نظرات کاربران درباره کتاب خانه ای که در آن مرده بودم

تو این دنیای بزرگ چه آدمها و چه زندگی‌های عجیب و غریبی می‌تونه وجود داشته باشه که ما ازشون ناآگاهیم... و بعضی ماجراها چقدر دردناک و در عین حال خاص هستند... داستان کاملا رئال هست و اثری از فانتزی یا بافت مصنوعی نداره. قصه‌پردازی هم خیلی خوب صورت گرفته حتی با حجم نسبتا کمی که کتاب داره. خلاصه که پسندیدمش! چیزی که در آغاز منو حسابی جذب کرد روایتی بود که از زبان سوژه اصلی داستان، یعنی دختری که دنبال هویت گمشده‌اش می‌گشت، نبود و بلکه داستان از زبان دوست‌پسر سابقش روایت می‌شد و این به نظرم نقطه قوت بود ... در اواسط داستان، وقتی به صلیبی اشاره می‌شد که بی هیچ دلیلی در جای نامناسبی بالای درگاهی آن خانه مخوف قرار گرفته... اونقدر خوب پرداخته شده بود که ذهن رو برای باقی اتفاق‌های غافلگیرکننده آماده کنه و به هیجان بیاندازه. تعلیق‌آفرینی در ژانری که فانتزی نداره قطعا سخته اما نویسنده از این مهم سربلند بیرون آمده و.....میتونم بگم از نوع روایتش خوشم اومد و حتی در سه‌چهارم قصه وقتی متوجه شدم حدسم درسته چشمهام کاملا تر شد و عمیقأ به شخصیت‌های درگیر قصه به چشم موجودات زنده نگاه کردم ... اینکه چه بر سرشون اومده و احساساتشون چی بوده قلبم رو بسیار به درد آورد.... امیدوارم دوستانی که ماجراهای معمایی و کارآگاهی دوست دارند از خواندن این کتاب لذت ببرند.

داستان جذاب و رازآلودی بود . داستان راجب دختر ژاپنی ای هست که فراموشی گرفته و در تلاشه که به یاد بیاره کی هستش . در طول داستان حس های مختلفی بهتون دست میده . غم ، هیجان ، اندوه ، خشم ، نفرت ، همدردی ، همدلی و ...

سومین کتاب خوانده شده از این نویسنده که کم کم داره میشه نویسنده مورد علاقه ی من😊 با اینکه رمان ها جنایی هستند ،تصور من از رمان جنایی رو تغییر داد! پیچیدگی و توجه به جزییات در کتاب های این نویسنده عالی هستند و مجذوب خواهید شد و غرق فضایی که نویسنده به تصویر کشیده.‌.‌👍🏻

چندسال از خوندنش میگذره ولی هنوز کتابی در این ژانر نخوندم که بیشتر از این کتاب دوستش داشته باشم،بینهایت داستان جذابی داره

مثل یه فیلم تونستم تجسمش کنم ولی آخرکتاب ودوست نداشتم

خب اول از همه بگم که ترجمه خیلی خوب نبود یکم متنش خشک بود با کلمات تکراری زیاد ولی چون کتاب کوتاه بود زیاد اذیت نمیکرد. بیشتر از جنایی حالت دلهره اور و ترسناک داشت با یه مقدار مسائل روانشناسی. تصویرپردازیش عالی بود مخصوصا با جزییاتی که داشت حس میکنم یکم داستان تند پیش رقت جا داشت یکم بیشتر ادامه پیدا کنه و شخصیت پردازی ها خیلی خوب نبودن. من این کتابو بعد از فداکاری مظنون ایکس خوندم و اون واقعا کتاب فوق العاده ای بود برای همین ممکنه یکم انتظاراتم ازش زیادی بوده باشه ولی در کل برای یک بار خوندن حتما پیشنهاد میکنم

کتاب معمایی خوبیه بسیار تعلیق داره و به شدت جذابه. من توی یه روز تمومش کردم. پر از گره است و این گره ها دونه دونه تا آخر داستان باز میشن. راستش من همش دنبال نقطه ضعف این کتاب بودم دنبال یه سوالی که نویسنده یادش بره به اون جواب بده و خیلی از سوالات خواننده بی جواب بمونه اما این اتفاق نیفتاد و من تقریبا به پاسخ تمام سوالاتم رسیدم. این برای یه کتاب معمایی جنایی فوق العاده است. تنها مشکلی که با کتاب داشتم این بود که بعضی جاها توصیفاتش رو متوجه نمیشدم و نمیتونستم درست تصویر سازی کنم. در کل کتاب خوبی بود. من دوست داشتم.

