کتاب سلام بر تو که بیهوده دوستت دارم

و شَب پدیدۀ بی‌رَحمی ست به تو یادآور می‌شود چه قَدر تنهایی، بی‌کسی، دچاری، دلتنگی، عاشقی، عاشقی، عاشقی...

داشتم رؤیای داشتنت را می‌دیدم که ناگهان صدای حقیقت خواب را که هیچ خانه را بر سرم ویران کرد...

آقای من اندوهگین که می‌شوی خورشید لج باز می‌شود کوه‌ها افسرده‌اند درختان خسته‌اند و غمگین جهان مات و خاکستری‌ست بخند و این جهان را وارد بازی پیچیدۀچشمان غمگینت نکن!

چرا زل زدی به من؟ - هیییییس هیچی نگوووو حواسم پرت میشه! + خب چیه دیوونه؟! - دارم واسه چشات قافیه ردیف می‌کنم؛

قصۀبی پایان؟ _من و تو واقعیت بی پایان؟ _دوست داشتن تو زیبایی بی پایان؟ _موهای خرمایی مجعدَت شادی بی پایان؟ برق چشم‌هایم وقتی که می‌گویی دوستت دارم...

دست‌ها نسبت به کلمات درابراز عشق موفق‌ترند زیرا آدم آنچه را که می‌بیند بهتر می‌پذیرد و به دلش می‌نشیند تا آنچه را که می‌شنود

وقتی هم عشقی هم دوری تو را چه می‌توان خطاب کرد؟ جز عشق دورم!

هر مشکلی به راحتی حل می‌شود؛ اگر بی حرف؛ اوج دعوا؛ آغوش وا کنی...

صدای اول صُبحَت طعنه می‌زند به تمامِ سمفونی‌های بِتهوون...

دلم می‌خواهد آنچنان در آغوش بگیرمت که با جان یکی شوی بعد تا چشمانم جان دارد گریه کنم آنقدر که پیراهنت بارانی شود