بریده‌هایی از کتاب هشت چیز که هر دختری به آن نیاز دارد

دخترها بیش از هر چیزی نیاز دارند که پدرانشان برایشان وقت بگذارند.

موضوع دیگری که خاله‌ها درموردش منطقی صحبت می‌کنند، پسرها و مردان هستند. آن‌ها حتی یک سر سوزن هم تحت‌تأثیر مردها قرار نمی‌گیرند (شاید به همین خاطر باشد که خاله‌های مجرد این‌قدر جذاب هستند). آن‌ها جملاتی این‌چنینی می‌گویند: «او ممکن است جذاب باشد، اما در کله‌اش مغز ندارد.» یا اینکه «بعد از نیم‌ساعت حوصله‌ات را سر می‌برد.»

برای بزرگسالان کار جالبی است که طوری به کودکانمان لباس بپوشانیم که بامزه به‌نظر بیایند، ـ کمی مدگرایی کسی را نمی‌کشد ـ اما این کار راه رفتن روی لبه تیغ است، چون دختران (یا پسران) ما را به سمت خودآگاهی و تمرکز بر اینکه ظاهرشان چطور به‌نظر می‌رسد، می‌کشاند، که در این دوره نگرانی بیش‌ازحد نسبت به ظاهر، مانند زهری کامل برای سلامت روانی‌شان هست. نکته بعدی قضیه اسباب‌بازی‌هاست. ما از شر اجاق گازهای کوچک، ماشین لباسشویی و اتوهای اسباب‌بازی که دختران در دهه پنجاه داشتند خلاص شدیم، اما آن‌ها را با مژه مصنوعی، عروسک‌های لب‌قلوه‌ای که جوراب‌شلواری‌های نازک دارند، انواع و اقسام لوازم صورتی و زیبای پرنسسی (به این امید که روزی پرنس سوار بر اسب سفید از راه برسد) و لباس‌های رقص نیمه‌عریان جایگزین کردیم. پیشرفت خوبی نبوده است!

دخترها گوش‌هایشان فعال است. با او چطور صحبت می‌کنید؟ با مادرش چطور صحبت می‌کنید؟

همه جا متعلق به دختران است.

اگر بتوانید به دخترتان کمک کنید که این گام بزرگ (گذاشتن خودش جای دیگران) را بردارد، آنگاه در مسیر درست انسانی بزرگ بودن قرار گرفته است.

اما از هشت‌سالگی به بعد بدجنسی کردن بیشتر عمدی می‌شود.

اکثر بچه‌ها در دوره‌ای که نیازهایشان برآورده نشده است، گیر می‌کنند.

آنتونی و لیندرت اعتقاد دارند که قبل از سن هشت‌سالگی، بدجنسی بدون منظور و فقط براثر بی‌فکری و نابالغ بودن اتفاق می‌افتد

اگر در مقابل فرزندانمان محکم باشیم، کمکشان می‌کنیم که قوی بشوند بخشی از مرحله پرورش قدرت در کودکان منوط به این است که خودمان هم با آن‌ها برخورد محکمی داشته باشیم. وضع کردن قوانین واضح و منطقی درمورد رفتارها به دخترانمان کمک می‌کند که وقتی لازم باشد ترمز کنند یا جلوی دیگران بایستند. اینکه در دایره لغتشان کلماتی که مخالفت را نشان می‌دهد داشته باشند، بسیار مفید است.