عرض ادب و احترام به همه ی مخاطبان عزیز 1 بدون تردید ، نقد یا critq از ارکان مهم و از عوامل اساسی پیرایش و پیشرفت ادبیات جهان بوده و هست . بررسی های ادبی نشان می دهد که هر جامعه ایکه در آن نقد ادبی قوی و منتقدان زبردست در حوزه ی ادبیات آن وجود و حضور داشته اند از بالندگی ادبی خاصی برخوردار هستند. بنابراین ، « نقد » از ارکان حیاتی صورت های هنری مخصوصا « ادبیات » است. 2 امروزه ، نقد و نقد ادبی در جامعه ی ایران با مشکل و چالشهای خاصی مواجه شده و گاهی نیز نقدها بخاطر تسلط مسایل ایدئولوژیک رنگ خود را باخته و تبدیل به غرض ورزی شده اند.!! در کشور ما نقد ادبی از ابتدا بیمار و ضعیف متولد شده است. زیرا بعلت عاریتی بودن نتوانسته بومی شود .به همین خاطر است که همواره بسیاری از اصول نقّادی در آن رعایت نشده و هنوز هم رعایت نمیشود. در نقد ادبی ما ، نکات بسیار مهم و عالی مطرح شده است اما هیچگاه یک سیستم نقد ادبی در گذشته ی فرهنگی جامعه ی ما ایجاد نشده است.! و این ارتباط وثیق و معنا داری با « عقلانیت فردی و جمعی » جامعه ی ایران از گذشته تا امروز دارد. بسیاری از اندیشه ورزان ادبیات مدرن ما اعتقاد دارند که ظهور بحران در ادبیات معاصر ، ریشه در « بحران نقد » در جامعه ی ما دارد.و این یک مشکل اساسی است . 3 نقد به معنای واقعی کلمه کنار گذاشتن احساسات در بررسی آثار هنری و ادبی است. منتقدان بعنوان انسان دارای احساس و ارزش های خاص خود هستند و احساسات و ایدئولوژی منتقد ادبی بسیار محترم است اما منتقدان نباید در بررسی های خود ماهیت آثار ادبی را فدای گرایش های سیاسی ، فرهنگی و ایدئولوژیک خود نمایند ، زیرا تقلیل آثار هنری به ارزش های شخصی ماهیت نقد را زیر سوال می برد. بطور کلی همه‌ی منتقدان و حتی پژوهشگران حوزه های مختلف اجتماعی ، باید از « ارزشدواری » و قضاوت های ارزشی پرهیز نمایند. اما متاسفانه مشاهده می شود که بسیاری از نقدهای امروزی در حقیقت بیان احساسات شخصی بوده که همراه با شائبه های غرض ورزانه است . 4 اگرچه ماهیت « نقد » همراه با نوعی خُرده گیری است اما نقد ، هیچگاه به معنای واقعی بیان و ذکر اشتباه مؤلف و مصنّف آثار هنری نیست . چیزی که امروزه در بسیاری از بررسی های ادبی مشاهده می‌شود . منتقدان به جای ذکر اشتباه دیگران باید به این بپردازند که چرا نویسنده ی اثر « مؤلف یا مصنّف » مرتکب اشتباه شده است و گرنه ذکر اشتباه دیگران کار چندان دشواری نیست .! بع تعبیری دیگر ، منتقدان باید از بالا به آثار هنری یا ادبی نگاه کنند یعنی ضمن تفسیر و ارزیابی اثر ، از ارزشدواری و خُرده گیری های بیجا که شائبه ی غرض ورزی را ایجاد می کند بپرهیزند. 5 مهمترین کاری که منتقدان باید در بررسی خود بدان بپردازند ، علاوه بر توجه و تمرکز بر اموری مانند : وصف کردن ، دسته بندی ، زمینه های پیدایش ، تبیین ، تفسیر و تحلیل آثار هنری مورد بحث که از الزامات نقد می باشند ، باید تمام این امور مبتنی بر « ارزیابی مستدل » اثر یا آثار هنری مورد توجه آنها باشد. زیرا مخاطبان و خوانندگان آثار هنری و ادبی از منتقدان انتظار دارند که آنها به « کشف » ارزش آثار مورد بررسی خود کمک نمایند . وگرنه تخریب و سرکوب شدید مؤلف و مصنّف آثار و یا خود آثار کار شایسته ای نیست .! چیزی که امروزه متاسفانه در بسیاری از نقدهای امروزی در فضای مجازی و رسانه ها و یا در بعضی مقالات شاهد آن ها بوده و هستیم .!! 6 در باره ی صادق هدایت و آثار او در ۵۰ سال اخیر شاهد چاپ کتاب و مقالات مختلفی در داخل و خارج از کشور بوده ایم . به گفته ی یکی از منتقدان آثار هدایت شمار این نوشته ها افزون بر ۱۰۰۰ اثر بوده که از دیدگاه های مختلفی به نقد و بررسی این نویسنده ی مشهور کشور مان پرداخته اند. _ بعضی از این آثار به تحسین و ستایش هدایت _ بعضی به تکفیر و نکوهش او _ بعضی به شناسایی و ترجمان احوال و خانواده _ بعضی به تحلیل بعضی از آثار معروف _ بعضی به مکتب شناسی آثار _ بعضی به نقد صوری و زبان شناسی _ گروهی به نقد محتوایی و علمی بوف کور و بطور کلی از دیدگاه های مختلفی به نقد و بررسی و کارنامه تقریبا ۷۰ ساله ی او پرداخته اند . اما یک نکته ای که تا کنون مبهم باقی مانده این است که تا کنون یک شناخت درست و حقیقی از کتاب « بوف کور » او انجام نگرفته و ماهیت و محتوای این کتاب و نقدهای ضد و نقیض بر آن ، زندگی و شناخت هدایت را با یک چالش بزرگ مواجه ساخته است . چیزی که هنوز از اسرار زندگی صادق هدایت بشمار میرود .!! 7 و اما ! : کتاب حاضر که توسط جناب آقای « محمد رضا سرشار » و با عنوان : « نقد آثار صادق هدایت » و در ۲ جلد نوشته شده متاسفانه با تمام اهمیت و جامعیت آن و شناختی که از آثار و زندگی او بدست داده نتوانسته است در نگاه خود به هدایت و آثار او ، خود را از زیر بار احساسات شخصی و ایدئولوژی مذهبی رها سازد .!! در جاهایی تسلط احساسات به قدری است که نه تنها « هدایت » را تخریب ، بلکه تکفیر هم نموده است .!! با پوزش و امتنان همت نوری

کتاب خوب و مفیدیه که با دقت و انصاف نوشته شده

افتضاح! مایه ی خجالت! البته خداروشکر که این قبیل افراد نون به نرخ روز خور تو جامعه کم اند!

واقعن کتاب بدیه، نقدهای مزخرف روی بهترین داستانها