود و من خوشم نیومد.

بهترین دروغ ها اون هایی ان که به حقیقت نزدیک تر باشند. نسبت به بقیه کتاب هایی که از این نویسنده خوندم به نسبت این بهتر بودش اوایل کتاب یکم برام غیر قابل تحمل بود.چون کارکترش امی از اول تا اوایل صفحه ۳۰داشت غر میزد و ناله می کرد. ایده داستان نمیشه گفت جدیده ولی هیجان داستان خوب بود مخصوصا آخرای کتاب که براشون اتفاقاتی افتاد. و حقایقی که برملا شد که بهترین دوست امی با اون چیکار کرده و چه شخصی داشته و خود امی هم چه شخصیتی داشته و به کسی نشون نداده و این ترسناکش کرده بود. ولی اینکه شغل دائمیت تو این مکان هایی که پر از بیماران روانی باشه و حتی امنیت نداری خیلی ترسناکه اصلا نمیدونی اون فرد کی بهت حمله میکنه یا اصلا تو ذهنش چیه؟اما بعضی از بیماران هستند که آرومن و خطرناک نیستند. داستان درمورد دختری به اسم امی که باید برای دوره ای به بخش دی تو یک تیمارستان مراقب باشه و اون از اون بخش وحشت داره و اصلا دلش نمیخواد اونجا بره ولی مجبوره متاسفانه دوست پسر سابقش هم همراه اون به اون بخش میاد و این بدتر از همه است چون اصلا امی دوست نداره اون رو ببینه و باهاش حتی حرف بزنه چه برسه که همکارش باشه. امی قراره یک شب طولانی رو با کلی اتفاقات بد و وحشتناک سپری کنه. تازه میدونید ترسناکی داستان چیه؟اینکه اون بخش اصلا هیچ نقطه ایش آنتن نداره پس اون اصلا نمیتونه با دنیای بیرون ارتباط برقرار کنه و تلفن های ثابت هم کار نمیکنه و قطع شده. کتاب کمی قابل پیش بینی ولی از لذت خوندنش و هیجانش کم نمیکنه. من این کتاب رو از نشر کوله پشتی به طور الکترونیکی خوندم و ترجمه خوب روونی داشت راضی بودم.

فوق العاده محشر بود 👌🏻 به معنای واقعی کلمه یک کتاب هیجانی پر از اتفاقات شوکه کننده.... من در طول خوندن این کتاب احساست مختلفی مثل ترس، هیجان، ناراحتی، عصبانیت و... رو تجربه کردم عااااالیی بوددد...

به شدت مهیج و دوست داشتنی ؛مسیر داستان شما رو با کلی حدس و گمان دست می‌اندازه پیشنهاد میکنم بخونین

بهترین ویژگی کتاب این بود که کاری میکنه تا به تک تک شخصیت ها شک داشته باشی دلیل اینکه نمیتونی آخرش رو حدس بزنی نبود اطلاعات نیست ، سناریو های مختلفی که تو ذهنت می سازی و هر کدوم به نظر درست و منطقی میاد. کلا کتابی که مغز رو وادار میکنه فکر کنه لذت بردم 👌☕

بعد از مدت‌ها، اولین کتابی بود که تونستم تا انتها بخونمش و این به‌خاطر روایت جذاب نویسنده هست. داستان دائما استرس میده و توی یه فضای گنگ و مبهمی مخاطب رو می‌ذاره که دوست داری همش بفهمی بعدش چی میشه. پایان خوب و مهم‌تر از پایان، شروع و حفظ توجه مخاطب در طول داستان عالی انجام شد. برای من این قضیه خیلی باحال بود که نویسنده در حین روایت داستان، درباره‌ی بیماری‌های روانی مختلف هم به خواننده آگاهی می‌داد.

از او کتابهایی که نمیزاره ولش کنی در عرض دو روز خوندمش و فک کنم نویسنده مورد علاقمو پیدا کردم قلم بسیار قوی و داستانش از اوناس که هی شوکه ات میکنه و البته پایان غافلگیر کننده داره