کتاب نارنجی نوشته و سرودهٔ سعادت لک است. انتشارات متخصصان این مجموعه شعر معاصر و دل‌نوشته و نامهٔ عاشقانه را منتشر کرده است.

درباره کتاب نارنجی

کتاب نارنجی یک مجموعه شعر سپید، یک بخش دل‌نوشته و یک فصل در قالب نامه‌های عاشقانه را در بر گرفته است. «نارنجی» مخاطب نامه‌های سعادت لک است.

می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

شعر سپید یا شعر شاملویی گونه‌ای از شعر نو فارسی است که در دههٔ ۱۳۳۰ شمسی و با مجموعهٔ «هوای تازه» سرودهٔ احمد شاملو ظهور پیدا کرد و شاید بتوان آن را با «شعر آزاد» در ادبیات کشورهای غربی مقایسه کرد. تفاوت عمدهٔ این آثار با نمونه‌های قبلی «شعر نو» در فرم شعر بود. در این سبک عموماً وزن عروضی رعایت نشده، اما آهنگ و موسیقی نمود دارد. در دسته‌بندی شعر نو فارسی، گاهی به هر شعر که در قالب شعر نیمایی نگنجد «شعر سپید» می‌گویند. برخی از صاحب‌نظران مانند «محمد مستقیمی» شعر سپید را پالاییده‌ترین نوع شعر فارسی می‌دانند که خود را از موسیقی و همهٔ چیزهای دیگر آزاد کرده است. او در کتاب «آیینه‌پردازان» خود با این تعریف از شعر که کلامی مخیل است، یکی از دلایل خوانده‌شدن شعر سپید را معنی و خوانش سپیدی‌هایی می‌داند که در تقطیع‌های شعر سپید در فضای خیال خواننده بازآفرینی می‌شود و یا خواننده آن‌ها را در فضای خیال خود پر می‌کند. به نظر او در شعر سپید به‌دنبال موسیقی نباشید؛ چون شعر سپید به‌معنای شعر بی‌قیدوبند است. این شعر از قیود موسیقی که هنر دیگری است خود را رها کرده و صفت سپیدیش به همین معناست. پس نه موسیقی دارد نه نیازی به موسیقی دارد.

گفته می‌شود که دل‌نوشتهٔ ادبی حاصل تک‌گویی‌های ذهن نویسنده است و اغلب از قواعد نثر پیروی می‌کند. این گونهٔ ادبی اگر موزون باشد، حاصل چینش اتفاقی کلمات است. دل‌نوشته اصول و مبانی از پیش تعیین‌شده‌‌ای ندارد و تقریباً می‌توان گفت نویسنده با نوشتن کلماتی برآمده از امیال و آرزوهایش سروکار دارد. از این جهت، کلمات از دل بر‌ می‌آیند و بازتاب احساس صادقانه و اندیشهٔ معمولی نویسنده هستند.

خواندن کتاب نارنجی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شعر معاصر ایران و قالب شعر سپید و نیز دل‌نوشته و نامهٔ عاشقانه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نارنجی

«زیبا جان

از تو برای تو نوشتن، تنها کار عاشقانه‌ایست که می‌توانم انجام دهم!

غیر از آن هرچه باشد خودخواهیست!

می‌دانم بی‌حوصله‌تر از آنی که بخوانی

و احتمالاً خسته‌تر از آن که بفهمی

و فراموش‌کارتر از آن‌که به بعد موکول کنی!

اما همین‌که می‌دانی وقتی تو خوابی

من هم‌نوا با سوت کتری و بخار چای دارچین

برایت زندگی می‌کنم

برایت می‌نویسم

و...

برایت می‌میرم،

برایم کافیست

و می‌دانم که چهار ساعت و پانزده دقیقه مانده تا بوسهٔ صبح‌گاهی

زیبای من

می‌شود همیشه مرا بنویسی؟

همیشه مرا بسرایی؟

می‌خواهم به شعرهای تو پناهنده شوم!

می‌شود؟

می‌شود مرا در حریر شعرهایت بپیچی؟

از عطر شب‌بو و اطلسی‌های شعر تو مست می‌شوم!

می‌شود مرا غرق واژه‌هایت کنی؟

دل به دریای شعر تو خواهم زد...

شنا نخواهم کرد....

غرقم کن!

می‌شود؟

زیبای جان

عزیز قشنگم

باید به عرضتان برسانم

من هرصبح، پیش از اینکه چشمانم را باز کنم

به شما فکر می‌کنم!

و این حق قانونی شماست که بدانید

من در آغوش شما طلوع می‌کنم!

و استدعا دارم

برای تصدق سر خودتان هم که شده

«خیرات کنید»

و این حق را بر من روا بدارید!

قول می‌دهم این راز بین من و شما باقی بماند!

قول می‌دهم

جز من و شما و جناب ابتهاج

اشارات نظرمان بر هیچ‌کس فاش نشود!

قشنگ دورم!

لطفاً اجازه بدهید

گاهی شما را بنویسم

گاهی شما را بسرایم

به والله که جای دوری نمی‌رود!

آخر، سینهٔ کوچک دلدادهٔ شما

مگر جز خواندن شما، کار دیگری هم دارد؟

اجازه بدهید دلم خوش باشد

لطفاً مرحمت بفرمایید

و در خیال و...

در شعر

مال من باشید

تنها مال من!»

نظرات کاربران درباره کتاب نارنجی