نظرات کاربران درباره کتاب سایه های موازی من

رمان زرد به معنای واقعی

واسه من کتاب جالبی نبود. داستانی بسیار کلیشه ای, بدون محتوا.

افتضاح بود با خواندنش فقط وقت تلف میکنید. تو دو صفحه آخری که همش با مخاطب حرف میزند حرف های تکراری و چرا میزنه داستان اصلا محتوا نداشت زیادی تخیلی و بی منطق بود.نویسنده خیلی مبتدی نوشته

من کتاب زیاد میخونم و نقد میکنم. و این کتاب چند فصل اولش منو جذب نکرد متن روانی نداشت، گاهی محاوره، گاهی ادبی، بدون علائم نگارشی مثل کاما. حالا نمیدونم مشکل کتابراه بود یا ویراستار یا خود نویسنده مشکلات دیگه ای هم داشت مثل: استفاده زیاد از یک کلمه و تکرارش، داستان بی سر و ته (یهو شروع شد داستان و تند تند جلو برد. آسه آسه! یکم توضیح بده درمورد شخصیت داستان و زندگی اش! تا اومدم بفهمم باران کی بود، زد خانوادشو کشت😐 اصن احساس دلسوزی نکردم چون شناختی نسبت بهشون نداشتم) با عرض معذرت، توصیه نمیکنم.

خیلی خوب نبود خیلی وسطش جاده خاکی میزد و می‌نشست نصیحت میکرد . خیلی از اتفاقات داستان قابل توجیه نبود آخرش هم خوب تموم نشد

باسلام یک کتاب ارزشمند که البته در ادامه و بصورت گسترده، بیشتر حالت روانشناسی و آموزشی به خود گرفت تا رمان و داستان !!! . نوع نوشتار و داستان پردازی و طرح اون هم، مورد پسندم قرار نگرفت. البته بااحترام

بسم رب العشق🌹 این کتاب از نظر من عالی بود. واقعا میشه از پند هایی که در کتاب گفته شده در زندگی روزمره هم استفاده کرد. به نظر من این کتاب برای دوستان کتاب خوان همیشه عاشق بسیار مناسب است. خانوم عبداللهی خیلی ممنون از کتابی که نوشتید بسیار لذت بردم🌹 به امید کتاب های دیگر از خانوم عبداللهی🌹🌹 خدا یار و نگهدارتان باشد

داستان اولش جالب بود ولی کم کم بی منطق پیش رفت بیشتر باید درباره راه های بقا تو وضعیت نابسامان بود ولی بر عکس میخواست دوباره نشون بده که ثبات زندگی بهم میریزه که به زندگی شخصیت اصلی نمی‌خورد و می‌تونست لحظات حساس بیشتری رو روی بیماریش نشون بده چون مشکل از بیماریش شروع شد.

واقعا یک کتاب خوب بود

عالی بود فقط اگر می شد سر نوشت گیتی هم می گفتند که گیتی چی شد همین ممنون از نویسنده ی این رمان

واقعا کتاب زیبایی بود درکنار داستان زیبا درباره دختری که مبتلا به بیماری ام اس هست و با تمام مشکلاتی که سر راهش قرار میگیره هرگز تسلیم نمیشه و تا آخرش تلاش می‌کنه تا خودش رو آدم ضعیف نشون نده این کتاب واقعا سراسر پند و اندرز بود و عالی بود البته بعضی جاها لحن کلامی تبدیل به لحن نوشتاری میشد و این تنها مشکلش از نظر من بود اما درکل واقعا زیبا بود

بنظرمن اصل داستان جالب بود ولی متن کتاب زیاد روان نبود و بیشتر به جای اینکه درمورد داستان توضیح داده بشه برای زیاد شدن صفحات ، بیشتر به مباحث روانشناسی پرداخته شده بود ولی بعضی از تیکه هاشو واقعا دوست داشتم جمله های ادبی زیبایی داشت

از نظر من باران زیادی غر میزد و خیلی صفحات رمان زیاد بود و خواننده رو خسته میکنه

موضوع جالب بود و میتونست جذابیت بیشتری داشته باشه ولی متاسفانه نویسنده بجای پرداختن به داستان نقش یک مشاور را بازی می کرد و سر هر موضوع یکی دو صفحه در مورد نحوه صحیح زندگی و رفتار آدم ها و ... توضیح می داد که واقعا حوصله سر بر بود!!!

درباره ی یک دختر قوی،و مشکلاتش،نویسنده واقعا تخیل خوبی داشته

عالی تر از عالی به انسان حس قدرت میده انگار((: پیشنهاد میکنم چون ارزش خوندن داشت

به نظرمن کتاب بسیار بسیار جذابی هست اگرچه غم انگیز هست ولی از خوندنش لذت میبرید این کتاب به انسان نشون میده هیچ وقت ناامید نشن و نیاز به تشویق ادم های اطرافمون نیاز نداریم واقعا از نویسنده این کتاب ممنونم 🌹🌹🌹

به نظرم به جای تعریف های الکی یکم واقع بینانه نظر بدم تا کسی که میخواد تصمیم بگیره کتاب رو بخونه درست تصمیم بگیره،اصل یک داستان اینکه اتفاقات داستان باید از نظر منطقی مشکل نداشته باشه وبا عقل جور دربیاد این قسمت شاید بخشی از داستان رو لو بده: (اینکه دختر شریک ناپدری باران اینهمه نقشه کشیده چطور تونسته تویک کلاس توی دانشگاه با باران هم کلاسی باشه؟؟؟واینکه از کجا می‌دونستن که باران دقیقا میره سمت اون دخمه ای که یک دختر مرده وچاقو رو هم دستش میگیره واینکه تمام اینها با یک بررسی از طرف پلیس مشخصه که ساعت مرگ کی بوده واینها کی رسیدن به اونجا!) خلاصه از اول داستان من منطقی توی پی رنگ داستان که چالش اصلی داستان هست ندیدم واین خیلی مشکل بزرگی هست، شاید برای سنین پایین خوب باشه ولی درکل این یک ایراد غیر قابل اغماض هست! ودرآخر هم جای جملات آموزنده وروانشناسی انقدر مستقیم توی رمان نیست، رمان حرفها واهداف رو در قالب یک داستان قوی وپشت یک سری اتفاقات وعکس العمل ها به خواننده انتقال میده

نصف بیشتر کتاب فقط حاشیه .نویسنده فقط خاسته پرکنه بنویسه.کتاب دنیای ناتمام رو پیشنهاد میدم حرف ندارد.

۲۲* بله، ۲۳۰ صفحه سختی و مشکلات و اندوه، و در نهایت … من قسمتای انگیزشی و نصیحت‌گونه رو نپسندیدم و میرفتم سراغ خط مشی داستان