عالی و جذاب دلتون نمیخواد کتاب رو زمین بذارین

۱۸۲. ششمین کتابم از این نویسنده که بینهایت ازش لذت بردم و چند ساعته تمومش کردم. "سایاکا" مادر جوانی که هیچ خاطره‌ای از دوران کودکی خودش نداره حالا بخاطر رابطه‌ای که با فرزندش داره به دنبال یافتن خاطرات کودکیشه. تا اینجا ممکنه همه‌چیز معمولی باشه اما سایاکا بعد از فوت پدرش که رفتارهای عجیب و مرموزی داشته، یک نقشه و یک کلید از بین وسیله‌هاش پیدا میکنه و از دوست سابقش میخواد که همراهش به این مکان ناشناخته بیاد بلکه دیدن اونجا باعث شه چیزهایی یادش بیاد. از لحظه‌ ورودشون به خانه مخوف، معماهای عجیبی یکی پس از دیگری مطرح میشن. در تلاشن متوجه شن این راز بزرگ که پدر سایاکا حاضر بوده ۲۰ سال مخفی نگهش داره چی بوده. قسمت جذاب ماجرا اینجاست که راوی داستان سایاکا نیست بلکه دوسپسر سابقشه و همین باعث میشه ما دید کلی و بی‌طرفانه‌ای داشته باشیم. صحنه‌سازی‌ها و توصیفات فوق‌العاده قوی هستند، انگار که یک فیلم تماشا می‌کنید. شاید ما هیچ وقت متوجه نشیم کلام و یا رفتارمون چقدر میتونه زندگی یک نفر مخصوصا بچه‌ها رو تحت‌تاثیر قرار بده. پایان شگفت‌انگیزی داره.

فکر نمیکردم یک داستان ژاپنی در سبک معمایی اینطور جذبم کنه. فهمیدن حقیقت زندگی سایاکا خیلی غمگینم کرد و اینکه راوی شخص اصلی داستان نبود ، جذابیت بیشتری به داستان داده. داستان به جا تموم میشه و گرهی باقی نمیمونه.

خوب نیست ، هیجان خاصی به هیج عنوان نداره👎🏼

خیلی از وقایع داستان منطقی نبود انگار نویسنده سریعا میخواست به پایان برسه...انتظار داشتم از زندگی سایاکا جزئیات بیشتری رو بخونم ... یه جایی رو که هزار بار گشته بودن دوباره میگشتن و چیزهای جدید پیدا میکردن😑 داستان موضوع قشنگی داشت اما زیبا تعریف نشد ... ترجمه هم خوب بود ((:

تا حالا کتابی از ادبیات پلیسی ژاپن نخونده بود فوق العاده بود عالی عالی چه قلمی شیوایی داره برم کتاب های بعدیشو بخونم.

کتاب صوتی رو شنیدم اجرای گوینده ها عالی بود، مطمئنم اگه کتاب متنی رو مطالعه میکردم اسامی شخصیت ها گیجم می‌کرد آخرین کتابی که از ادبیات ژاپن خوندم معجزه خوار و بار فروشی نامیا بود که متاسفانه فرصت نشد که تا پایان کتابو بخونم، در کل از ادبیات ژاپن بخاطر نام شخصیت ها، دوری میکردم ولی شنیدن آثار ژاپنی با نسخه صوتی مشکل اسامی رو تا حدودی برطرف میکنه

اکثر کتابایی که میخونم جنایی پلیسی و معمایی هستن در حجمهای مختلف،این کتاب با حجم کم انقدر جذبتون میکنه که میتونم بگم برابری میکنه با چندتا کتاب خوب معمایی با حجم بالا،راوی دوست پسر سابق یک دختر چینی هست که پدرش فوت کرده و در وسایل پدرش یک نقشه و یک کلید باسر شیر پیدا کرده و ازش کمک میخواد که بتونه خونه ای که توی نقشه هست پیدا کنن،دختر تو راه میگه من از بچگی خودم قبل از دبستان هیچی یادم نمیاد و توی آلبوم عکسی که دارم تمام عکسها مال بعداز دبستانمه یعنی نوعی فراموشی نسبت به کودکی دارم،وقتی خونه پیدا میشه نوع عجیبی که در ورودی و اثاثیه خونه داره باعث میشه سوالاتی براشون بوجود وطرح معما از همینجا شروع میشه،نویسنده شما رو با طرح معماها جلو میبره واینکارو عالی انجام میده،دوست دارید داستان تموم نشه و در تمام مدت خودتونو با شخصیتهای داستان همراه میکنید حتی اشخاصی که در این ماجرا هستند ولی هرگز ندیدینشون تو ذهنتون تصورشون میکنید،خلاصه که بسیار هیجان انگیز بود،میتونه بهتون بگه آدمهایی که تصور میکنید میشناسینشون شاید تو زندگیشون اتفاقهایی افتاده که حتی خودشونم ازش بی خبرن😊

