بریده‌هایی از کتاب لاف عشق

همه مشکل ما‌این است که راه را اقامت گاه کردیم!

بترسیم از وقتی که ولی خدا طلب کمک کند و ما مشغول انجام کاری باشیم برای رضای خدا...!

در مظلومیت دین خدا همین بس که ما مبلغان آن هستیم!

چه معنویتی کاذبی است وقتی که کسی وظیفه خود را رها کند و برای حال معنوی خود کاری را که دلش می خواهد انجام دهد.

من معتقدم محافظه‌کاری و اکتفای به آنچه که داریم و نداشتن همت و بلندپروازی در همه زمینه‌های فکر و فرهنگ، قتلگاه انقلاب است.

در سبک زندگی مدرن دین داری مثل حرکت کردن در‌یک سر بالایی می باشد.

شیطان گروهی را با معصیت بیّن مانند: سرقت، دروغ و... فریب می دهد و گاهی افراد را با جابجایی تکلیف و اولویت‌هایشان به سمت خود می کشاند. مثلا زمانی که وظیفه شما جنگ در میدان نبرد است برای شما از اهمیت اعتکاف و گوشه‌نشینی و‌یا خدمت به خلق می‌گویید و شما هم ظاهرا آن کار را برای رضای خدا انجام می‌دهی!

چه معنویتی کاذبی است وقتی که کسی وظیفه خود را رها کند و برای حال معنوی خود کاری را که دلش می خواهد انجام دهد.

امان از احساس تکلیف شیطانی!

جنوب رفتن‌یعنی رنگ و بوی شهدا را گرفتن،‌یعنی در مقابل ظلم و ستم‌ایستادن،‌یعنی گرفتن حق مستضعفان و پابرهنگان تاریخ، جنوب رفتن‌یعنی با خدا معامله کردن که هر چه داری در راه او در راه ولی او نثار کنی.