نظرات کاربران درباره کتاب از زابل تا پاریس (جلد اول)

من ورودی ۸۰ دانشگاه زابل بودم حالا که این کتاب رو شروع کردم دارم میخونم تمام اون لحظه ها و صحنه ها ، غربت بدو ورود وقتی وارد شهری با پوشش و گویشی کاملا متفاوت میشی ، طوفان شن ، خوابگاه مرکزی و آلاچیق، پاتوق بچه های دانشگاه ، احساس ذوب شدن از گرما درراه دانشگاه... همش پیش چشمم زنده میشه برای دوستانی که مثل من دانشجوی زابل بودن میتونه خیلی جالب و نوستالژیک باشه یادش بخیر چه روزهایی بود سخت بود اما با دوستامون خوش میگذشت ساعتها توی راه بودیم تا از این سر کشور بریم اون طرف کشور یادش بخیر داستانهای خوابگاه اینکه حس میکردیم یکی میخواد وارد خوابگاه بشه اقامت در نمازخانه خوابگاه مرکزی همه اینا رو تجربه کردم حتی درمانگاهش چون روز اولی که رفتم واسه ثبت نام ،چپ کردیم 🤪🤪🤪🤪 و به جای دانشگاه ، مستقیم سر از درمانگاه در آوردیم و با سر و شکل و لباس خونی راهی دانشگاه شدیم واسه ثبت نام🤣 دفتر گروه رشتشون هم نزدیک ما بود من معماری بودم و دفتر گروه مرمت و معماری روبروی هم بود اصلا قسمت زیادی از کتاب انگار دارم خاطرات خودم رو میخونم حتی اینکه آب شهر بهم نمیساخت و همش مریض بودم و توی درمانگاه 🤪🤪🤪

چرا نسخه نمونه خالی از متن است؟