من یه چیزی رو متوجه نشدم، اخر کار که متوجه شدن چمی کیه، از روی یکی از نامه ها بود که پدر یوسوکه نوشته بود فرزند دومم بدنیا اومد، خب این یعنی نامه رو اون یارو نوشته، ولی نامه های دیگه رو مگه پدربزرگه ننوشته بود؟! خب اینطوری که باید دست خطا فرق میکرد اصلا هم نمیشه گفت کل نامه ها رو پدر اصلی یوسوکه (اون یارو) مینوشته، چون میگفت پسرم معتاد قماره، تو امتحانا رد شده، معلمه و ... که اینا توضیحات خود اونه اینجا بنظرم ایراد داشت

مدتی بود که داستانی به دلم نمی نشست و کلی کتاب نیمه خوان داشتم. معمولا کتابهای ژانر جنایی، معمایی، رمزآلود و مشابه، دوای چنین موقعیت‌هایی هستنن. توی کتابخونه طاقچه، چشمم به این کتاب افتاد و تصمیم گرفتم بخونم. با دختری ژاپنی و دوست سابقش همراه میشیم تا بفهمیم که چرا خاطره‌ای از دوران کودکیش نداره. سریع خوان و جذاب بود. نویسنده پرگویی نکرده و مختصر و مفید داستان رو روایت می‌کنه. همین باعث میشه که توی چند ساعت کتاب رو به راحتی تموم کنیم. راستش یکی دو جمله اول کتاب که راجع به پدر و مادر پسر بود، من رو به یاد بیگانه کامو انداخت و فکر کردم شاید با داستانی فلسفی طور و جذاب طرف باشم که اینطوری نبود. جذابیت داستان در حل معما بود و غیر از اون خیلی از نظر ادبی چیزی نداشت که هیچ اشکالی هم نداره!

کتابی سراسر رمز و راز و معما

خب من این کتاب را به صورت صوتی در یک سایت دیگه گوش دادم داستان درباره دختری ژاپنی است که انگار بخشی از خاطرات کودکی ش را فراموش کرده و حالا سعی در به خاطر آوردن آنهانست خاطراتی که زندگی او را دچار تحولاتی میکند و پایان داستان کمی تلخ است من این کتاب را طی یک روز تموم کردم و بنظرم کتابی جذاب است

واقعا عاااااالی بود اگه دلتون میخواد کتابی بخونید که یک نفس پیش برید و نتونید زمین بذارید، بهترین گزینه همین کتابه تعلیق های جذاب سوال های بی شمار و پیدا کردن یکی یکی جواب ها یکی از بهترین کتاب ها در ژانر جنایی-معمایی هست.

هیجان انگیز و جالب و غیرقابل پیش بینی بود! لذت بردم از خوندن این کتاب!

کتاب خاصی بود. من خیلی کتاب های جنایی زیاد میخونم ولی این متفاوت بود. واقعا دوستش داشتم. تنها مضکلم تعداد صفحات کمش بود! دوست داشتم بیشتر طول بکشه!

کتاب خوبی است با ترجمه خیلی خوب ..متاسفانه مشکل کتاب سانسور بیش از اندازه و زیاد است به طوری که پایان کتاب را با خدشه و نامفهوم نشان می دهد ..

سی درصد از کتاب خوندم و رها کردم. حیف عمر. من اگر در راهنمایی می خواستم رمانی پلیسی هیجانی بنویسم ، قطعا خیلی موفق تر عمل میکردم. داستان بسیار بچه گانه پس می رود. اگر مدرک تحصیلی این رمان کلاس اول ابتدایی باشد ، مدرک راز داوینچی نوشته دن براون ، فول پروفسور است

ادبیات آسیای شرقی را دوست ندارم ولی این یکی به نظر داستان پردازی بهتری داره