سلام. توی نظرات یک نظر درمورد افسردگی و اینا دیدم، با خودم گفتم خوب میشه برا شما دوستان هم حرفامو مطرح کنم.☺ بعنوان یه شخصِ نمونه از جامعه آماری کسانی که متأسفانه دچار افسردگی و دلمُردگی و غمزدگی هستن، باید ذکر کنم که برخوردها و "گفتارهای" شما در مواجهه با افراد افسرده بسیار میتونه در روحیاتشون تاثیر بذاره! عده ای همش دنبال دلیلِ این هستن که من نوعی چرا افسرده ام! باید بگم که خب این پرسشها و کنجکاویها واقعا کار درستی نیست... شما باید حس اعتماد و دوستی نسبت به خودتون رو در اون شخص بوجود بیارید، اگه میخواید کمکش کنید صمیمیت رو بهش هدیه بدید و بعدها ازش بپرسید؛ (اگر خودش خواست) احتمالا باهاتون درمورد علل بیماریش حرف زد و دردودل کرد! . اینهارو مدّ نظردون داشته باشید: { چه چیزهایی نگوییم: چیشده که ناراحتی؟ واسه خیلی ها بدترش پیش اومده! * هیچکس نگفته که زندگی باید به کام ما باشه. * انقدر واسه خودت متاسف نباش! * مگه همیشه همینطوری نیستی؟ * آخه چرا نمیتونی خوشحال باشی؟ * تقصیر خودته! * میدونم چه حسی داری, منم وقتی حیوون خونگیم مُرد یک هفته افسرده شدم. * با این حس و حالت دور و بری هات رو هم کسل میکنی! * چای بابونه رو امتحان کردی؟!😐 } { چه چیزهایی بگوییم: تو در این شرایط تنها نیستی, من برای تو اینجام. * برام مهمی😊. * میخوای بغلت کنم؟ * چه کمکی میتونم بهت بکنم؟ * ما آدمها واسه کمک به همدیگه زنده ایم. * حالت هرطور که باشه, من پیشت هستم. * نمیدونم دقیقا چه حسی داری, ولی برام مهمی و مراقبتم. * من قصد ترک یا تنها گذاشتنت رو ندارم! * دوستت دارم (تنها وقتی بگویید که از ته دل است!) * راههایی برای گذر از این شرایط سخت هست, باهم درستش میکنیم! } . امیدوارم که بخونید و انجام بدید😊🌷😊 ببخشید بابت پر حرفی هام.

بسیارعالی👌