بریده‌هایی از کتاب یک روز خاص از زندگی یک بن بست تکاملی

باید بیشتر فرو کنم؟ واقعا این یک توصیه خواهرانه بود؟

اینکه اگر قرار باشد یک بن‌بست تکاملی باشم و منقرض شوم، بیشتر از آنکه تقصیر ژن‌هایم باشد، به خاطر ذهنیت‌هایی است که درون مغز این «انسان هوشمند» رسوب کرده است و باید یک فکری به حالشان بکنم.

راستی «تخمک» های منیژه میزبان خوبی برای تداوم نسل گونه ما هستند؟

وقتی به این برداشت تاریخی زیستی رسیدم که سرنوشت من در این است که خود یک پایان باشکوه باشم و با ژن‌های بی‌خاصیتم نسل‌های بعدی را آزرده نکنم، حس بهتری پیدا کردم.